Huisarts Christel Rombouts uit Zevenaar draaide recent een dienst waarbij ze in contact kwam met coronapatiënten. In deze Lezerscolumn vertelt zij over hoe zij aankijkt tegen het onvoorspelbare virus en de manier waarop mensen met corona omgaan. Het artikel verscheen eerder op VROUW.nl en vanwege dec actualiteit - het is vandaag Wereld Huisartsen Dag - herplaatsen we deze Lezerscolumn. Dienst gehad. En ik verbaas me. Ik verbaas me over het ziektebeeld. Mensen die enorm lage saturaties (een graadmeter voor de hoeveelheid zuurstof die aan het hemoglobine in de rode bloedcellen is gebonden, red.) hebben en niet klagen over benauwdheid. Ik heb het nog nooit gezien. Ik verbaas me over hoe snel mensen instorten. Ik heb het nog nooit gezien. Ik verbaas me over hoe kort de contacten waren waar mensen van besmet zouden moeten zijn geraakt. Ik verbaas me over hoe naïef mensen desondanks zijn. Familie die in en uit een huis van moeder loopt, terwijl ze weten dat we komen voor hoesten en koorts. En ons verbaasd vragen waarom we aan corona denken. Ik verbaas me over hoe veel mensen ik op straat zag tijdens mijn visiterondjes. Ik verbaas me erover dat mensen met een 90-jarige nog niet het gesprek gevoerd hebben over ’wat doen we met reanimatie, IC en beademing als het zo ver komt?’ en vervolgens beledigd zijn als ik het vraag. Ik verbaas me. COVID19 is niet gewoon een griepje.