Fenomeen Marianne Vos over Anna van der Breggen: ’Een heel bijzondere sportvrouw’

De 30-jarige renster was met gemengde gevoelens - vooral omdat het tijdritparcours haar niet zwaar genoeg leek - afgereisd naar het Italiaanse racecircuit waar zoveel historie ligt. Ze zorgde echter met haar dubbele wereldtitel, in de tijdrit en wegwedstrijd, voor nieuwe mooie geschiedschrijving, iets wat één vrouw ooit eerder voor elkaar kreeg. De Française Jeannie Longo ging het Nederlandse wielerfenomeen in 1995 voor met de dubbele winst. En Van der Breggen trad ook in de voetsporen van Keetie van Oosten-Hage, die zich in 1968 tevens in Imola tot de eerste Nederlandse vrouw kroonde die de wereldtitel op de weg veroverde. Imola staat echter het meest bekend om een gitzwart weekeinde in de Formule 1. Nadat op zaterdag al de Oostenrijker Roland Ratzenberger was omgekomen in de kwalificatie, verongelukte een dag later - op 1 mei 1994 - ook de racelegende Ayrton Senna. De 34-jarige Braziliaan nam op zondag als eerbetoon een Oostenrijkse vlag mee in zijn bolide, maar in de beruchte Tamburello-bocht ging het ook met hem fout met noodlottige gevolgen. Het zijn verschrikkelijke feiten die voor altijd blijven kleven aan het asfalt van Imola, maar vanaf nu zullen ook de gouden momenten van Van der Breggen voor eeuwig verbonden zijn aan dit racecircuit. „Het is echt ongelooflijk”, glunderde de olympisch kampioene van 2016, opnieuw gehuld in de regenboogtrui. „Ik voelde me heel sterk, hoewel het heel zwaar was. Dat het zo zou lopen, had ik echt niet verwacht. Dit is een heel speciaal seizoen.” Daarmee doelde ze niet alleen op het coronavirus dat heel de wielerkalender door elkaar schudde, maar vooral ook op de zeges die ze in de laatste weken bij elkaar fietste. Zo werd ze Nederlands kampioene op de weg, pakte ze de Europese tijdrittitel, won ze de Giro Rosa en daarna volgde dus dubbel goud tijdens de WK op de weg. Naast Van der Breggen leverde ook Annemiek van Vleuten een prestatie waar nog lang over nagepraat zal worden. Nog geen anderhalve week eerder brak ze haar linkerpols tijdens een val in de Giro Rosa, om vervolgens toch een hoofdrol te spelen in de WK-wegrace. „Het is een rollercoaster van jewelste geweest. Op het moment dat ik de Giro verliet, dacht ik dat mijn seizoen over was. Dus ook dat ik mijn wereldtitel niet zou kunnen verdedigen. Het was een pittig weekje met heel veel emoties, die pas hierna zullen gaan indalen. Anna was van ongekende klasse en ik ben er heel trots op dat ik nog zilver pak. Deze medaille is er een met een speciaal verhaal”, aldus de 37-jarige Wageningse, die vanaf 2021 minimaal nog twee jaar voor Movistar rijdt. De zeven jaar jongere Van der Breggen heeft andere plannen. Ze zal na de Zomerspelen van Tokio (2021) als ploegleidster verdergaan, maar zorgde er in de Italiaanse stad voor dat ze als in een droom haar slotjaar als profwielrenster mag beleven. In de regenboogtrui, waarin ze dus zowel in de tijdrit als in ’gewone’ wegritten mag starten. „Het is anders dan bij de mannen, wij hebben ook andere dingen om over na te denken in het leven”, leek ze te zinspelen op een gezin met haar man en ploegleider bij Jumbo-Visma, Sierk Jan de Haan. „Je voelt wanneer het juiste moment is om te stoppen, maar ik rijd volgend jaar nog en ga er een zo mooi mogelijk seizoen van proberen te maken”, aldus Van der Breggen, die haar zinnen heeft gezet op de olympische tijdrit, de enige grote wielerkoers die nog ontbreekt op haar indrukwekkende palmares. Daar voegde ze dus in drie dagen tijd twee wereldtitels aan toe. Het was afgelopen weekeinde in ronde vier van de in totaal vijf ronden dat de Oranje-hemden hun suprematie volop deden gelden in de wegrace. Van Vleuten ging op de klim Cima Gallisterna vol op de pedalen staan. Even later, met nog 42 kilometer te rijden, knalde Van der Breggen eroverheen bij haar landgenote, de Italiaanse Elisa Longo Borghini en de Deense Cecilie Uttrup Ludwig. Het werd daarna een triomftocht over de marathonafstand voor Van der Breggen. Daarmee hield ze een ’traditie’ in stand, want in de laatste jaren soleerde steevast een Nederlandse naar de wereldtitel op de weg. In 2017 was het Chantal van den Broek-Blaak, een jaar later Van der Breggen zelf, in 2019 Annemiek van Vleuten en nu dus opnieuw de vrouw van Boels-Dolmans. En in 2012 en 2013 schoot Vos ook nog twee keer in de roos. Destijds in beide gevallen met Van der Breggen als bliksemafleider voor de tweevoudig olympische kampioene. „Toen was Anna ook al zo ongelooflijk goed”, memoreert Vos, die overigens zelf nog de sprint om de vierde plaats won in Imola. „Ze moest het op dat moment alleen nog zelf gaan geloven...”