Maassen en Zeeman kijken op een schermpje in de ploegleiderswagen mee na de laatste honderden meters. Maassen denkt bij het zien van de beelden aanvankelijk dat Teunissen net door Peter Sagan is geklopt. „Tweede, hè?” Daarna wordt zijn vloek vakkundig weggepiept. „Dat scheelde niet veel hoor.”

Nogmaals de beelden bestuderend, denkt Maassen plotseling toch dat Teunissen heeft gewonnen. Dat wordt seconden later bevestigd. Wat daarna volgt, is prachtig om te zien. Een innige omhelzing, handen worden voor het gezicht geslagen en het ongeloof wordt uitgesproken.

Teunissen kwam in het slot van de eerste etappe in de Ronde van Frankrijk plotseling in de positie om mee te sprinten om de dagzege. Zijn kopman Dylan Groenewegen kwam in de laatste twee kilometer ten val en zelf kon hij de crash net ontwijken. Nu moest de Limburger het tegen de grote mannen als Sagan, Caleb Ewan en Elia Viviani opnemen. Dat deed hij, en hoe! Met miniem verschil klopte hij Sagan op de meet. Daarmee heeft Nederland na dertig jaar eindelijk weer een gele trui-drager en een opvolger van Erik Breukink, die het tricot in 1989 voor het laatst droeg.