„Ik dacht dat we voor de derde plaats reden”, vertelde hij over de achtervolging op de koplopers Julian Alaphilippe en Jakob Fuglsang, die om de winst leken te gaan sprinten. Maar nadat eerst Michal Kwiatkowski het tweetal had bijgehaald, dook opeens de Nederlands kampioen met de inmiddels kenmerkende witte broek op. „Het is ongelooflijk, ik heb er geen woorden voor. Opeens zag ik dat we er kort achter reden, toen ben ik op 400 meter voor de streep maar gaan sprinten.”

Mis op Gulperberg

Van der Poel had nota bene zelf het gat dicht gereden, met een kleine groepje in zijn wiel. „Maar niemand wist nog waar we zaten, wat de verschillen waren. In onze groep dacht niemand nog aan winnen.” Bij zijn vroege aanval, op 43 kilometer voor de streep op de Gulperberg, ging het nog mis. „Ik had gehoopt dat er een mooi groepje zou meespringen, maar ik had alleen een Spanjaard (Gorka Izagirre) mee en die wilde niet rijden.”

In de slotfase, met enkele duo’s vooruit, kwam Van der Poel steeds dichter bij de kop van de koers. „We raapten de ene na de andere renner op. Maar ik had echt niet gedacht dat het tot de eerste plaats zou leiden. Ik wilde gewoon zo ver mogelijk zien te komen.”

Het was een lastige koers, vooral door de warmte. „Ik voelde me in het begin ook niet zo goed, zag grote namen ook passen. Het doet me deugd dat het met de lengte van de koersen steeds beter gaat na Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen.”

Lees hieronder de analyse van verslaggever Raymond Kerckhoffs over de triomftocht van Mathieu van der Poel