’Comeback kids’ geven PSV weer kleur

PSV had ’comeback kids’ Bergwijn en Malen nodig om weer op gang te komen. Het tweetal was er niet meer bij geweest sinds de eerste nederlaag bij FC Utrecht (3-0), die enkele horrorweken inleidde. Met beide aanvallers in de ploeg zat er plots weer vreugde en individuele klasse in het elftal van trainer Mark van Bommel, die ook zag dat spelers als Mohamed Ihattaren zich daar direct weer aan optrokken. Bergwijn en Malen werden tijdens hun afwezigheid met de minuut groter gemaakt, maar de Messi en Suarez van PSV waren daar duidelijk niet van door de wijs gebracht. „Nee joh, gewoon voetballen”, zei Bergwijn schouderophalend. „Als we zo spelen als in de eerste helft gaan we het ook Sporting Lissabon donderdag in de Europa League heel moeilijk maken.” Het is de bravoure en overtuiging die hoort bij een aanvaller met vertrouwen. Bergwijn kwam eerder dan verwacht terug van een spierblessure, kon tegen Heerenveen maar een uur spelen, maar was direct van grote waarde. Twee verwoestende uithalen waren doelman Warner Hahn voor rust te machtig. „Die tweede, een gekruld schot, vond ik de mooiste”, aldus de international. Met twee doelpunten was PSV nog te lief voor Heerenveen, dat zich geen raad wist met de vele positiewisselingen van de Eindhovense cowboys. Sheriff Van Bommel zag vanaf de kant dat het goed was. Zijn elftal nam zijn woorden van een paar dagen eerder (’het maakt niet uit hoe je wint, als je maar wint’) na rust alleen wel erg letterlijk. Zonder Bergwijn – ook Malen was natuurlijk niet direct negentig minuten van topniveau – viel de thuisploeg ver terug. Jens Odgaard zorgde al snel voor de aansluitingstreffer. In de slotfase bewees doelman Lars Unnerstall met een paar fraaie reddingen waarom hij inmiddels eerste keuze is onder de lat ten koste van Jeroen Zoet. „Ik werd er zenuwachtig van langs de kant”, kon Bergwijn er na afloop om lachen. „In deze situatie moet je maling hebben aan alles. Drie punten, dat is het enige dat telt.” Ook zijn trainer Van Bommel tilde niet te zwaar aan die tweede helft. Hij sprak tijdens de interlandperiode veelvuldig met spelers, technisch manager John de Jong en algemeen directeur Toon Gerbrands. Het zal de coach en ook de clubleiding goed hebben gedaan hoe PSV aanvankelijk voor de dag kwam. Niet alleen gezien de hoeveelheid kansen, maar ook kijkend naar de bereidheid van de spelers. Na de keeperswissel besloot Van Bommel na lang wikken en wegen ook de aanvoerdersband om de arm van Denzel Dumfries te schuiven en Pablo Rosario op die manier te ontlasten. Het is een maatregel die je als trainer maar één keer in het seizoen kan nemen. „Al met al een goede beslissing, denk ik”, stelt de coach. „Ik heb er met Pablo lang over gesproken. ’Hoe krijgen we jou weer op het niveau van vorig jaar, toen je het Nederlands elftal haalde?’. Dit is geen garantie, maar hij kan zich nu alleen bezighouden met voetbal.” Van Bommel zal ook beseffen dat hij door zijn rijke spelersverleden het predicaat clubicoon heeft verdiend bij PSV en hij na zes duels zonder zege nog veel krediet heeft. Ook in de huidige situatie viel op hoeveel steun er voor zijn elftal was van de fans op de tribune. De trainer deed zelf ook nog een duit in het zakje, kreeg van scheidsrechter Bas Nijhuis zijn eerste kaart als trainer voor protesteren, maar ook dat was een bewussie om het vuurtje op te stoken. „Het publiek heeft in de tweede helft goed aangevoeld dat we het samen moet doen in deze fase”, aldus Van Bommel. „Als je zes keer achter elkaar niet wint, is het eigenlijk niet normaal dat je zo goed speelt zoals in de eerste helft. Maar de jongens doen het wel. Ik was niet verrast, omdat ik dit bijna elke dag op de training zie. Na die tegengoal vloeide het weg, dat is logisch in deze fase. Dan moet je zo’n wedstrijd over de streep trekken. Hoe lelijk dat ook is.”