Judoka Roy Meyer droomt van deelname aan ’Het Perfecte Plaatje’

De meeste atleten storten zich vol overgave op hun topsportcarrière, maar wat drijft hen nog meer? In de rubriek ’de andere passie van’ zoomen we hier op in. Dit keer vertelt topjudoka Roy Meyer (31) over zijn liefde voor fotografie. Meyer heeft een locatie met een toepasselijke naam uitgezocht om af te spreken: Brasserie ’t Archief, in zijn woonplaats Breda. De imposante Brabander komt binnengelopen met een flinke cameratas om zijn brede schouders. Het duurt niet lang voordat hij zijn toestellen en lenzen één voor één etaleert. De ervaren fotograaf Rias Immink, die is meegekomen om de judozwaargewicht vast te leggen op de gevoelige plaat, bestudeert het geavanceerde spul en geeft een goedkeurend knikje. Zeker voor een hobbyfotograaf heeft Meyer zijn materiaal uitstekend op orde. Hoe is je liefde voor fotografie ontstaan? „Mijn vriendin is daar schuldig aan”, zegt Meyer lachend. „Zij is beroepsfotograaf en haar ouders ook. Maar het was bij mij zéker geen liefde op het eerste gezicht. Ik vond het zeer vervelend dat mijn vriendin voortdurend haar camera erbij pakte, bijvoorbeeld als we een leuk moment hadden met het gezin. Dan zei ik steevast: kom op, geniet eens van het moment! Maar als ik de foto dan terugzag, was ik altijd positief verrast. Langzamerhand begon ik te merken dat ik dankzij die plaatjes juist werd teruggetrokken naar die mooie herinnering en er daardoor dubbel van genoot. Zo kreeg ik er steeds meer belangstelling voor. Na verloop van tijd vroeg mijn vriendin mij ook naar mijn mening als ze beelden aan het selecteren was na een fotoshoot. En opvallend genoeg merkte zij dat mijn argumentatie met betrekking tot kleuren en composities overeenkwam met hoe een professionele fotograaf naar een foto kijkt.” Wat gaf voor jou de doorslag om zelf het fototoestel op te pakken? „Mijn sponsoren vroegen steeds vaker om beelden vanachter de schermen en mijn vriendin wilde zelf ook wel een keer op foto’s staan. Vijf jaar terug besloot ik mijn eerste toestel aan te schaffen: de Sony RX100-M5. Dat was een beginnerscameraatje, waarmee ik kon experimenteren. Dat liep dusdanig uit de hand dat ik inmiddels een tas met lenzen en een Sony A7-III heb. Dat is echt een professionele systeemcamera, waarmee ik veel kanten op kan. Ik heb het fotografievirus volledig te pakken.” Heb je een voorbeeld van hoe dat virus zich in de praktijk uit? „Als judoka ben ik het gewend om dusdanig getraind aan een wedstrijd te beginnen dat ik in de meest benarde situaties nog steeds kan winnen. Zo beleef ik fotografie ook een beetje, ik ben extreem in de studiemodus gedoken om mijn apparatuur te leren begrijpen. Daardoor kom ik zelden voor verrassingen te staan. Als het licht bijvoorbeeld een keer slecht is, weet ik precies op welke knoppen ik moet drukken om tóch het maximale resultaat te kunnen behalen. Mijn vriendin vraagt me nu soms welke instellingen ze het beste kan hanteren om het perfecte plaatje te krijgen, terwijl zij een véél betere fotograaf is dan ik.” Toch was ze onlangs wel onder de indruk van je skills… „Haha, daar zeg je wat. Een tijdje terug ging ik voor het eerst met haar mee naar een shoot. Ze maakte foto’s van een gezin en ik zat op de achtergrond ook een beetje te klikken. Uiteindelijk waren die mensen erg blij met mijn foto’s. Mijn vriendin zei zelfs dat ze onze samenwerking zo prettig vond dat ze het realistisch acht dat we in de toekomst vaker als duo aan projecten gaan werken. Dat beschouwde ik uiteraard als grote complimenten.” Wat vind je het mooiste aspect van fotografie? „Ik waardeer het leven veel meer sinds ik fotografeer. Een topfotograaf kan schoonheid vinden in alles, ook al lijkt iets op het eerste oog heel lelijk. Dat komt doordat een topfotograaf in nauw contact staat met zijn of haar ziel, en vanuit de ziel is alles mooi. Dat vind ik een enorme kracht, die ik zelf ook steeds meer ontwikkel. Als ik buiten loop, denk ik al automatisch als een fotograaf. Op het moment dat ik bijvoorbeeld een zwerm vogels zie vliegen voor de ondergaande zon of een opa zijn kleinkind zie opgooien in een speeltuin, dan kan ik daar helemaal in worden gezogen. Dan vorm ik in mijn hoofd gelijk een compositie en maak ik een snapshot alsof ik een camera in mijn hand heb. Zo gaat dat de hele dag door.” Heb je een specifiek toekomstdoel, bijvoorbeeld een persoon die je dolgraag voor je lens wil hebben? „Mijn belangrijkste doel is om mensen te raken met mijn foto’s. Aan de ene kant lijkt het me supervet om de wereld over te reizen en bijzondere natuurfenomenen op een onderscheidende manier vast te leggen. Aan de andere kant vind ik portretfotografie heel mooi. Ik zie het als een uitdaging om de kenmerken die een persoon én uniek én sterk maken, naar voren te halen in een foto. Dat andere mensen die foto dan zien en zeggen: wauw, dit is echt jouw authentieke zelf. Ik vind het een grote uitdaging om dat te realiseren. Daarvoor moet je mensen echt op hun gemak kunnen stellen.” Zien we je binnenkort terug in het tv-programma ’Het Perfecte Plaatje’? „Nou, toevallig heb ik fotograaf William Rutten vorige week weer een mailtje gestuurd met de vraag of hij een goed woordje voor me kan doen. Ik heb nu mijn eerste babystapjes in deze betoverende wereld gezet, maar zie mezelf wel als een amateurfotograaf die nog héél veel te leren heeft. Tijdens ’Het Perfecte Plaatje’ krijg je een fantastische opleiding. Je komt dan voortdurend in situaties terecht waarin je normaal gesproken alleen zit als je al een ervaren vakman bent. Het is voor mij een absolute droom om mee te doen aan dat programma en te ontdekken of ik de potentie heb om na mijn judocarrière uit te groeien tot een topfotograaf.”

Judoka Roy Meyer droomt van deelname aan ’Het Perfecte Plaatje’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Top Oss-verdediger durfde Messi niet te tackelen: ’Hadden ze me nooit vergeven’

’Indiaan’ wil oude ploeg Jumbo-Visma pijn doen: ’Daar deze kansen nooit gekregen’

Oud-prof Van den Ouweland runt voetgolfbaan: ’Niemand doet dit met tegenzin’

Motorcrosstalent Lotte van Drunen (15) bestormt de top: ’Dit is nooit eerder gebeurd’