Daphne (24): Ik walg van eetgeluiden

"Ik weet nog goed dat ik ongeveer 10 was, en mijn moeder aan het oppassen was. Het jochie zat aan tafel en smakte zo verschrikkelijk dat ik er op een gegeven moment niet meer tegen kon. 'Smak niet zo!' viel ik tegen hem uit. Dat leverde een boze blik op van mijn moeder. 'Hij is 5. Daar kan hij toch niets aan doen?' Mijn irritatie voor bepaalde eetgeluiden viel, naarmate ik ouder werd, steeds meer op." Slikgeluiden "Sommigen eten niet 'zachtjes', maar smakken heel erg, of maken harde slikgeluiden. Je hoort ze echt eten. Dat roept bij mij irritatie, walging en zelfs woede op. De meeste mensen denken er niet bij na, maar het is voor mij echt vreselijk." "Ga zelfs maar eens na: je vindt het vast verschrikkelijk als iemand met zijn nagels over een schoolbord krast. Zoiets heb ik met eetgeluiden. Als ik iemand hoor smakken, maak ik soms andere geluiden. Dan ga ik bijvoorbeeld zuchten, of met mijn vingers op de tafel trommelen. Ik probeer dan het nare eetgeluid te overstemmen." Tandje 30 "Als mijn ex-vriend en ik aan het eten waren, zette ik de televisie weleens op tandje 30. Zodat ik zijn eetgeluiden niet hoefde te horen. Ook ben ik een keer van tafel weggelopen, omdat ik er echt niet meer tegen kon. Ik ben toen in de slaapkamer verder gaan eten." "Aan mensen die ik ken, vraag ik soms: 'Wil je even letten op hoe je eet?' Ik besef heel goed dat het voor hen ook heel vervelend is. Maar als ik het al een paar keer heb gevraagd en het geluid blijft, dan trek ik het gewoon niet meer. Om te voorkomen dat ik echt boos word, loop ik dan weg." Bioscoop "Gelukkig kan ik veel eetgeluiden wel relativeren, maar er is een aantal producten waar ik echt heel slecht tegen kan. Popcorn bijvoorbeeld is voor mij een ergernis in de bioscoop… Maar ook nootjes en bananen. Vooral bananen vind ik smerig, omdat het zo’n vies prakje wordt als het wordt gegeten." "En je kunt er heel goed van smakken. Bah! Zelf eet ik ook heel kalm en bedachtzaam, om maar zo min mogelijk geluid te maken. Als er dan al een geluidje ontsnapt, denk ik: 'Oei, geluidje". En ga ik er weer extra op letten." Beperking "Gelukkig beperkt het mij niet in mijn doen en laten. Mijn hele leven staat niet in het teken van deze aandoening. Gelukkig maar. Bij vreemden probeer ik er niet op te letten, en als mensen dichtbij mij staan, probeer ik er gewoon op een vriendelijke manier iets van te zeggen. Omdat ik ook weet dat het voor hen vervelend is." "Toen het beestje nog geen naam had, kreeg ik soms naar mijn hoofd geslingerd: 'Sorry hoor, maar zo eet ik gewoon!' Nu ik weet hoe het heet, kan ik er beter mee omgaan." Behandelen "Omdat het mij niet beperkt, heb ik ook geen interesse om mij ervoor te laten behandelen. Er bestaat namelijk wel een behandeling voor misofonie. Maar ik ga nog gewoon uit eten, spreek af met vriendinnen en ga ook nog gewoon naar de bioscoop." "Het helpt dat ik weet wat ik heb, nu kan ik het aan mensen uitleggen. En ik kan mezelf afleiden als ik vervelende geluiden hoor. Maar bananen? Die heb ik liever niet in mijn buurt!" JIJ OP VROUW.NL Lijd jij, net als Daphne, ook aan een (onzichtbare) aandoening? En wil je daarover vertellen? Dat kan dan hier!