"Door mijn tijd bij Ajax kennen de mensen in Nederland me alleen als linksbuiten, want daarna ben ik in de anonimiteit verdwenen”, doelde de Amsterdammer op zijn alternatieve route naar de top. Die leidde hem langs Excelsior, Espanyol B, Elazigspor, Blackpool, opnieuw Elazigspor en Rio Ave. Na één seizoen Rio Ave pikte Sporting Lissabon het koopje op voor 400.000 euro. „Het was een omweg, maar ik ben goed terechtgekomen”, lachte hij bij aankomst bij Huis ter Duin.

Als jeugdspelertje van Zeeburgia was het altijd zijn droom om te slagen bij Ajax. Maar verder dan vier wedstrijden in het eerste kwam hij niet. "Uiteindelijk was het mijn eigen keuze om te vertrekken. Dingen gaan zoals ze gaan. Ondanks de vele teleurstellingen heb ik het geloof in eigen kunnen nooit verloren. Ik kon niks anders dan hard werken en bidden”, zei Zeegelaar.

"Misschien ben ik toch wel een beetje te laat gaan beseffen wat het inhoudt om profvoetballer te zijn. Ik was te gemakzuchtig, maar dat is verleden tijd. Uiteindelijk heb ik veel met mijn vader gesproken en ben ik gaan nadenken over datgene dat de coaches vroeger zeiden. Bij al mijn clubs speelde ik wel aardig, maar bij Sporting heb ik de knop echt omgezet.”

En hoe. "Als linksback is het de laatste tijd goed gegaan, ook in de Champions League. Door de wedstrijden tegen Real Madrid en Borussia Dortmund heb ik me in the picture kunnen spelen. En na die duels kreeg ik ook het gevoel dat Oranje op termijn haalbaar zou zijn.”

Maar ’op termijn’ werd deze interlandperiode met duels met België en Luxemburg al. Vorige week kwam het verlossende telefoontje van bondscoach Danny Blind. "Ik heb gelijk mijn familie in Nederland gebeld en wel even gejuicht, ja. Oranje is niet niks, natuurlijk. Vooral omdat ik op Oranje onder 15 na nooit in een vertegenwoordigend elftal heb gespeeld.”