Maaike kreeg kanker tijdens haar zwangerschap

Maaike: „Na twee maanden zwangerschap werd ik verlaten door mijn vriend, hij wilde niets meer met mij of onze kleine te maken hebben. Een heftige uitspraak, maar mijn kindje en ik zouden het samen makkelijk aankunnen. Daar ging ik vanuit. Tot ik ontdekte dat ik niet alleen een baby meedroeg.” Uitstrijkje „In de derde maand van mijn zwangerschap begon ik last te krijgen van onverklaarbare bloedingen. ’Niets om je zorgen over te maken’, werd mij verteld in het ziekenhuis. En hoewel de bloedingen aanhielden kreeg ik steeds hetzelfde te horen: ’Laat na een halfjaar als je kindje er is maar een uitstrijkje maken’. ’Gelukkig’ gebeurde dat eerder en wel toen ik in het ziekenhuis lag met een nierbekkenontsteking. Niet veel later stortte mijn wereld opnieuw in: er waren onrustige cellen gevonden en er werd meteen een onderzoek gestart. Ik werd steeds banger en ook de gynaecoloog zag direct dat er iets niet goed was. Een week later kwam de uitslag: baarmoederhalskanker.” Keizersnede „Ondertussen was ik 27 weken zwanger. Om de kleine langer te kunnen dragen begon ik met chemotherapie. Ondanks alles viel het mee, al raakte ik mijn haar kwijt en werd ik ontzettend moe. Mijn dochtertje werd na 36 weken geboren via een keizersnede. Dat was noodzakelijk, want door een natuurlijke bevalling zou de tumor kunnen openspringen. Vervolgens kreeg ik een ruggenprik zodat ik haar 15 minuten kon vasthouden voordat ik onder narcose moest voor de operatie. Helaas moest Abigail in dat kwartier worden gereanimeerd omdat haar hartje ermee opgehouden was. Ik heb haar daarom toen slechts 1 seconde kunnen zien: een donkerpaars lijfje met amper leven. Pas toen ik een foto te zien kreeg na de geslaagde reanimatie liet ik mij onder narcose brengen. Ze hebben alles weggehaald: baarmoeder, baarmoederhals, baarmoedermond, eileiders, lymfeklieren, steunweefsel. Alles, behalve mijn eierstokken, werd verwijderd. Zeven uur later werd ik wakker. Met Abigail ging het goed en ik mocht haar lijfje eindelijk in mijn armen sluiten. Na zes dagen op en neer te worden gereden tussen onze verschillende afdelingen mochten we naar huis en begon het lange herstel. Gelukkig kwam er al snel goed nieuws uit het ziekenhuis: mijn lymfeklieren waren schoon en verdere behandeling was niet nodig!” Broertje „Abigail is nu 5 maanden en ze doet het ontzettend goed. Ze is een vrolijk en lief meisje zonder lichamelijke gevolgen vanwege mijn chemo’s. Zelf ben ik nog aan het herstellen. Werken valt mij erg zwaar en mijn energieniveau is laag. Ik moet accepteren dat ik fysiek en mentaal - vooralsnog - niet de oude ben en ik mijn dochtertje nooit een broertje of zusje zal kunnen geven.” Nu helpt Maaike mee met onderzoek naar kanker tijdens de zwangerschap (CIP: cancer in pregnancy). „Mijn dochter gaat - tot haar 18de - om de zoveel maanden op controle om te kijken of er punten in haar groei of ontwikkeling worden beïnvloed door de chemo. Gelukkig is tot nu toe alles goed. Door deze onderzoeken kunnen zwangere vrouwen met kanker steeds beter behandeld worden. Daarnaast kunnen we zo beter de consequenties voor kinderen in kaart brengen, want hierover is nog weinig bekend. Abigail helpt zo andere kinderen en hun moeder. Ik ben ontzettend trots op haar!”