’Parijs-Roubaix in november? Als dat kan, heel graag….’

Het is slikken geweest, donderdagmiddag. Geen koersen in België, sowieso tot en met 3 april. „Ja man, ik werkte toe naar de Driedaagse De Panne, E3 Classic, Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen, allemaal wedstrijden die ik in een dienende rol zou rijden voor de ploeg…” Sebastian Langeveld (35) wil niet dat er een misverstand over bestaat. Dat overal om zich heen grijpende coronavirus is een serieus probleem. „Wat er nu aan de hand is in de wereld, gaat veel verder dan wat wij op een fiets doen. Het lijkt me volstrekt logisch dat alle maatregelen die nu worden genomen, worden uitgevoerd. Maar dat neemt niet weg dat er een flinke streep door de rekening is gegaan.” Hij traint zich juist de tandjes om weer fit te worden. Om het conditieniveau op te pikken dat hij had voordat hij ’op z’n kloten sloeg’ in de derde etappe van de Ster van Bessèges, begin februari, en zijn rechtersleutelbeen brak. Amper bij zijn positieven na de narcose van de operatie lag hij in zijn bed al te rekenen. Als alles zou meezitten, hoefde er nog geen kruis over zijn klassiekerperiode. Coronavirus? Och, dat was toen geen factor van betekenis. Nu is alles anders. De wereld staat stil en op z’n kop, sport is allang niet meer de voornaamste bijzaak van het leven. Maar ondertussen rijdt Langeveld, en vele collega’s met hem, zich rot om in vorm te geraken, vorm te onderhouden of vorm aan te scherpen. Voor wat? Geen mens kan het vertellen. Koersen vallen momenteel in razend tempo om, gelijk dominostenen, omdat koning corona dat bepaalt. „Ik blijf voorlopig mijn programma uitvoeren”, zegt de Lissenaar die sinds vier dagen een stage afwerkt in Noord-Spanje. „Het is de bedoeling dat ik tot volgende week zaterdag hier blijf. Ik moet heel eerlijk zeggen: ik ben keihard aan het werk om wedstrijden na te bootsen, achter de scooter. Alles draaide tot dusver lekker. Maar ik moet het aankijken hoe het zich allemaal ontwikkelt. Als er vandaag of morgen wordt bekendgemaakt dat ook de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix niet doorgaan, pak ik heel vlug m’n biezen en ben ik hier weg. Ik wil niet het gevaar lopen dat ik dadelijk niet eens meer kan vertrekken. Ik blijf trainen, al vind ik het moeilijk. Want als ik nu afga op de berichtgeving over het virus en de ontwikkelingen, dan heb ik er een hard hoofd in dat er überhaupt nog wordt gekoerst de komende periode. Dan tel ik er voor het gemak Vlaanderen en Roubaix ook bij. Dat is de keiharde realiteit.” Zijn die kasseikrakers eveneens aan de horizon verdwenen, wat rest er dan voor de pure specialist Langeveld? Er wordt uiteraard druk gefilosofeerd over andere racedata, maar niemand kan voorspellen wat er nog staat te gebeuren. De grote klassiekers van de lente doorschuiven naar het najaar, of misschien nog later, de maand november, eigenlijk de periode waarin coureurs hun vakantie hebben geboekt? Het blijft even stil aan de andere kant van de telefoonlijn. „Je overvalt me een beetje met deze suggestie. Los van het feit of het mogelijk zal zijn; het zal het een heel andere beleving hebben. Zoals ik het doe, de hele winter trainen, alle dingen doen met in m’n achterhoofd die topkoersen. Je gaat het Openingsweekeinde (Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne, red.) in, je zet de puntjes op de i in Tirreno-Adriatico of Parijs-Nice. Vanaf het moment dat die koersen beginnen in het voorjaar wordt de spanning opgebouwd tot aan de Ronde, en een week later weer een van de belangrijkste wedstrijden van het jaar. Van mij mag het hoor, op een andere datum rijden. Heel graag, want die koersen blijven hetzelfde. De beleving is anders, maar Parijs-Roubaix blijft Parijs-Roubaix. D’r zullen wat meer bladeren aan de bomen hangen, er zal wat meer stof zijn in de Hel, maar de koers is de koers…” Er is nog een reden waarom Langeveld geen moeite zou hebben met een verschuiving op de kalender. „Haha, het is leuk erover te filosoferen, maar voor mij als 35-jarige renner is het bovendien zo dat ik geen tien jaar meer heb als beroepsrenner. Ik heb vorig seizoen nog een heel goed voorjaar gereden en er veel plezier aan beleefd. Waarschijnlijk heb ik nog een paar goede voorjaarsperioden in me. Wanneer er dan eentje door deze omstandigheden sneuvelt, is dat voor m’n sportcarrière ontzettend jammer. Aan de andere kant is het brute pech en overmacht en kan ik dat ook weer relativeren. Geen koers betekent ook een gigantische klap voor alle organisatoren. Nog eens: kijk wat er nu loos is in de wereld. Ik heb het idee dat er pas vanaf gisteren echt de juiste maatregelen worden genomen om dit probleem aan te pakken. Om niet zo’n situatie te krijgen zoals in Italië. Let wel, ik ben geen expert, maar het is wel een dingetje…”