Wie is Ilicic, de man die Cillessen vier keer liet vissen?

Er was dinsdagavond geen kat aanwezig in het Mestalla. Coronavirus, weet u wel. Maar dat hield Atalanta niet tegen om voor de tweede keer op rij vier doelpunten te scoren tegen Valencia. Dit keer met Jasper Cillessen in plaats van Jaume Domenech onder de Spaanse lat. In de heenwedstrijd in Bergamo was het 4-1 geworden, dinsdag stond er 3-4 op het scorebord. De doelpunten van de Italiaanse club: Josip Ilicic 3’ (P), 43’ (P), 71’, 82’. Vier doelpunten van één speler in een uitwedstrijd in de kwartfinales van het kampioenenbal. Het was nog nooit gebeurd. Zelfs Lionel Messi en Cristiano Ronaldo kregen het nog geen één keer voor elkaar. En met zijn vijf goals over twee wedstrijden evenaarde de 32-jarige Sloveense virtuoos de twee beste spelers van (minstens) deze generatie. „Hoe ouder ik word, hoe beter ik speel”, lachte Ilicic na afloop. „Ik heb er veel plezier in en wil dit blijven voortzetten. We genieten echt van ons voetbal. Het was spijtig dat hier niemand aanwezig was, want we zijn er om mensen te entertainen. Thuis dan maar. Atalanta is niet langer een verrassing. We doen nu al enkele jaren geweldige dingen.” In 2020 staat Ilicic al op veertien goals. Niemand in de vijf grootste Europese competities doet het beter. Zelfs een ontketende Ronaldo niet. Het moge duidelijk zijn: Ilicic is helemaal los. Maar wie is de ietwat gekke Sloveen van Atalanta eigenlijk? Vraag aan honderd voetbalfans op welke positie hij speelt. Gegarandeerd dat minstens de helft niet weet dat hij een ouderwetse nummer tien is. Terwijl hij in Italië al jaren geldt als een man voor de liefhebbers van oogstrelende voetballers. Magie Ilicic liet zich voor het eerst zien bij Maribor, de grootste club uit zijn thuisland. Dat had in 2010 80.000 euro betaald aan NK Interblock. De Sloveen speelde slechts elf wedstrijden voor Maribor. In de laatste voorronde van de Europa League werd hij met zijn club uitgeschakeld door Palermo (3-0 heen, 3-2 thuis), maar Ilicic speelde twee fantastische wedstrijden en scoorde voor eigen publiek. Palermo-voorzitter Maurizio Zamparini - berucht voor zijn oog voor talent (denk aan Edinson Cavani en Paulo Dybala) - had genoeg gezien en legde meteen 2,3 miljoen euro op tafel voor de spelmaker. Bijna was het zover nooit gekomen. Ilicic werd in 1988 geboren in Prijedor. Nu deel van Bosnië-Herzegovina, maar destijds hoorde het bij het op springen staande Joegoslavië. Toen zijn (Sloveense) vader vlak na Josips eerste verjaardag overleed, besloot zijn (Kroatische) moeder om te verhuizen naar Slovenië. Enkele jaren later zou er een ’etnische zuivering’ plaatsvinden in Prijedor, maar gelukkig was Ilicic toen met een bal aan het spelen en samenvattingen van de populaire Serie A aan het bekijken op de televisie. Zijn grote held was niet Marco van Basten of Roberto Baggio, wel Shunsuke Nakamura. Een Japanner van Reggina met een magische linker. Niet onlogisch want ook Ilicic is een linkspoot. Na een Sloveense beker met Interblock leek de carrière van de Sloveen gelanceerd, maar een seizoen later zat hij in de tweede klasse. Ilicic twijfelde voor de eerste keer aan zijn kansen als prof en dacht na over een overstap naar zijn eerste liefde, zaalvoetbal. Tot hij een belletje kreeg van Maribor-topman Zlatko Zahovic. De rest is geschiedenis. Na een titel maakte hij dus furore in de Europa League-kwalificaties met de club. Vraag dat maar aan Hibernian, de Schotse club tegen wie hij twee fantastische doelpunten scoorde in 2010. Ballerina Tegenwoordig noemen zijn ploegmaats bij Atalanta Ilicic ’Nonna’ (vertaald: ’Oma’). Omwille van zijn leeftijd en zijn fysieke klachten tijdens trainingen. Het lot van een virtuoos in een fysieke sport, nietwaar? Door La Gazzetta dello Sport werd de nu 32-jarige Sloveen ooit eens weggezet als ’een ballerina in het lichaam van een bokser’. Een terechte omschrijving. Ilicic is een rijzige atleet van 1,90 meter, maar speelt met een bal alsof het zijn beste vriend is. Een dribbel hier, een lekkere assist daar en een magnifieke trap nog ergens anders. Dat hadden ze in de Serie A vrijwel meteen door. Bij Palermo maakte hij in zijn eerste wedstrijden meteen een doelpunt tegen Inter en eentje tegen Juventus. De rol van ’trequartista’ - nummer tien achter de spitsen - zat hem als gegoten. Resultaat: acht goals en acht assists in zijn eerste seizoen in Italië. Het is weinige jonge spelers gegeven in de tactisch aartsmoeilijke competitie. Niet dat alles altijd rozengeur en maneschijn was. Ilicic is nog steeds een ’flitser’: vaak geniaal maar ook even vaak de weg kwijt. Zijn sologoal tegen Sampdoria was om van te smullen, maar Palermo zakte wat later wel af naar de Serie B en dus werd de spelmaker verkocht aan Fiorentina. ’Het genie’ Door enkele slecht getimede blessures, een aantal ruzies met trainers en zware concurrentie (denk aan Juan Cuadrado, Joaquin en Mo Salah) werd het verblijf van Ilicic bij La Viola geen succes. Over vier jaar en 106 competitiewedstrijden maakte hij slechts 23 keer de 90 minuten vol. Zijn flitsen werden eerder een uitzondering. „Hij verlaat de club in stilte, zonder zijn stempel te hebben gedrukt en een rugzak vol spijt”, schreef de Florentijnse krant La Nazione na zijn vertrek naar Atalanta. De piek van Ilicic leek voorbij, maar niets was minder waar. In Bergamo bloeide hij onder trainer Gian Piero Gasperini weer helemaal open, als spelmaker in een vrij rol. Als geniale spin in een tactisch web naast de al even gekke Papu Gomez. Intussen zit de Sloveen al aan 49 goals en 28 assists in 106 optredens voor La Dea. Het is ongezien, maar op z’n 32e heeft Josip Ilicic volgens de gespecialiseerde website Transfermarkt de hoogste marktwaarde uit zijn carrière: 22 miljoen euro. Wat wil je met vijf hattricks in de laatste twee jaar en een verzameling wereldgoals? En dan te weten dat hij in 2018 voor de tweede keer in zijn carrière wilde stoppen nadat hij een ’mysterieuze ziekte’ opliep, wat later een bacteriële infectie bleek te zijn. „Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen lopen”, zei hij toen. „Ik vreesde voor mijn leven, maar uiteindelijk heeft die ziekte mij veranderd. Ik besefte dat voetbal niet alles was.”