Deel 471: ’Niet snel daarna kwam de spijt’

Donderdag Boris gooit zijn sporttas in de hoek van de kamer en schenkt zichzelf een groot glas water in. Als hij het leeg heeft, spreekt hij de woorden uit waar ik nu al een paar weken bang voor ben: „Zaterdag ga ik met Marcel squashen. Bijtijds hoor; dan hebben jij en ik de rest van dag samen.” Ik heb er niets tegenin te brengen. Ik kan het hem moeilijk verbieden en het valt op als ik opnieuw met een alternatief plan kom. Ik moet zo rustig mogelijk proberen te blijven en dat gaat me verrassend goed af. „Leuk. Is het een aardige vent?” „Ja, absoluut. Een arts. Denk dat jij hem ook wel zou mogen.” „Nou, laten we sport en privé gescheiden houden”, zeg ik zo kalm mogelijk. „Zullen we daarna samen met Holly en Rose ergens gaan lunchen?” Boris knikt en niet veel later rent hij de trap op om te gaan douchen. Opnieuw sta ik op het punt om Marcel te appen en hem te vragen waar hij in vredesnaam mee bezig is? Maar ik leg mijn telefoon weg; ik moet dit proberen te negeren. Misschien is het wel gewoon toeval dat ze elkaar hebben gevonden in het squashen? Misschien weet Marcel helemaal niet dat ik bij Boris hoor. Ik heb - zoals zo vaak in stresssituaties - weer een heel sterke drang een fles wijn open te trekken; ik heb het glas al gepakt. „Zo, jij begint het weekend vroeg.” Rose staat plotseling in de keuken. Ik kijk op de klok en realiseer me dat het niet alleen pas donderdag is, maar ook nog maar nét 15 uur is geweest. Hier zou mijn goede voornemen om alleen nog in het weekend te drinken meteen verloren gaan. Ik zet het glas terug en haal diep adem. „Gaat het wel?” Rose kijkt me meelevend aan. Ik schud mijn hoofd. „Ik heb mezelf een beetje in de nesten gewerkt, vrees ik.” Zaterdag Het voelde helemaal oké om Rose in te lichten over mijn affaire met Marcel, eergisteren. Maar niet snel daarna kwam de spijt. Wat ken ik haar nou? Wat moet zo’n jonge meid überhaupt met deze informatie? Ze hoorde mijn verhaal aan, zonder te oordelen, leek wel. En ze sprak geruststellende woorden. Gek genoeg werd ik er nog rustig van ook. Net als nu; ze heeft een kop verse muntthee voor mijn neus gezet en stelt voor om samen met Nina en Holly naar het dorp te lopen. „Heb je niets nodig? Verse bloemen of zo?” Ik trek mijn jas aan en zet Holly in de kinderwagen. Nina sputtert aanvankelijk tegen, maar haakt ook aan. Ze gaat mee voor Rose; die twee hebben een klik. De buitenlucht doet me goed. Deze afleiding heb ik nodig. Deel 471 staat komende zaterdag in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Maar als premiumlid kun je ’m nu al online lezen.