Ter Mors: ’Deze zag ik totaal niet aankomen’

Grappig toch, te horen uit de mond van een ‘gevestigde’ schaatsster – met drie keer goud op haar palmares - dat ze helemáál niet had gerekend op een startbewijs voor de 500 meter in de World Cups. Letterlijk zegt Jorien ter Mors, op de tweede dag van het kwalificatietoernooi in Heerenveen, nadat ze ook nog eens de snelste tijd (37.99) had gerealiseerd: ,,Deze zag ik totaal niet aankomen. Mooi dat ik op deze afstand ook al de World Cup in kan.’’ Nee, dan een vlo uit De Lier, luisterend naar de naam Dione Voskamp. ,,Hier had ik wel een klein beetje rekening mee gehouden’’, floept eruit, wanneer ze bijna huppelend van plezier door de mixed zone in de kelder van Thialf staande wordt gehouden voor een praatje. Haar 38.37 staat genoteerd als de vijfde tijd en dat betekent plaatsing voor de wereldbeker. Misschien moeten we de naam Voskamp maar eens opslaan in het geheugen. 22 jaar, vormgeefster met een nul-urencontract en als rasechte Westlandse tegenwoordig schaatsend in een snelpak met Friese pompeblêdden. Deze zomer deed zich de kans voor te switchen van gewest RTC Zuidwest naar het hoge noorden. Voskamp heeft niet lang hoeven nadenken. In Friesland hebben ze een veel betere ijsbaan dan de Haagse Uithof, meer faciliteiten en met de meiden en jongens die deel uitmaken van het Friese gewest klikt het best. Hetgeen zich nu al laat vertalen in klinkend resultaat. Maar…, is ze nu echt zo zeker geweest van haar zaak op die 500 meter, waar een misslag direct funest kan zijn? ,,Nou ja, vorig jaar eindigde ik als zesde en zat ik dus in de buurt. Bovendien waren zijn tijden de voorbije weken al goed. Alleen moet je wel zorgen dat het er op het juiste moment uitkomt. Dat is bizar moeilijk. Je kunt ook zomaar tiende worden en dan heb je niks.’’ Nu heeft ze een stoel te pakken in het vliegtuig naar Minsk, Tomasz Mazowiecki, Nur-Sultan en Nagano, voor iemand die vooral op Nederlandse ijsbanen heeft gereden natuurlijk allemaal exotisch klinkende namen. ,,Jazeker, zo vaak ben ik nog niet in het buitenland geweest voor mijn sport. Tijdens mijn juniorentijd een paar wereldbekers, in Baselga di Pinè en Changchung. Oh ja’’, voegt ze er lachend aan toe, ,,ik heb een keer op de baan van Medeu in Kazachstan geschaatst, dat was in het kader van de Winteruniversiade. Daar kon je je zelf voor opgeven, haha. Wat die wereldbekers betreft: om eerlijk te zijn heb ik me nog niet zo erg in dat avontuur verdiept’’, klinkt het verontschuldigend. ,,Ik wil eerst ook nog een goede duizend meter rijden. Dat neemt niet weg dat dit nu al een topweekeinde voor me is.’’ Dat geldt net zo goed voor Ter Mors. Vrijdagavond al de beste op de 1500 meter, dat is een opsteker, de toptijd waarmee ze van het ijs stapt na de tweede 500 meter van dit seizoen ronduit een surprise. Na 38.63 in Inzell in een trainingswedstrijdje volgt een verbetering met 0.64 seconde. ,,Verbazingwekkend, inderdaad, want ik kan niet zeggen dat ik momenteel al in goeden doen ben. Dit is nieuw voor me, ik heb nog nooit zo gemakkelijk gereden. Terwijl ik vooral bezig ben om die rechterknie te ontzien. Er moet zo weinig mogelijk spanning op staan, anders kan ik ’m nauwelijks buigen. En dat is het tegenstrijdige: voor de 500 meter wil je juist zoveel mogelijk spanning op de spieren voelen. Dat doe je normaal door wat oefenstartjes in de warming-up te maken. Ik laat ze achterwege en zie dan wel hoe dat in de race uitpakt. Als je dan 37,99 op het scorebord ziet staan, mag je heel blij zijn. Zeker met het oog op later dit seizoen, wanneer ik alles hopelijk weer gewoon kan doen. Dan moet het nóg sneller gaan.’’