De Grote Zes

Vorige week plaatsten onze handbalsters zich voor de EK in november. En pas geleden speelde het nationale vrouwenwaterpoloteam in de finale van de World League, waarin ze nipt van wereldkampioen Amerika verloren (8-6). Deze Nederlandse vrouwenteams behoren tot de wereldtop, een zeer bijzondere prestatie. Niet gek voor zo’n klein landje. Elke keer kijk ik met plezier en bewondering naar deze meiden. Ze geven mij en ook veel Nederlandse sportliefhebbers een heel goed gevoel. Hun grote populariteit komt natuurlijk door de fantastische sportieve prestaties, maar ook door het aanstekelijke enthousiasme en plezier dat deze vrouwen uitstralen. 2018 is een belangrijk jaar voor onze topsport. Het ligt precies tussen twee Olympische Spelen in, een mooi moment om te evalueren. Voor alle drie de vrouwenteams geldt dat ze nog maar een kleine stap hoeven te maken naar medailles op de Spelen in 2020. Een klein beetje, het is moeilijk genoeg. Zeer hoopvol is dat de prestaties van deze drie nationale teams een structureel karakter hebben, het zijn geen eendagsvliegen. De drie ploegen maken al minstens een decennium lang deel uit van de wereldtop. Opmerkelijk omdat we praten over relatief kleine sporten, volleybal misschien uitgezonderd. Er moet dus iets heel goed zijn aan de opleiding. Het principe van de centralisatie is in elk geval belangrijk. Zo is er bijvoorbeeld een handbalacademie op het nationale sportcentrum op Papendal. Voor hun verdere ontwikkeling spelen bijna alle vrouwen van de drie nationale teams in gerenommeerde buitenlandse competities. Een voorwaarde is natuurlijk wel dat ze speeltijd krijgen... Het nationale vrouwenhockeyteam behoort natuurlijk ook al sinds mensenheugenis tot de wereldtop. Wat voor volleybal, handbal en waterpolo geldt, geldt ook voor hockey. Alleen spelen de internationals gewoon in de Nederlandse competitie omdat deze al de sterkste ter wereld is. Deze vier nationale teams werden ook wel De Grote Vier genoemd. Sinds vorig jaar is er weer een vrouwenploeg van wereldniveau bijgekomen. De Hollandse voetbalsters werden toen Europees kampioen. Ook hier zal de positie in de wereldtop een permanent karakter hebben, al was het alleen maar om het grote aantal actieve voetbalsters in ons land. De Grote Vijf is een feit. En ook wielrennen kan min of meer als een teamsport beschouwd worden, de nationale wegploeg is dominant. Bij deze sport is de internationale hegemonie van de Nederlandse vrouwen bijna verbijsterend. De Grote Zes is in aantocht. Al sinds 1996 presteren onze vrouwen op de Olympische Spelen significant beter dan onze mannen. Dat zal in 2020 niet anders zijn.