Toptalenten die financiële ondersteuning nodig hebben, werden voorheen wekelijks geportretteerd in De Telegraaf. Er zijn voorbeelden te over van sporters die uiteindelijk zijn doorgebroken en straks hopen te schitteren tijdens de Zomerspelen van Tokio. Wat te denken van roeiers als Marieke Keijser en Bram Schwarz? Of zwemmer Nyls Korstanje en marathonloper Bart van Nunen? „En vergeet Enzo Kuworge niet”, haast Van Gennip zich te zeggen. „Dankzij hem heeft Nederland voor het eerst in ruim vijftig jaar weer een gewichtheffer op de Olympische Spelen.”

Van Gennip is naar eigen zeggen ’mega-trots’ op de atleten die steun hebben gehad van haar talentfonds, al toont de Noord-Hollandse sportgrootheid zich ook realistisch. „We staan straks allemaal te juichen als een Nederlandse topper zich tot olympisch kampioen laat kronen, maar veel mensen beseffen niet dat de weg ernaartoe héél veel vraagt van een talent”, weet ze mede uit eigen ervaring.

"We proberen ervoor te zorgen dat talenten niet hoeven af te haken door een gebrek aan financiën"

„Dan heb ik het ook over het financiële aspect. Als jonge atleet moet je nu eenmaal heel veel zelf bekostigen. Ik ken ouders die niet op vakantie gaan, zodat hun kind zijn of haar sportieve droom kan waarmaken. Maar er zijn ook ouders die helemaal geen financiële mogelijkheden hebben en dan heb je als talent normaal gesproken vette pech. Met ons talentenfonds proberen we ervoor te zorgen dat veelbelovende sporters niet hoeven af te haken door een gebrek aan financiën.”

Het fonds van Van Gennip is nog steeds afhankelijk van donateurs en is dus ook al flink geholpen door lezers van De Telegraaf. Elke euro die wordt overgemaakt, gaat rechtstreeks naar de sporter. „Er zijn aardig wat lezers die jaren geleden misschien vijf of tien euro hebben gedoneerd aan iemand als Keijser en dus een bijdrage hebben geleverd aan haar succes. En stel nou dat ze straks in Tokio olympisch goud wint, dan maakt dat je toch ontzettend trots?”