Bij die tegenzin-lezers zitten ook een paar mensen met hoge functies bij het bedrijfsleven of financiële instellingen, die zich verplicht voelen om deze krant te lezen zodat ze weten wat er speelt in de samenleving. Zelf hebben ze nauwelijks nog contact met de gemiddelde Nederlander op straat, maar door de krant blijven ze toch op de hoogte en kunnen ze ingrijpen of de publieke opinie beïnvloeden. Vorige week zag ik weer zo’n staaltje ’ingrijpen’. Deze keer was het bedoeld om een wetsvoorstel over een pensioenaanpassing van minister Wouter Koolmees van tafel te halen. Koolmees heeft namelijk een wetsvoorstel ingediend om vanaf 2021 het, tijdens het huwelijk opgebouwde, pensioen bij een scheiding in tweeën te knippen en te verdelen zodat beide partners ieder een eigen pensioen hebben. In het ingewikkelde jargon van pensioendeskundigen heet dit dan ’conversie’ in plaats van het huidige ’verevenen’. Nu is het nog zo dat wanneer je gaat scheiden en één van de partners heeft een pensioen opgebouwd terwijl de ander thuis is gebleven voor bijvoorbeeld de opvoeding van de kinderen, het pensioen standaard ’verevend’ wordt. De partner die geen pensioen heeft opgebouwd, krijgt dan een aanspraak op de helft van het pensioen van de ander. Dat lijkt eerlijk, maar in de praktijk blijf je dan altijd afhankelijk van je ex-partner. Even een voorbeeld: als de ex-man het pensioen heeft opgebouwd en besluit om eerder te stoppen met werken en genoegen te nemen met een lagere pensioenuitkering, dan heb je daar als ex-vrouw maar in mee te gaan; jij krijgt namelijk het pensioen op het moment dat je ex-man ervoor kiest. Je hebt geen keuze. Ander voorbeeld: als je ex-man 15 jaar ouder is, dan krijg je als ex-vrouw al op je 51e een pensioenuitkering. Of neem even een omgekeerd geval als voorbeeld: stel dat de 15 jaar jongere ex-vrouw het pensioen heeft opgebouwd en de ex-man thuis is gebleven, dan zal de ex-man tot zijn 81e moeten wachten voor hij iets van het pensioen van zijn ex-vrouw krijgt. Koolmees wil dit veranderen en wil de opgebouwde pensioenrechten bij een scheiding standaard knippen en verdelen, zodat beide ex-partners een eigen pensioen krijgen op hun eigen pensioendatum, zonder afhankelijk te zijn van de nukken van de ex-partner. Prima plan van Koolmees. Je kunt overigens ook ná de invoering van deze wet nog steeds kiezen voor de oude manier, maar de standaard wordt ’knippen’ van het pensioen. Deze aanpassing had al veel eerder moeten gebeuren, maar kennelijk laten de pensioenmaatschappijen liever alles bij het oude. Vorige week leverde eerst een pensioendeskundige in deze krant commentaar op de voorstellen en twee dagen later bemoeiden ook de Pensioenfederatie en het Verbond van Verzekeraars zich ermee. Allemaal hadden ze bezwaar tegen het wetsvoorstel vanwege één uitzonderlijke situatie: als een ex-vrouw financieel afhankelijk is van de partneralimentatie van haar ex-man en deze overlijdt vóór de pensioendatum, dan stopt de partneralimentatie en valt zij terug in inkomen. Met het oude systeem zou ze dan nog een klein nabestaandenpensioentje krijgen, waarschijnlijk ook niet genoeg om van te leven, maar dit flinterdunne voorbeeldje was voor de pensioenmensen genoeg om hoog van de toren te blazen met hun kritiek. Het voorbeeldje lijkt me een non-issue, want hoe vaak komt dit voor? Bij verreweg de meeste scheidingen wordt er helemaal geen partneralimentatie betaald en bovendien kun je altijd een overlijdensrisicoverzekering afsluiten om dit op te vangen. Het is duidelijk dat de pensioenmaatschappijen alles bij het oude willen laten, terwijl zij toch ook wel inzien dat ex-partners voor hun pensioenuitkering niet hun hele verdere leven afhankelijk van elkaar willen blijven. Ik denk dat de pensioenmaatschappijen gewoon geen administratieve rompslomp willen. Maar de samenleving verandert en oude systemen en methodes functioneren gewoon niet goed meer. We moeten daar alert op zijn en ons continu willen aanpassen aan de veranderende samenleving. Nu we het er toch over hebben: ik hoop dat Koolmees ook nog iets anders regelt op het gebied van pensioenen. Nu is het zo dat wanneer je gaat scheiden, beide partners een ingewikkeld