Jeffrey Herlings gaat ’metaalvrij’ op titeljacht

Behalve het onvergetelijke moment op het TT Circuit Assen, toen hij met het Nederlands team voor de eerste keer de prestigieuze Nations Cup op zijn indrukwekkende erelijst mocht bijschrijven, was 2019 voor de 25-jarige Brabander vooral een ontsierd seizoen. Nog voordat de strijd om het wereldkampioenschap een jaar geleden losbarstte, kon Herlings al naar een vijfde wereldtitel (1x MXGP, 3x MX2) fluiten. Tijdens de training in het Spaanse Albaida verbrijzelde hij destijds zijn voet. Enkele medische ingrepen en zeven Grand Prixs verder maakte The Bullet zijn rentree in de MXGP. Daarmee was het leed nog niet geleden, want in de GP van Letland werd hij na een onschuldig valpartijtje in de opwarmronde aangereden door een concurrent. Het gevolg? Een enkelbreuk. Direct na de triomf in de Motocross of Nations, eind september, ging Herlings weer onder het mes, waarbij 27(!) schroeven en drie plaatjes uit zijn voet en sleutelbeen werden verwijderd. Herlings is dus eindelijk weer ’metaalvrij’, terwijl hij in mentaal opzicht ondanks alle tegenslagen ongebroken is gebleven. Dat het met zijn vorm wel goed zit, onderstreepte Herlings onlangs met overwinningen in het Engelse Hawkstone en Franse LaCapelle. Je lijkt klaar voor de jacht op een nieuwe wereldtitel. Hoe was je winter? Herlings: „De winterperiode is voor mij eigenlijk perfect verlopen. Ik heb een goede voorbereiding gehad, hard getraind en veel uren gemaakt, vooral op de motor. En belangrijk, ik heb geen tegenslagen gehad. Door die voetblessure kon ik vorig jaar mijn titel niet verdedigen, die ellende is mij nu bespaard gebleven. Ik voel me sterker dan ooit en zie de komende tijd dan ook positief in.” Ben je pijnvrij? „Lichamelijk heb ik geen klachten meer, hoewel mijn enkel nog een klein beetje gevoelig is. Die zal nooit meer honderd procent worden, omdat het kraakbeen beschadigd is. Ik ben er intussen aan gewend geraakt met ongemakken om te gaan. Ik heb al heel wat blessures gehad in mijn carrière. Hoewel je die zoveel mogelijk probeert uit te sluiten, horen die erbij. Motorcross is nu eenmaal een risicovolle sport, blessures zijn part of the game. Maar dat is niet alleen in mijn sport zo. Kijk alleen maar naar al die kruisbandblessures in het voetbal. Blessures horen bij topsport.” Je doel is een vijfde wereldtitel te behalen. Ga je er op jouw bekende wijze weer ’vol’ in? „Dat is wel de tactiek, want elk podium voelt als een overwinning. Omdat het een lang seizoen wordt, is het belangrijk om constant te zijn en steeds je punten te pakken. Als je achttien bent, is knallen één groot feest, maar ik word intussen ook ouder en dan ga je wat berekender rijden. Een keer vijfde of achtste worden is beter dan niet aankomen. Het doel is de titel, maar als ik die met maar vijf overwinningen kan pakken, is dat ook in orde. Ik ben nu 25 en dan wil je elk jaar pakken wat je grijpen kunt.” In je kampioensjaar 2018 was je kilo’s afgevallen om er voordeel mee te halen bij de starts. Hoe zwaar ben je nu? „Ik zit weer op het niveau van 2018 (zo’n 76 kilogram, red.). Vooral bij de starts, wanneer je vanaf nul moet beginnen, is het gewicht doorslaggevend voor een goede positie. In de twee wedstrijden als voorbereiding op de eerste Grand Prix had ik vier van de vijf keer de kopstart. Dus dat zit wel goed. Dat geldt ook voor de motor. We hebben met kleine stapjes weer vooruitgang geboekt. Dat moet je dan zien in vering, elektronica en starts. Maar ik ga ervan uit dat de concurrentie ook niet stil heeft gezeten.” Wie zie je als je concurrenten? „Dat zijn er weer veel, uiteraard wereldkampioen Tim Gajser, maar ook Romain Febvre, Clément Desalle en Tony Cairoli, al schijnt laatstgenoemde nog niet helemaal fit te zijn. Tony wordt ook ouder, hij is intussen 34 jaar en ook vader geworden, maar ik sluit hem zeker niet uit. Mede dankzij Glenn Coldenhoff hebben we vorig jaar voor het eerst de Nations Cup gewonnen. Ik weet niet hoe hij ervoor staat omdat ik hem weinig heb zien rijden. Op het eind van vorig seizoen was Glenn in elk geval heel sterk.”