’Na ons weekje weg kwam hij met z’n excelbestand met alle kosten’

Wegens omstandigheden publiceren we een column die eerder online heeft gestaan.

Gierigheid is wat mij betreft één van de lelijkste eigenschappen die een mens kan hebben en één van de grootste afknappers bij mannen. Sterker nog: het is tegenwoordig gewoon een dealbreaker. Ugh!

Ik weet waar ik het over heb, ik heb namelijk best een tijdje met een vrek gedatet. Natuurlijk is er de welbekende First Dates-kwestie ’Wie neemt het kistje?’, maar dit ging veel verder dan dat. Op pad met Dagobert Duck; bij deze krent werd elke cent afgewogen. En als er iets onuitstaanbaar onaantrekkelijk is…

Het schrapen begon

Hij heette Kevin, had een goedlopend eigen bedrijf en twee woningen in Amsterdam, waarvan hij er één verhuurde. Hij had een ruim inkomen, maar bleek zo hebzuchtig als iemand maar zijn kan. Ik geloof dat ’ie de eerste date heeft betaald, maar daarna begon het schrapen. De tweede ontmoeting had ’ie niet eens geld op zak en vanaf dat moment werd alles ’gesplit’. Lees: op een goudschaaltje gewogen. Bonnetjes bewaren dus!

Trakteren bij de Action

Wanneer híj een gezellig dagje uit had geïnitieerd (museum, etentje) kreeg ik twee weken later doodleuk nog een Tikkie. Als we samen naar de Appie gingen om avondeten te halen, dat we bij mij zouden koken, waren de kosten sowieso voor mij. Met een beetje pech legde hij er bovendien nog wat van zijn persoonlijke boodschappen (wasmiddel, broodbeleg, een soeppakket) op de band bij. Waar ik, vrijgevig als ik ben, nooit een punt van maakte. De keer dat we bij de Action waren en ik een schroevendraaier wilde afrekenen, zei hij gul ’Die krijg je van mij!’ Ik voel, terwijl ik dit typ, nog walging met terugwerkende kracht.

Twee pallets schoonmaakazijn

Alles leed onder zijn schraperigheid. Wanneer ik een roadtrip voorstelde (uiteraard met de auto), zei hij: „Ik ga niet zo duur parkeren, we gaan wel met de bus.” Als ik vroeg of hij me uit zijn werk kon komen ophalen, kreeg ik de vraag: „Hoezo, regent het?” Ondertussen reed hij wel de halve stad af voor kortingsacties, winstpakkers en stuntprijzen. Voor elke aankoop moesten er sowieso eerst 23 apps worden gecheckt op eventuele digitale korting coupons. Ook was Kevin fan van de Makro, waar hij alles in megavoorraden opkocht voor een paar centen extra korting, om vervolgens het hele jaar tegen twee pallets met flessen schoonmaakazijn aan te kijken. Zo veel zurigheid (of was het zuinigheid?) om een voordeeltje maakte Kevin niet bepaald aantrekkelijker.

Toen zijn bank halverwege de zomer doorzakte, besloot hij tot Black Friday (jazeker, november) te wachten met de aanschaf van een nieuwe en hebben we het dankzij zijn vrekkigheid dus maanden uitgezeten op een kleedje op de grond. Door de bank genomen niet zo’n feest.

De keer dat hij me verraste met een hotelovernachting vermeldde de receptioniste bij het inchecken „Toch mooi meegenomen, zo’n gratis overnachting bij een nieuwe wasmachine?” Ik zakte door de grond. Hoe kun je zo zijn? Het was dat we zo met elkaar konden lachen, maar mijn afkeer werd met de week groter.

Op een gegeven moment kon ik op intiem vlak niets meer. Ik was totaal geblokkeerd door zijn gierigheid. Volledig op slot door deze Schraalhans. En waarom zou je een krent ook blijven kussen als hij toch nooit in een prins verandert?

Vakantie met een vrek

Het allerallerergst vond ik misschien nog wel de keer dat ik voor ons een midweek in de Ardennen had geboekt (en betaald). We verbleven in een luxe vakantievilla inclusief eigen zwembad en maakten zelf wat uitstapjes in de buurt. Eenmaal thuis kreeg ik de rekening gepresenteerd. In een Excel-bestand had Kevin alle uitgaven van de vijf dagen genoteerd. Tot op de cent na de komma nauwkeurig. Elk drankje, elke maaltijd, de benzine, de parkeerkosten, zelfs de €0,50 van mijn wegtoiletbezoek stond erin. Of ik even €236,52 wilde aftikken. Een tik... eh klap in mijn gezicht. De genadeklap welteverstaan.

Tactloze Tikkies

Ik kan prima mijn eigen boontjes doppen en een man hoeft helemaal niet alles voor mij te betalen, maar dat iemand er zó lelijk in staat, kon ik niet verkroppen. Sinds deze romantische bankroet gaan dan ook alle alarmbellen af als een man bij date één ook maar enige vorm van aarzeling vertoont als ’het kistje’ op tafel komt. Ik trakteer liever een leven lang alleen mezelf dan dat ik nog iets aanga met een man die mij tactloze Tikkies stuurt.