Schaatsbelofte Joep Wennemars droomt van carrière à la pa Erben

In navolging van zijn vader Erben droomt ook Joep Wennemars van een succesvolle carrière als schaatser. Nadat het 19-jarige toptalent vorig seizoen onder meer drie wereldtitels won bij de junioren, verdiende hij een tweejarig contract bij het grote Jumbo-Visma. Komende week stapt de ambitieuze allrounder voor het eerst in zijn geel-zwarte outfit op het zomerijs van Thialf. Om hem beter te leren kennen, maakte De Telegraaf een boottocht door de Zwolse grachten met Wennemars junior én senior. En nee, die rondvaart verliep niet bepaald zonder slag of stoot. Erben en Joep Wennemars stappen zomers gekleed in de aluminium huursloep. Joep kijkt nog even op zijn telefoon. „Volgens mijn app blijft het zo goed als droog”, concludeert de jonge schaatser. Fotograaf René Bouwman checkt voor de zekerheid nog een andere buienradar. Ook hij is overtuigd: het wordt een stralende middag. Erben zit aan het roer en fungeert tevens als gids. „Kijk, daar heb je de oude middelbare school van Joep”, zegt de achtvoudig wereldkampioen, terwijl hij wijst naar een gebouw aan de overkant van de straat. Wennemars junior behaalde er twee jaar terug zijn vwo-diploma. „In die periode waren we al verhuisd van Zwolle naar Dalfsen”, memoreert Joep. „Ik fietste elke dag 15 kilometer heen en 15 kilometer terug, door weer en wind. De schooldagen duurden van acht tot drie en in de avonduren trainde ik. Tegenwoordig zie je veel kinderen op een elektrische fiets rijden, maar dat gaat er bij ons thuis écht niet in. Gelukkig maar. Door die ritjes van en naar school word je juist een sterke gozer.” Studie Inmiddels rijdt hij in een Skoda Octavia van Jumbo-Visma en studeert hij International Business Administration aan de Universiteit Twente in Enschede. „Mijn moeder Renate zegt vaak dat ik altijd de moeilijke weg kies. Ik weet niet precies waarom ik dat doe, maar het voelt als een verplichting naar mezelf toe om het maximale uit mijn leven te halen. Het volgen van een studie zorgt ook wel voor een soort waardigheid. Ik merk dat mensen het op prijs stellen als je jezelf ook buiten de topsport om ontwikkelt.” Joep zit in zijn tweede studiejaar. De combinatie met topsport is pittig, zeker nu hij de komende maanden vaak op reis is voor trainingskampen en wedstrijden. „Aan de andere kant vind ik het ook echt lekker om mijn focus af en toe te kunnen verleggen. Als het in sportief opzicht even wat minder gaat of als ik last heb van een blessure, duik ik de studieboeken in. Ik wil niet zo’n atleet zijn die alleen maar met oogkleppen op leeft.” Wennemars junior klinkt opvallend volwassen en overtuigend. Dat is ook niet geheel verwonderlijk. Hij wordt al zijn hele leven omringd door inspirerende mensen die willen uitblinken in hun vakgebied: van Arjen Robben en Sven Kramer tot zijn eigen vader. Joep kon net op eigen benen staan toen hij al meeging naar trainingskampen en wedstrijden van Wennemars senior, die een half jaar na de geboorte van zijn eerste zoon officieel doorbrak als schaatser. „Ik ken de geur van de kleedkamer al sinds ik een jaar of drie ben”, zegt Joep. „Mijn huidige trainer Jac Orie was er toen ook al bij. Dat is wel grappig natuurlijk. Ik krijg binnen het schaatswereldje regelmatig te horen dat mensen mij al kennen sinds mijn peuterjaren. Gek genoeg herinner ik me niks meer van de overwinningen van mijn vader.” Hij geeft een knipoog en draait zijn gezicht naar Wennemars senior. „Blijkbaar heb je toch niet zoveel indruk op me gemaakt, vriend.” Leermeester Er wordt gelachen, waarna Joep op serieuze toon vervolgt: „Nee, ik heb serieus heel veel aan mijn vader te danken en voel me bevoorrecht met zo’n leermeester. Zowel bewust als onbewust heb ik allerlei lessen van hem meegekregen. Een van zijn beste uitspraken vind ik dat het superbelangrijk is om geloof te hebben in jezelf en in het pad dat je bewandelt. Anders heeft het geen zin om te doen wat je doet. Dat is misschien wel een cliché, maar probeer het maar eens uit te voeren. Vroeger was ik bijvoorbeeld best klein en helemaal niet zo sterk. Sommige gasten waren twee koppen groter dan ik, waardoor ze een voorsprong op me hadden. Maar doordat ik ben opgevoed volgens de wetenschap dat met wilskracht heel veel mogelijk is en ik daar ook echt in geloofde, gaf ik nooit op en groeide ik naar die betere jongens toe. Die harde kop heb ik nog steeds en komt me goed van pas.” Hoewel hij zijn vader dus dankbaar is en een zeer hechte band heeft met Wennemars senior, kent hij geen genade wanneer ze samen sporten. Erben is nog steeds topfit en verbeterde onlangs zijn persoonlijk record op de marathon (2.47.43), maar bij het explosievere werk kan hij Joep niet meer bijhouden. „Soms ga ik nog mee met een fietstraining, maar