Monfort begon aan de zesde rit als 27e, met 2.31 min. achterstand op leider Richie Porte van BMC. Diens ploegmaats gingen Monfort tijdens de rit opzoeken, nadat hij enkele keren had versneld om bij de kopgroep. ''Ik had het al tweemaal geprobeerd. Toen kwam BMC, en vooral Stefan Küng, naast me. 'Jij gaat niet in de aanval', zeiden ze. Want ik stond te dicht in het klassement. Maar dat vond ik te gemakkelijk, antwoordde ik.”

Nadien kwam Monfort toch nog in de juiste ontsnapping terecht, met dank aan ploegmaat Tim Wellens die later uitgeput uit de koers verdween. “Vijf minuten na die opmerking van BMC kwam ‘Timmy’ bij mij. ‘We proberen het nog een keer, blijf in mijn wiel’, zei hij. Hij bracht me naar voren en moest vervolgens zelf lossen. Ik moet Tim bedanken. Op de twee lange beklimmingen was het ieder voor zich. In de finale gingen we vol gas naar de slotklim. Ik besefte dat ik kans maakte op de leiderstrui en de rit, maar ook dat ik kalm moest blijven en me moest focussen.”

Voor de trui kwam Monfort uiteindelijk niet in aanmerking en voor de ritzege kwam hij 25 seconden tekort. “Ik ben een beetje ontgoocheld. Natuurlijk wist ik dat de laatste klim me niet zo goed lag, en dat de renner van Giant (Soren Kragh Andersen van Team Sunweb, red.) het goede recht had om niet mee te werken. Maar uiteindelijk wordt hij de winnaar en is hij de enige renner die wordt onthouden. Ik ben dus een beetje ontgoocheld in de wedstrijd, maar niet in mijn vorm. Ik beleef nog veel plezier als 35-jarige renner."