"Het was mijn eerste keer in Japan. Ik ging een tour doen op het eiland Kyushu en met ons gezelschap logeerden we bij de concertpromotor in huis. Japan is echt een andere wereld. Alleen de mensen al; hier in Nederland zijn we nuchter en relaxed, niemand die gaat gillen of op de grond gaat liggen als een bekend iemand op straat loopt."

Verwarmde bril

"Maar dat gebeurt daar dus wel! Daarnaast gaat alles elektrisch: als het bad vol is, gaat er een belletje, en taxideuren openen vanzelf als je dichtbij komt. Het meest bijzondere vond ik de toiletten met verwarmde bril en waterstralen die overal vandaan komen."

"Na tweeënhalve week vlogen we terug en vlak na terugkomst hoorde ik van de aardbeving! Het episch centrum lag precíes onder het stadje op het eiland waar wij verbleven. Het duurde nog twee lange dagen voordat we wisten dat onze gastheer en zijn vrouw veilig waren. De beving had een kracht van 7,4 op de schaal van Richter en hun hele huis is kapot, de plafonds waren naar beneden gekomen. Zij konden nog net hun auto in vluchten."

Ziekenhuis verdwenen

"Het ziekenhuis waar onze gastvrouw werkte, is verdwenen. Ik ben daar zelf geweest met mijn dochtertje Emily van nog geen 2… Ik wil er niet eens over nádenken wat er had kunnen gebeuren als de beving een paar dagen eerder had plaatsgevonden."

"De mensen daar krabbelen nu weer op: ze hebben een heleboel herbouwd en beginnen weer vooruit te kijken. Speciaal voor deze gebeurtenis nam ik het liedje Kiss me goodbye op, waarvan de opbrengst naar de slachtoffers is gegaan. Eigenlijk was het plan om afgelopen augustus terug te gaan voor wat festivals, maar die zijn allemaal afgezegd. Logisch, ze hebben wel iets anders aan hun hoofd."

"Nu beginnen ze voorzichtig weer plannen te maken. Het zou mooi zijn als we een jaar na de aardbeving alsnog kunnen teruggaan. Vanwege de optredens die we in Japan nog zouden doen, is mijn vleugel daar achtergebleven. Als door een wonder is die nog heel, hij stond in de kelder. Al weet ik niet of hij nog steeds wit is… Niet dat dat belangrijk is, ik ben allang blij dat de mensen die ik daar heb ontmoet ongedeerd zijn."

Tekst: Hanna Gillissen en Tanja Spaander