formulier moeten invullen en ondertekenen en naar hun pensioenmaatschappij moeten sturen. Als ze dit vergeten of het blijft liggen vanwege de scheidingsperikelen of vervelende situatie na een scheiding, dan is een van de ex-partners, meestal de vrouw, het haasje. Zij krijgt dan niet automatisch haar pensioen via de pensioenmaatschappij overgemaakt, maar moet bij haar ex-man, vele jaren na hun scheiding, gaan bedelen om het maandelijks overgemaakt te krijgen. Als de verhoudingen in de tussentijd verslechterd zijn of er andere partners in het spel zijn, kun je je wel voorstellen tot wat voor ellende dit leidt. De pensioenmaatschappijen zorgen daarmee indirect voor veel onrust en zorgen bij ex-partners. Het zou fijn zijn als Koolmees de pensioenmaatschappijen verplicht om alle afspraken na een scheiding in hun administratie te verwerken, ook als de formulieren niet op tijd zijn ingeleverd.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/594c4c46-14c3-11e9-95c0-eff125725247.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/39b4c7d0-1a6a-11e9-ab8c-cd1ed2b42c7b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/93e1a65c-1ca8-11e9-881a-9366bf2a1c59.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/ec9c8c10-1ca0-11e9-9652-578d56d5da1b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/d8ee8f96-1cab-11e9-8c7b-857a2909fa3f.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/1255a97e-1ca0-11e9-a3a8-138dd7f37e37.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/21d2f13e-1c9d-11e9-b3ca-31f598bdf958.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/249c9374-1c99-11e9-a234-89c08f415ee5.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a208bc1e-1bd3-11e9-b850-195114c1eab8.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/dfc44850-1bda-11e9-a3a8-138dd7f37e37.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f855fbfc-1b35-11e9-b5e4-8bf7d3ee8808.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/0c644f48-1ceb-11e9-9b97-3b936dbb19b6.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/ea91e0ce-1ce0-11e9-ad3e-eb036df81e4d.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/e2d34d14-1ce5-11e9-bc2c-e396b40b96ef.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/c88a36ee-1ccb-11e9-b5e4-8bf7d3ee8808.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f7460344-1cb9-11e9-b054-73b4d9568843.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/cc8c5ba4-1d1c-11e9-95c0-eff125725247.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/1d1e6124-1cf6-11e9-a667-29284b5f385a.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/75d77404-1cf6-11e9-869d-e13ae7d730f4.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/d0f38fb8-1cf5-11e9-9488-2d28a3548896.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9d597e1a-1cf0-11e9-a08f-4ddbf62ed589.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/7f7a8f4c-1caf-11e9-870d-0f225915416b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/781aad5c-1c07-11e9-9488-2d28a3548896.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/2b139064-1c93-11e9-bf27-d1f8d72fc4a4.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/bdf25846-1bf5-11e9-a6ad-5186e99fa291.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a6229450-1b3d-11e9-bd48-6d1eda59c66c.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/4fdbe48e-1b65-11e9-b5e4-8bf7d3ee8808.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/f52cf33e-1b0f-11e9-9649-d10e621dab6d.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/39133da4-1a4a-11e9-95c0-eff125725247.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/0cdd124a-19d3-11e9-a3a8-138dd7f37e37.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/10068d40-19ae-11e9-9f10-ffcd9cd3fa8c.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/2000a78a-1cc4-11e9-b09e-416170831e63.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/5db80e9c-1c9c-11e9-a316-1fa73be47cdc.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/3f558008-1c9a-11e9-a234-89c08f415ee5.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/48e1e5f8-1c9a-11e9-9a34-0195608a8a09.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/35bd1bd2-1c9a-11e9-b09e-416170831e63.jpg)