„Liefde en fascinatie voor kleding heb ik altijd gehad, als kind vond ik het al belangrijk wat ik droeg. Dat vond mijn moeder ook: zij legde vaak een keurig lichtblauw jurkje met bijpassende haarstrik voor me klaar. Vreselijk! Over mijn kleding voerde ik veel strijd; zeker als puber zocht ik graag de grens op. Ik zette gerust de schaar in een minirokje als ik dat nog niet kort genoeg vond.

Goed verkeerd

Ik ben geen slaaf van trends. Ik vind het niet interessant of een kleur of printje in de mode is. Ik hou van een contradictie in mijn outfits en vind het leuk om een beetje te provoceren. Stoere laarzen zijn zo’n statement: zo lelijk dat ze mooi worden. Al noemde een vriendin ze laatst gewoon echt heel lelijk, haha!

‘Goed verkeerd’ noem ik mijn stijl, al kan mijn man er moeilijk aan wennen. ‘Moet jij je niet eens omkleden voor dat sollicitatiegesprek?’ vroeg hij laatst nog. Welnee, ik was helemaal ready to go met mijn gebleekte bermuda en westernlaarzen. Dan fronst hij zijn wenkbrauwen. Gaan we uit eten met zijn ‘nette’ vrienden, dan wil ik me voor de gelegenheid met liefde in een zwart jurkje hijsen. Maar wel met zo’n foeilelijk groot herenhorloge erbij.

Cool

Op straat krijg ik weleens afkeurende blikken; alsof je op je 64e ineens niet meer cool voor de dag mag komen! Ik weiger me saai te kleden, omdat dat op mijn leeftijd zo zou horen.

Op Instagram krijg ik vooral lovende reacties: van jonge meiden, maar ook van generatiegenoten. Zij schrijven dat het ze inspireert om het ook eens te proberen. Te gek! Ik probeer iedereen mee te geven: draag gewoon wat je wilt en laat je niet dicteren door een ander wat je wel of niet mag. Daar is het leven veel te kort voor.”

Dit artikel staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je het ook (soms al eerder) online lezen.