Wie doet wat
’Door personeelstekort moeten we op zaterdag dicht: heel erg’
’Daniëlle (50) heeft een broodjeszaak: ’We bieden eenzame klanten een luisterend oor’
Ⓒ eigen archief
In de rubriek ‘Wie Doet Wat’ spreken we elke week een vrouw over de rolverdeling tussen haar en haar partner. De vraag is: wie doet wat binnen de relatie? Dit keer spreken we Daniëlle Robijn (50). Samen met haar man Luck (51) runt ze al vijftien jaar de broodjeszaak Broodje Daan. Je kunt er terecht voor een goed gesprek, ouderwetse Amsterdamse gezelligheid en het belangrijkste; een goed belegd broodje voor een normale prijs.
’Daniëlle (50) heeft een broodjeszaak: ’We bieden eenzame klanten een luisterend oor’
Ⓒ eigen archief
„Het leek me altijd al leuk om ooit een broodjeszaak te kunnen openen. Alleen was ik niet echt actief op zoek naar een locatie hiervoor. De perfecte plek is me eigenlijk in de schoot geworpen; op de Jan van Galenstraat in Amsterdam-West.
De zaak bevond zich op de route naar ons huis, dus ik reed er elke dag langs. Toen we hoorden dat het na anderhalf jaar wéér in de verkoop stond, keken Luck en ik elkaar aan. ‘Moeten we niet…’ En toen hebben we het gewoon gedaan. We huurden het gedeelte beneden en bouwden ons broodjespaleis op.
Huishouden
Dat de winkel zó goed zou lopen, had ik nooit durven denken. Ik denk dat het komt door de spontane uitstraling van onze bedienende meiden, en door mijn man en mijzelf. Iedereen is welkom. Dit voelen onze gasten ook, denk ik. Bovendien bieden wij voor eenzame mensen ook een luisterend oor.
Zo hebben we als vaste klant een alleenstaande, wat oudere man die op dezelfde dagen even langskomt voor een broodje, koffie én een praatje. Door de jaren heen heb ik een vaste groep vrouwelijk personeel verzameld die er mede voor zorgen dat Broodje Daan op rolletjes loopt. De oudste werkt al vijftien jaar bij mij. Aan één woord hebben wij genoeg; zo goed zijn wij op elkaar ingespeeld.
Snelheid
Mijn man en ik staan om half 6 al in de zaak. Broodjes bakken, voorbereiden van de bestellingen en het terras opzetten. Om zes uur komt mijn eerste werknemer binnen om mee te helpen achter de toonbank. Rond dezelfde tijd stromen de eerste klanten binnen.
Dit zijn meestal bouwvakkers of ander werkend publiek, zoals taxichauffeurs. Alles doen we in een rap tempo, want onze klanten hebben niet de tijd van de wereld in de ochtend. Door onze grote omloopsnelheid kunnen we rondkomen. Ook met de recente gestegen prijzen, dat is heel fijn.
Na tien uur zijn alle bestellingen de deur uit en focus ik me weer op de winkel. Daar is het inmiddels heel druk. Broodjes maken doe ik niet. Hoogstens snijd ik de broodjes open, haha. Ook de rauwkost wil ik nog weleens snijden, maar daar blijft het bij. Een keukenprinses ben ik namelijk niet. Het maken van de lekkernijen laat ik daarom aan de meiden over.
Passie
Om drie uur gaat de winkel dicht. De meiden sluiten eigenlijk altijd af. Ik ga namelijk altijd rond half 3 al naar huis. Thuis ga ik verder aan mijn boekhouding, daar ben ik nog zeker vier uur mee bezig. Ik maak werkdagen van ongeveer 12 uur. Het is hard werken, maar de geweldige interactie tussen mij, mijn team én mijn klanten, van wie een groot aantal vast is, houdt me op de been.
Eerder waren we ook zaterdagen open, maar door een personeelstekort waren we genoodzaakt de winkel die dag te sluiten, dat vond ik heel erg. Vooral financieel; want je mist een dag omzet. De teleurstelling van onze klanten vond ik ook heel erg moeilijk. Daarbij was de zaterdag een goede dag. Vooral door de studenten die dan bij ons kwamen uitbrakken en een broodje halen. Nog steeds vragen ze of ik écht niet open kan op de zaterdag. Elke keer moet ik ze weer teleurstellen; het gaat gewoonweg niet.
