Twee jaar geleden een bijna fatale crash in Polen, vandaag (zaterdag) is Fabio Jakobsen (25) kandidaat-ritwinnaar in de Tour. Op de Grote Beltbrug mag zaterdagmiddag de wind vol in de rug blazen van de Nederlander. „Een rit winnen zou wel bijzonder zijn. Ik hoop dat ik voor mensen die iets heftigs meemaken een lichtpuntje kan zijn.” We bellen Fabio Jakobsen in de auto, onderweg naar de neus-keel-oorspecialist. Officieel heeft hij na de Baloise Belgium Tour een rustdag, maar er is toch weer van alles te doen. „Vanmorgen kwam de aannemer langs. In het off season gaan we wat dingetjes doen in het huis. Een Quick-Step-vloer leggen onder meer.” Zo word je dus kopman van de Tourploeg? „Precies, ja. Al mag ik denken dat mijn resultaten er ook iets mee te maken hebben.” Heb je het gevoel dat je eindelijk de Tour rijdt? „Een beetje wel. Na mijn eerste succesvolle Vuelta in 2019 hoopte ik meteen: volgend jaar dan de Tour. Door omstandigheden is het er niet van gekomen, maar ik heb wel het gevoel dat ik er in mijn carrière nooit zo klaar voor ben geweest als nu. Ik zit in de juiste ploeg en voel me fysiek helemaal klaar.” Jij gaat voor Quick-Step naar de Tour in plaats van Mark Cavendish. Zijn dat grote schoenen om te vullen? „Ik voel me vooral enorm vereerd. Dankbaar dat ik het plekje sprinter mag invullen bij een ploeg als Quick-Step Alpha Vinyl. Ik neem het stokje over van heel veel topsprinters voor mij. Ik snap natuurlijk dat Mark ook graag naar de Tour wilde. Zoals hij zal snappen dat het ook altijd mijn jongensdroom is geweest.” Heeft het voor afstand gezorgd tussen jullie beiden? „Nee, het is iets wat we meteen hebben benoemd. Ik heb gezegd: Cav, onze programma’s zijn wat ze zijn. Maar ik wil absoluut niet dat het tussen ons komt te staan. Jij bent een voorbeeld voor mij, ik wil van jou leren. Het zou jammer zijn mocht die deur dicht gaan omwille van de Tour.” „Cav zat op dezelfde lijn. Hij zei: Fabio, dat wordt boven onze hoofden beslist. Ik ga mijn best doen om er toch bij te zijn, jij gaat je best doen om je plek te houden. We hoeven elkaar niet te mijden of informatie achter te houden.” Deelt Cavendish veel van zijn ervaring met jou? „Zeker wel. Hij is echt een voorbeeld, een soort mentor. Het gaat over concrete dingen, toepasbaar in de praktijk. We hebben samen weleens beelden bekeken van sprints. Dan stel ik vragen en geeft hij tips. We hebben het hier natuurlijk wel over de beste sprinter aller tijden.” „Voorbeelden kan ik niet geven, maar het is wel waardevolle info, dingetjes waarmee hij al sprints heeft gewonnen. Mocht ik op een dag tegen hem moeten sprinten, kan ik het ook tégen hem gebruiken. Echt bijzonder dat hij dat toch deelt.” Akkoord dat er in je eerste Tour weinig sprintkansen zijn? „Op papier kan je zeggen: vijf, zes kansen op een sprint. Maar in de praktijk zal het afhangen van hoe het peloton koerst. En van de wind.” Die zou vandaag al heel bepalend zijn op de Grote Beltbrug. „Ja, die ken ik dus niet. Ik heb er wel al met Michael Morkov over gesproken. Hij zegt dat we absoluut in de eerste waaier aan de brug moeten beginnen, maar daarboven waait het dan ook weer hard.” Ben jij goed in waaierrijden? Afgaande op Parijs-Nice: ja. Maar in de Scheldeprijs deed je het dit jaar niet goed. „Normaal rijd ik heel graag in de wind. Als Nederlander en zeg maar zwaardere sprinter is het een van mijn beste kwaliteiten. Parijs-Nice was top, maar je hebt gelijk: in de Scheldeprijs deden we het niet goed. Normaal is het in een eendagswedstrijd geen drama om zo vroeg de slag te missen, maar die dag wel. Ik ben dan kritisch op mezelf: dat moet beter.” „Ik zie de waaierritten in deze Tour wel als een echte kans voor mij. Veel meer dan de ritten over de Galibier of Alpe d’Huez, natuurlijk. Dat wordt vechten tegen de tijdslimiet.” Verwacht je daarin problemen? „Als je de snelste bent in de laatste 250 meter, is het normaal dat je de traagste