dan kan ik alleen zijn wiel vasthouden”, bekent Erben. „Er is niets in zijn lichaam dat zegt: ik zal mijn vader eens een sprintje laten winnen. Da’s ook niet erg, hoor. Ik deed bij hem precies hetzelfde vroeger, haha. Ik wilde hem altijd verslaan: of het nu om Monopoly of een potje rennen ging. Nu moet ik zelf op de blaren zitten. Dat hoort erbij. De familie Wennemars is zéker niet van het pamperen.” Erben onderbreekt het gesprek. De stuurman waarschuwt dat er een brug aankomt: „Even bukken, jongens.” De lucht wordt steeds grijzer, maar volgens de weerapps is er nog altijd geen reden tot paniek. En dus wordt er vrolijk doorgevaren. Het onderwerp van gesprek verandert ondertussen naar de transfer die Joep medio april maakte naar Jumbo-Visma. „Toen hij een jaar of twaalf was, reed Joep al rond in een Jumbo-pakje dat hij van wielrenner Steven Kruijswijk had gekregen”, vertelt Erben. „Dat was heilig voor hem. Toen Joep een keer op z’n bek ging en dat shirt kapot scheurde, was de wereld te klein. Steven gaf hem gelukkig een nieuwe, waarin hij de Tour de France had gereden.” Sven Kramer Hoewel zijn eerste droom dus is uitgekomen, is het wel flink wennen voor Joep. Bij de junioren was hij de koning, nu moet hij opboksen tegen de beste schaatsers ter wereld. „Ik sta weer onderaan de ladder, maar krijg nu wel de kans om dagelijks te leren van een topper als Thomas Krol en een succescoach als Jac Orie”, zegt Wennemars junior. „En Sven Kramer, mijn grote voorbeeld, fietst ook nog af en toe met ons mee. Ik leer elke dag wel iets nieuws. Door de inzichten van Jac ben ik bijvoorbeeld anders gaan trainen. Ik was het gewend om elke dag volle bak te rammen, maar ik weet inmiddels dat het ook goed is om af en toe op een lage hartslag te trainen, zodat je uiteindelijk een nog hogere piek kunt halen. Voorheen zat ik altijd in een soort van vermoeidheid en dat heb ik nu al veel minder. Dat wil niet zeggen dat ik alles maar klakkeloos uitvoer. Ik vind het mooi om met Jac te discussiëren en wil weten waarom hij bepaalde keuzes maakt.” Samen met zijn broertje Niels (17) woont Joep nog bij zijn ouders, op veertig minuten rijden van schaatstempel Thialf. Net zoals zijn vader komt hij het beste tot zijn recht op de 1000 en 1500 meter. „Maar omdat ik weet dat ik Krol en Kjeld Nuis nog niet ga verslaan, wil ik komend seizoen ook nog 500 meters en 5 kilometers blijven rijden”, aldus Joep, die zijn ambities niet onder stoelen of banken steekt. „We zeggen thuis altijd dat er nog één medaille mist en dat is olympisch goud. Aan de andere kant vind ik het altijd zó makkelijk dat alle talentvolle sporters meteen gaan roepen dat ze olympisch kampioen willen worden, en dan is dat de headline. Er zijn voor mij nog genoeg stappen die ik moet zetten om dat mogelijk te maken. Ik zit nu wel bij het beste schaatsteam ter wereld, dus de voorwaarden om naar dat niveau toe te groeien zijn aanwezig. Als ik zo doorga, is het zeker niet onmogelijk om de allerbeste te worden.” Wennemars heeft een leeftijd waarop veel jongeren het prachtig vinden om het nachtleven te ontdekken, maar de drievoudig wereldkampioen junioren voelt die drang naar eigen zeggen niet. „Ik hoorde na het weekend vaak sterke verhalen op school, maar dan ging ik een keer mee en dacht ik: is dit het nou?” Tegenwoordig gaat hij wel wat vaker op stap. „Ik vind het nu wel leuker dan eerst en ga in de zomermaanden soms met mijn vrienden mee, maar verder niet. Ik heb nooit het gevoel dat ik daarmee wat mis en leef voor iets anders: voor mijn leven als schaatser.” Er wacht hem nu een interessante periode: slaagt hij erin om die beruchte laatste stap naar de absolute top te zetten? „Dat heeft vooral te maken met: hoe graag wil je het, hoe gretig ben je?”, spreekt zijn vader Erben uit ervaring. „Joep is fysiek in elk geval dik in orde en mentaal bikkelhard. Hij presteert veel beter dan ik op zijn leeftijd.” Dan gebeurt waar niemand rekening mee hield. Nadat de eerste druppels uit de hemel vallen, volgt er al snel een wolkbreuk. Bovendien begint het te stormen. Het duurt niet lang voordat er een flinke laag water in de sloep ligt. Erben zet in allerijl koers richting een grote boom, in de hoop dat die wat regen kan tegenhouden. Het blijkt ijdele hoop. Er zit maar één ding op: zo snel mogelijk terugvaren naar het startpunt. Fotograaf Bouwman tovert ondertussen twee kostbare paraplu’s uit zijn tas die hij doorgaans gebruikt voor fotoshoots. Ook die noodoplossing helpt maar mondjesmaat. „Het ergste is: we moeten nog zeker een kwartier doorvaren”, beseft Joep. Hij ziet er de humor wel van in, maar bibbert van de kou en de regendruppels hangen aan zijn neus. „Ahh… shit! We kunnen geen kant op!” Het is even afzien. Maar... dat is de familie Wennemars wel toevertrouwd.