Ton Boot: Hachelijke toekomst in Champions League

Deze week was er weer Champions League-voetbal. Ondanks het verlies van PSV tegen Tottenham Hotspur (1-2) en het moeizame gelijke spel van Ajax tegen Benfica (1-1) oordeelden pers en publiek redelijk positief en optimistisch. Ik hield er echter een katterig gevoel aan over. Bij Tottenham Hotspur tegen PSV was er op het eerste gezicht helemaal geen reden tot positivisme. Tot twaalf minuten voor het einde stonden de Eindhovenaren nog met 0-1 voor met hoop op een overwinning. Toen was de koek op en werd er alsnog verloren, die vervloekte Harry Kane. Bovendien zal PSV niet overwinteren in Europa. Ondanks de teleurstelling bleef er in het Eindhovense kamp een gevoel van trots en voldoening over omdat er in de veel te sterke poule (met Barcelona, Internazionale en Tottenham Hotspur) goede tegenstand geboden zou zijn. En er zou de broodnodige ervaring zijn opgedaan. En er werd ruim 30 miljoen euro geïncasseerd. En PSV stond in de Eredivisie schier onbetwist bovenaan en kon zich nu voor de volle honderd procent op die competitie richten. En… Mijn onbehaaglijk gevoel had twee redenen. In de eerste plaats het schrikbarende verschil in kwaliteit tussen Tottenham Hotspur, toch slechts een Europese subtopper, en PSV. Dit verschil is grotendeels terug te voeren op de -internationaal gezien- gebrekkige technische kwaliteiten van de Eindhovense spelers. Ook de zogenaamde grote beloften Steven Bergwijn, Pablo Rosario en Denzel Dumfries speelden maar pover. De trieste conclusie voor PSV is, sorry Toon, dat het kwalitatief veel betere Ajax een zeer grote kans op het kampioenschap heeft. Ook Ajax was, ondanks het goede resultaat, absoluut niet beter dan Benfica. De term ’lucky Ajax’ was hier wel van toepassing. Erger was dat Ajax geen antwoord had op de pressie van de beroemde Portugese club, wat op een povere individuele techniek wijst. Altijd nog veel beter dan PSV, zoals gezegd. De alom bejubelde jeugdige supertalenten Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong vielen bij pressie zwaar tegen. Van spelers, waarvan gezegd wordt dat ze aan het eind van het seizoen samen voor 160 (!) miljoen vertrekken, mag toch meer verwacht worden. Niettemin zal hun vertrek een groot verlies voor Ajax zijn, maar dit terzijde. Mijn pessimisme en het optimisme van de meeste voetballiefhebbers lijken niet met elkaar te rijmen maar is gemakkelijk te verklaren. Het pessimisme is gebaseerd op de niet al te hoge individuele kwaliteit van de Nederlandse talenten in verband met Oranje (wat niet is, kan nog komen) én de hachelijke toekomst van het Nederlandse clubvoetbal in de Champions League. Het optimisme is gebaseerd op het hier en nu. Twee clubs in de poulefase en Ajax gaat hoogst waarschijnlijk naar de knock-outfase, met de kans op nog meer. Maak uw keuze.