Werp een blik naar buiten en je weet welk seizoen nadert. Meer regen plus meer kou = minder comfortabel op het terras. Waar we in de zomer nog met een gerust(er) hart naar de horeca gingen en buiten plaatsnamen op het terras, zul je in de herfst en winter meer neigen naar indoor. Dus vraagt VROUW zich af: ’Ga jij alleen naar de horeca als je op het terras kunt zitten of treed je met regen en kou toch naar binnen? Op ontdekkingsreis gaan door de horeca is een hobby van mij. Of eigenlijk m’n enige hobby. Na het sluiten van de horeca voelde ik mij dan ook lichtelijk verdrietig. Niet dat ik stond te springen toen de horeca weer open ging, want het blijft een risico nu corona nog altijd in de lucht hangt. We weten nog zo weinig over het virus dat op vrijwel niemands leven géén invloed heeft. Proefkonijn 1 juni was het startsein voor de horeca om de deuren weer te openen. Met een ’horecahart’ als dat van mij zou je misschien denken dat ik direct een sprintje zou trekken. Maar nee, ik pakte de SUP en bekeek vanaf het water hoe de horeca het had aangepakt en omsprong met de nieuwe regels. Bij iedereen die wel met een snoekduik het terras op ging, dacht ik vooral: ’Als jij jezelf als proefkonijn wilt inzetten, kijk ik wel toe’. Want na maanden van rust kunnen die twee weken er ook nog wel bij. Ik wilde minimaal twee weken afwachten om te zien wat het met het aantal door coronapatiënten bezette ic-bedden zou doen. De piek op de intensive care bleef na het heropenen van de horeca uit. Zoetjes aan begon ik te flirten met de gedachte om ook eens een kijkje te emen in de plaatselijke horeca. De flirt werd een date. Met het terras als voorkeur. Helaas, want die terrassen zaten als de wiedeweerga vol, moest ik naar een plek indoor. Terras Ik keek m’n ogen uit naar alle aanpassingen; desinfectie bij binnenkomst en op de tafels, bij veel panden bleek de voorgevel een enorme schuifpui te zijn die volledig opengezet kon worden, zodat kroegen haast leken te bestaan uit één grote veranda. De tafels en stoelen stonden mijlenver uit elkaar. Bij de wc’s mocht maar één persoon tegelijk zijn. En de terrassen waren gigantisch geworden. Hele Utrechtse stadsdelen leken tot één groot terras te zijn gevormd. Wat een verademing! Mijn horeca-in-tijden-van-corona-ontgroening was, op een veel te luxe diner twee dagen geleden en een te leuke indoor-camping drie dagen geleden, de enige keer dat ik de horeca van binnen zag. Met al die prachtige zomerdagen die elkaar haast naadloos aflosten kon ik de afgelopen maanden prima op het terras doorbrengen. Maar nu het snotweer is ingezet begin ik m’n twijfels te krijgen over de toekomst. Dakterras Ik ga de horeca echt niet meer in (al ben ik de afgelopen zondag wel nog gezwicht voor het aanbod van een twee sterren-diner indoor). Mijn ruime dakterras is voor een deel overdekt wat ik als prima alternatief voor horeca zie, als het moet. Om de horeca te blijven spekken zal ik weer wat meer eten bestellen, zoals ik dat tijdens de lockdown ook deed - geen probleem. En wanneer een horecagelegenheid een overdekte buitenruime, een voorgevel die volledig kan worden opengezet of voldoende mogelijkheden heeft om helemaal door te tochten wil ik er wel over nadenken. Maar - voor nu - geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om me ín een horecagelegenheid te begeven. Want ik heb al lang in de gaten dat die opgelegde 1,5 meter in de horeca een wassen neus is. Net zoals het onderscheid in huishoudens en het coronaformulier dat ingevuld moet worden. En dat menig horecagelegenheid inmiddels weer haar deur heeft moeten sluiten vanweg ’t stempel ’brandhaard’ is me evenmin ontgaan. Praat mee Zeg eens eerlijk, ga jij met snertweer ín de horecagelegenheid zitten? Of ga je alleen onder bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer alle ramen/schuifpuien open kunnen? Of ga je niet verder dan het terras? Blijf jij misschien gewoon helemaal huis? Praat mee op onze Facebook-pagina!
14 °C:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/44fe7f7e-e6dc-11ea-ad81-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9460853e-116a-11ed-bf3a-0255c322e81b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9f2c2cd8-08e7-11ed-9646-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/6c8ff24a-fef7-11ec-8af2-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/4d8123d4-f604-11ec-ad80-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9dce6846-14aa-11ed-b74c-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/e1c113e8-14a3-11ed-8212-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/48bbad18-0ede-11ed-aa6d-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a995e506-0a68-11ed-9e7a-0255c322e81b.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/ec0f6cae-08f1-11ed-9284-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/6f949306-045b-11ed-a048-0255c322e81b.jpg)