Luck en ik zijn samen eigenaar. Hij bezorgt de bestellingen en is de klusjesman. Het verzorgen van de winkel, de boekhouding en het tellen van de kassa is mijn terrein. De handige van ons twee is dus Luck; ik breek alles en hij mag het vervolgens weer maken, haha. Het is heel fijn dat Luck twee rechterhanden heeft, want het wordt meteen gefikst én het scheelt enorm in de kosten. Zonder elkaar zijn we niets.
Met z’n tweetjes
De huishoudelijke taken, zoals wassen, schoonmaken en stofzuigen, doen we meestal in het weekend met z’n tweeën. Dit hebben we altijd al zo gedaan. Vanaf ons vijftiende en zestiende zijn we al een team. We zijn al 34 jaar samen, waarvan 15 jaar getrouwd. Je kent elkaar door en door. De rollen in ons huishouden zijn daarom organisch ontstaan. We hebben niets bewust afgesproken.
Het koken laat ik wel aan Luck over. Als ik de boekhouding van de dag doe, is hij in de weer achter het aanrecht. Mijn man kan goed koken en doet het ook heel graag. Vuilnis? Dat mag Luck ook doen. Ik woon op drie hoog, dus het zeulen met de vuilniszakken laat ik lekker aan mijn man over.
Rondbanjeren
Dat we geen kinderen hebben, is geen bewuste keus. Het is ons namelijk niet gegund. Ik ben daar een tijd verdrietig om geweest, maar nu heb ik er vrede mee. Mijn meiden die ik in dienst heb, hebben kinderen en soms ook al kleinkinderen, die vaak genoeg in de winkel aan het banjeren zijn.
Daarnaast heb ik heel goed contact met mijn achternichtjes Donique, Riva en Luca; de dochters van Lucks neef. Op Donique hebben we heel vaak gepast toen ze jong was. Toen ze wat ouder werd, mocht ze op onze oppasdagen meehelpen in de winkel.
Met drieënhalf jaar bracht ze al trots kopjes koffie rond in haar roze, gepersonaliseerde schortje. Nu is ze alweer tien jaar. Riva en Luca zijn een eeneiige tweeling en nu drieënhalf. Op hen hebben we minder kunnen passen door de coronaperiode, maar dat kan gelukkig nu weer wel. Ze betekenen heel veel voor ons.
Donique in ’werkoutfit’ in Broodje Daan op drieeënhalf jarige leeftijd, inmiddels tien jaar oud.
Ⓒ eigen archief
Financiën
Onze eigen rekeningen hebben we gehouden toen wij Broodje Daan opzetten, maar we betalen wel alles samen. Het leefgeld, dus de uitjes en de boodschappen, worden van mijn rekening betaald en de vaste lasten, zoals huur, gas en licht neemt Luck voor zijn rekening. Hoewel we sommige kosten dus ieder apart betalen, zou ik geen gescheiden portemonnee willen. Het komt vaak genoeg voor dat hij wat geld van mij nodig heeft of andersom. Daar doen we niet moeilijk over.
Als je iemand op latere leeftijd tegenkomt, zou ik het me nog kunnen voorstellen dat je de financiën gescheiden houdt. Luck en ik hebben daarentegen alles samen opgebouwd. Voor ons zou het heel onnatuurlijk zijn als we niet mét elkaar van dat inkomen zouden kunnen genieten. Met die financiële onafhankelijkheid ben ik helemaal niet bezig. Uit elkaar gaan we toch nooit.”
Meer VROUW
Wil je niets van VROUW missen? Speciaal voor de trouwste lezeressen versturen we elke dag een e-mail met al onze dagelijkse hoogtepunten. Abonneer je hier.
Maak jij iets bijzonders mee en wil je dat met ons delen?
Stuur dan een berichtje.VROUW Dagelijks
Dagelijks de mooiste artikelen en interviews.
Ongeldig e-mailadres. Vul nogmaals in aub.
Lees hier ons privacybeleid.
Umuzi waterborstel 4,6 meter
Ten Cate Katoensatijnen dekbedovertrek
Italiaanse Herenriemen
Set van 2 Aluminium Tuinstoelen