Overblijfkracht Elly (65): Voor sommige kinderen maak ik echt het verschil

Vandaag is het Nationale overblijfdag. Maar wie zijn dat eigenlijk, die lieve mensen die tussen de middag een oogje in het zeil houden en zorgen dat basisschoolleerlingen hun broodje kunnen eten? Vrouw.nl sprak met de coördinator en twee medewerkers van Het Lunchparadijs, de tussenschoolse opvang (TSO) van de Voorwegschool in Heemstede. Schaken en zingen Angela Brons (48) coördineert sinds tien jaar de TSO van de Voorwegschool. "Ik ben begonnen toen mijn eigen kinderen er nog op school zaten. In de afgelopen tien jaar is de opvang geprofessionaliseerd. Het broodje eten de kinderen met de leerkrachten, en daarna komen ze een uur onder onze hoede." "We hebben daar een compleet programma voor. Kinderen kunnen schaken en dit schooljaar hebben we nu voor de tweede keer een workshop zingen in een koor. Bij mooi weer gaan ze lekker naar buiten, maar ook als het regent of heel koud is, kunnen we ze binnen activiteiten aanbieden, waaronder knutselen en tafeltennissen." Noodzakelijk of makkelijk "We vangen per keer zo’n 200 kinderen op. Zo’n tweederde van de kinderen op school blijft over, voor de meeste ouders is het door werk noodzakelijk, maar er zijn ook ouders die het makkelijker vinden of die net te ver van school wonen om de kinderen tussendoor op te halen." "De bovenbouw kan prima alleen een broodje eten, maar de kleuters hebben vaak wat hulp nodig. Enkele ouders geven de jongste kinderen soms een zeer rijk gevuld lunchtrommeltje mee. Dat krijgen ze dan ook niet op. Dan gaan wij er even bij zitten en maken we de hoeveelheid boterhammen wat kleiner." Mondiger De meeste overblijfkrachten van Het Lunchparadijs hebben kinderen op school, maar Margo en Elly niet (meer). Extra bijzonder dus! Margo (60): "Mijn dochter is inmiddels 18 en dus al een tijdje weg van deze school. Ik ben nu zo’n twaalf jaar overblijfkracht, mijn man doet dit werk ook. Ik heb het systeem professioneler zien worden en ik merk dat de kinderen wat mondiger worden." "Kinderen in de bovenbouw willen nog wel eens een grote mond hebben. Ik werk hiernaast nog enkele dagen per week als doktersassistent. De professionalisering is goed. We krijgen cursussen waar we echt iets aan hebben. We hebben ook te maken met enkele kinderen met een rugzakje, en het is voor ons ook een uitdaging om daar op een goede manier mee om te gaan. Een kind met bijvoorbeeld autisme vraagt om een andere benadering. Daar krijgen we training in." Symbolische vergoeding Hoewel het vrijwilligerswerk betreft, krijgen de krachten wel een vergoeding. Angela: "Dat is vooral symbolisch en bij wet zo geregeld. Het verzoek dit bedrag te verhogen is onlangs afgewezen door de kamer. Jammer, want de mensen die dit werk doen, hebben een behoorlijke verantwoordelijkheid. Voor mij is het mijn werk. Ik ben er drie dagen per week van half negen tot kwart over drie mee bezig." "Ik doe de financiën, de planning, ik regel trainingen en bespreek met het hoofd BHV hoe we de school bijvoorbeeld zo snel mogelijk kunnen ontruimen bij een calamiteit. Ik ben aanwezig op het plein als de kinderen aan het buiten spelen zijn en daarbij probeer ik alle kinderen dezelfde aandacht te geven. En soms is er een gesprekje met een kind of zelfs de ouders nodig. Mijn werk is heel divers en past goed bij mij. Ik noem het niet zomaar de ideale baan!" Chaotisch Elly (65) is sinds drie jaar toegevoegd aan het team van Het Lunchparadijs' "Ik woonde hiervoor in Maastricht en was altijd heel actief op de school van mijn zoon die inmiddels ook al weer 21 is. Ik was altijd medisch analiste, maar kon in die tijd in onze buurt geen goede opvang vinden. Daarom ben ik gestopt met werken en heb ik mij op vrijwilligerswerk gestort. Ik deed alles op school, alleen geen overblijf. Dat vond ik er altijd zo chaotisch uitzien!" En die kinderchaos is nu drie keer in de week Elly’s werksfeer. "Ja, die chaos hoort erbij. Het team waar we mee werken is heel leuk en ik had vanaf het begin een heel goede klik met Angela. Ik geniet enorm van de kinderen. Je krijgt de mooiste verhalen te horen en ik vind het fijn dat ik er toe bij kan dragen dat ze tussen de middag een veilige omgeving hebben, waar ze lekker kunnen eten en spelen." Stuiterbal Met één jongetje heeft Elly een bijzondere band. "Ik kreeg het mannetje als kleutertje onder mijn vleugels geschoven. Hij was nog maar net vanuit Eritrea naar Heemstede gekomen en sprak geen woord Nederlands. Het was net een stuiterbal, zo druk. Ik heb hem letterlijk en figuurlijk zijn hand vast gehouden. Een half jaar lang stond ik hem bij, door middel van gebaren, oogcontact en tekeningen, spraken we met elkaar." "Hij had geleerd dat hij niet mocht huilen. Op een dag viel hij heel hard en ik zag dat hij pijn had. Ik maakte hem duidelijk dat hij hier wél mocht huilen. Nou, daar ging hij hoor! Alle emoties kwamen los. Inmiddels spreekt hij heel goed Nederlands. Ik geniet als ik hem met zijn vriendjes zie voetballen. Hij zoekt mij nog steeds regelmatig op. Voor zulke kinderen kun je als overblijfkracht echt het verschil maken." Jij op Vrouw? Hoe is het op jullie school geregeld? Hebben jullie net zulke lieve en betrokken overblijfmeesters- en of juffen als Het Lunchparadijs? Geef ze dan vandaag eens een aardigheidje, of bedank ze! Of misschien ben je zelf wel actief op school in de tussenschoolse opvang. Waarom doe jij dit werk? En heb je nog mooie anekdotes? Deel ze dan op deze Nationale overblijfdag!

Overblijfkracht Elly (65): Voor sommige kinderen maak ik echt het verschil

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

5 tips om de overgang van winter- naar zomertijd vlekkeloos te laten verlopen

’Daten boven de 40 is een andere tak van sport’

Joyce (46): ’We hebben geen enorme orgies’

Pippi (2) heeft down: ’Ze is ons gezin niet tot last, ze is juist een verrijking’