Met stijgende verbazing las ik onlangs in De Telegraaf een interview met Philip Lane, hoofdeconoom van de Europese Centrale Bank (ECB).

Economische en politieke spanningen hadden we al. Sinds deze week komen daar ook juridische spanningen bij.

Door de coronacrisis dreigt de schuld in sommige eurolanden zo hoog op te lopen, dat een nieuwe crisis op de loer ligt. „Zodra de situatie rond corona weer normaliseert, wordt de kans heel groot dat het op termijn misgaat.”

Zoals wellicht bekend is, ben ik een groot liefhebber van monetaire geschiedenis. Die liefde heeft onder meer een boek over de historie van inflatie en van de Nederlandse gulden sinds 1814 voortgebracht.

Op de persconferentie dinsdag over het coronavirus zei minister-president Mark Rutte dat terugkeer naar normaal leven een zaak van lange adem wordt. De opgelegde beperkingen worden langzaam teruggedraaid, daar komt de exitstrategie op neer.

Macro-economische cijfers over zaken zoals de bbp-groei zijn altijd mosterd na de maaltijd. Immers, om de groei te berekenen moet je cijfers over economische activiteit hebben en dat kan per definitie pas na afloop van een periode.

Vorige week keek ik op deze plek terug, naar het decennium dat we achter ons hebben gelaten. Ik beloofde toen deze week vooruit te kijken, naar het decennium dat voor ons ligt. Belofte maakt schuld, dus daar gaan we.

Net als vroeger, toen ik een kind was, is het ook nu mijn ’must do’-ding als ik in mijn geboorteland ben: klimmen naar een van de hoogste toppen van een berg in de buurt van mijn geboorteplaats. Eenmaal daarboven kan ik lang genieten van zowel de rust als het prachtige uitzicht tientallen kilometers...

Vraag een willekeurige president van een centrale bank wat het leukst is aan zijn of haar baan, en de kans is groot dat je te horen krijgt: „Handtekening zetten op nieuwe bankbiljetten.” De introductie van het blauwe ijsvogeltientje, het allerlaatste Nederlandse guldenbankbiljet, werd zelfs zo gepla...

Zijn de centrale banken zoals de Fed en de ECB, goed of slecht bezig? Die vraag houdt de gemoederen onder economen altijd bezig en zeker sinds de financiële crisis van 2007, toen die banken zeer controversieel beleid begonnen te voeren.

Verguisd. Dat was Paul Volcker, tussen 1979 en 1987 voorzitter van de Fed. Hij verhoogde de Fed-rente naar circa 20 procent – géén typo! – wat de Amerikaanse economie in een recessie stortte.

Stel u staat in de berm naast bijvoorbeeld de A1. U moet uw ogen dicht doen en zo van de eerstvolgende auto die u hoort, de snelheid nauwkeurig bepalen om vast te stellen of de bestuurder te hard heeft gereden of niet.

Toen ik onlangs op de site van Bloomberg kwam, kreeg ik een vierkantje te zien met daarin de vraag of we naar een recessie afstevenen. De recessieangst zit er goed in.

Fed-voorzitter Jerome Powell sprak gisteren in de Amerikaanse stad Denver. De Q&A-sessie na afloop leidde tot nogal wat reuring op twitter. Powell zei dat de Federal Reserve haar balans binnenkort weer zal laten groeien, lees Amerikaans schuldpapier opkopen.

Met het bijleggen van de ruzie over de begroting tussen Brussel en Italië en de toegenomen politieke onrust in Amerika doordat de Democraten een meerderheid hebben in het Huis van Afgevaardigden ligt de weg voor de euro open om in 2019 de dollar te gaan verslaan, zo stelt Edin Mujagić, hoofdeconoom ...