bent in de bergen, toch? In de Vuelta heb ik me in drie bergritten compleet leeg moeten rijden om op tijd binnen te zijn. Dat ging over minuten, niet over seconden, maar dan nog. Eén ongelukkige lekke band en je ligt eruit.” „Voor mij zijn dat de zwaarste dagen op de fiets, waar ploegmaten cruciaal zijn. Vooraf maken we altijd een goed plan: zoveel tijd mogen we verliezen, daar moeten we in de vallei snelheid maken. Maar het zijn geen dagen waar ik naar uitkijk. Het is in de huidige context een beladen woord, maar je gaat in oorlogsstand.” Hoe jammer is het om in die omstandigheden niet te kunnen rekenen op Tim Declercq? „Heel jammer. Normaal was hij de man geweest die ik in de bergetappes zou gaan volgen. Tim is iemand van de praktijk, maar tegelijk ook goed met cijfertjes. Hij houdt rekening met mijn beperkingen bergop en communiceert ook zoals ik dat het liefst heb: alleen de nuttige info. Hoeveel tijd nog? Welk wattage trappen we? Ik hoef geen ploegmakkers die me de hele tijd aanmoedigen bergop. Er brandt in mij genoeg vuur van binnen.” „Heel jammer dat Tim er niet is, maar nu zal ik wel Kasper Asgreen en Michael Morkov aan mijn zijde hebben.” Ga jij meteen voor de groene trui in je eerste Tour? „Dat durf ik van tevoren niet te zeggen. Laat ik maar eens beginnen met een rit te winnen. Daarnaast heb je klasbakken als Van Aert en Sagan, die beter bergop gaan dan ik. Om voor die mannen te blijven moet je zoals Kittel of Cavendish meteen meerdere ritten winnen. Dat is denk ik een beetje utopisch.” In Parijs-Nice deelden jij en Van Aert bloemetjes uit aan elkaar. Hij noemde jou de beste sprinter ter wereld. Jij hem de beste tout court. Ook Caleb Ewan zwaait soms met complimenten naar jou. Het valt op dat je veel vrienden hebt in het peloton. „Ik probeer altijd respect te hebben voor collega’s en mederenners. We moeten het samen doen. Dat is hoe ik mijn sport beleef en mijn leven lijd. Voor zover het kan wil ik op een mooie manier winnen. Sprinten in het midden van de weg in een zo recht mogelijke lijn. Ik probeer niet te veel te beuken of met mijn heupen, hoofd of ellebogen te werken. Liever samen door de bocht dan iemand de pas afsnijden.” Wat vond je dan van het manoeuvre van Yves Lampaert ten aanzien van Tim Wellens in de Baloise Belgium Tour? „Dat was misschien niet de meest mooie manier om te winnen. Lampi deed een beetje vervelend met de ellebogen. Maar je moet ook zien wat er daarvoor gebeurt met Mauro Schmid. Als ik het op mezelf betrek: ik ben zo ook wel eens geblokkeerd.” Denk je dat er in de Tour andere standaarden gelden dan in andere koersen? Verwacht je dat de sprints fysieker zullen zijn? „Dat zou kunnen. Ik ga het ervaren. Van Asgreen heb ik begrepen dat het al zeker supersnel gaat in de Tour. Dus die hogere snelheid zal zeker een dingetje worden. Het spel in de finale met de sprintploegen en de klassementsploegen die door elkaar positioneren, ken ik van de Vuelta. Maar misschien wordt het hier drie keer zo druk. Ik zie het gezond nerveus tegemoet.” „Wat ik in de Tour niet in één, twee, drie zie gebeuren is een sprint winnen zonder trein. Dat is dit jaar gelukt in Kuurne en in de slotrit van de Baloise Belgium Tour. Het geeft vertrouwen dat ik een niveautje lager goed genoeg ben om in mijn eentje te positioneren én het ook nog af te maken in de sprint, maar in de Tour moet ik niet denken dat het zonder lead-out net zo goed gaat.” Als je een sprint wint, dan gaat het straks opnieuw over jouw zware ongeval in Polen. Zie je daar tegen op? „Neen, ik heb er geen probleem mee om daar over te praten. Het is een deel van mijn leven. Had ik het kunnen missen, dan had ik dat meer dan waarschijnlijk gedaan, maar die keuze had ik niet. Ik heb er veel door geleerd. Om het zo te zeggen: in anderhalf jaar ben ik tien jaar wijzer geworden. Voor dat stukje van het verhaal moet ik dankbaar zijn.” „Wanneer alles wat op het ene moment nog volkomen normaal is ineens letterlijk vanonder je klikpedalen verdwijnt, dan ben je daarna wel extra dankbaar voor alles wat je wel nog hebt. Terwijl er in de huidige tijd veel mensen net focussen op wat ze missen. Topsporters al helemaal en ik zal niet ontkennen dat ik dat vroeger ook deed. Daar ben ik wel van af.” Als je wint gaan we het een mirakel noemen. Is het dat voor jou ook? „Nou, het zou wel speciaal zijn, natuurlijk. Kijk, mocht het lukken om een rit te winnen, dan hoop ik dat ik wat mensen kan inspireren die ook iets heftigs meemaken en die misschien ook voor een lange revalidatie staan. Ik ben zeker niet de enige mens die zich even door de ellende moet slepen en ik zal ook niet de enige zijn die erbovenop kan komen. Maar misschien kan ik voor andere wel een lichtpuntje zijn.” In hoeverre draag je het ongeval vandaag nog mee? Ben je fysiek 100 procent hersteld? „Als je het hebt over mij als renner, dan zit ik opnieuw op het niveau dat ik voordien had. Mijn herstelvermogen is – denk ik – hetzelfde als ervoor. De waardes die ik haal in een sprint zijn misschien zelfs iets beter, maar dan spreken we over een paar procentjes hooguit.” „In het dagelijkse leven zijn er nog wat dingetjes: ik heb nu twee bruggen in mijn gebit die ik altijd goed moet verzorgen, daar mag geen vuil achter blijven zitten of het gaat ontsteken. Met gelletjes en energierepen is dat in de koers ook een aandachtspuntje. Daarom ben ik nu onderweg naar de neus-keel-oorspecialist, om te zien of ik goed heb geschrobd.” „In mijn neus heb ik natuurlijk littekenweefsel, waardoor ik in ijle lucht wat makkelijker een bloedneus krijg. Zeker op hoogtestage in Sierra Nevada wil dat al eens voorkomen. De littekens in mijn mond trekken ook wel tegen als het heel warm en droog is. Gelukkig is mijn smaak intact. Lekker eten is geen probleem.” Is het mentaal een afgesloten hoofdstuk? „Grotendeels wel. Af en toe overvallen mij nog eens gevoelens van onbegrip, woede, frustratie. Dat is denk ik normaal. Meestal volgt snel het besef dat ik daar niks mee opschiet.” In de Tour sprint je opnieuw tegen Dylan Groenewegen, eerder ook al in de Ronde van Hongarije. Hoe is dat? „Ik zie hem als een concurrent, zoals ik veel andere concurrenten heb. In de laatste rechte lijn ben ik me er wel van bewust dat hij er ook is. Daar ben ik extra attent voor.” Om een groot woord te gebruiken: vind je dat je levenskwaliteit is gedaald sinds het ongeval? „Niet enorm gedaald in ieder geval. Het gevoel in mijn lippen is niet helemaal terug, waardoor mijn kussen bij mijn vriendin Delore wat minder heftig binnenkomen. (lacht). Maar ik hoor geen klachten. Blijkbaar maak ik nog altijd meer dan indruk genoeg.”
24 °C:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a60d7628-f9ed-11ec-9957-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/72a28212-171e-11ed-a627-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/bc19b6e8-171b-11ed-a78b-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/ed74fcb8-16a1-11ed-8c2d-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/36a9aed8-169d-11ed-b084-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/7161fb1e-1659-11ed-a502-0255c322e81b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/40c160ba-1570-11ed-89d6-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/b69b5ae4-13cb-11ed-a416-0255c322e81b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/aa5ed6fa-1404-11ed-97c8-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9c1b917a-13f3-11ed-b05c-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/bafeaade-13dd-11ed-9af2-0218eaf05005.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/e/d/edwardnw_0001_laag_3.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/h/o/hoofd_1_10.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/f/l/flinq_torenventilator-1.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/k/e/kent_dotted_-_2022-07-18t110433.589.png)