Deel 458: ’Ben jij weleens vreemdgegaan?’

Donderdag Toen Paul en ik net bij elkaar waren en de kinderen nog niet waren geboren, gaven we regelmatig feesten met vrienden die tot in de vroege uurtjes duurden. Er bleven altijd wel een paar mensen slapen en de rest stapte tegen de ochtend nog half dronken - of na drie snel achterover gegoten koppen koffie - in de auto; iets waarbij ik me nu niets meer kan voorstellen. Dat vrije-leven-feest-gevoel heb ik wél weer een beetje terug: we zijn de afgelopen week alleen maar laat naar bed gegaan, hebben heel wat flessen wijn leeggedronken, gedanst en gezongen. In de ochtend brakte iedereen wat uit en maakte ik een uitgebreid kater-ontbijt. We zijn alleen geen twintigers meer, het hakt er meer in dan ik wil. Ik kan me gewoon nu al niet meer herinneren hoe het voelt om uitgerust te zijn. „Vanavond wil ik er echt bijtijds in”, zeg ik stellig. Ik wil niet ziek worden, dat zou ik zonde vinden van deze qualitytime met Eva, River en Kyle samen. Iedereen knikt enthousiast, alsof ik een wereldvoorstel op tafel leg. River en Kyle willen morgen hun eigen plan trekken, hadden ze al aangekondigd. En Eva wil zich ook nuttig maken. Ik neem me voor uit te slapen - even bijtanken - en dan nog wat te werken. Volgende week gaat Boris een paar dagen naar het buitenland en dan kan het zomaar zijn dat er hier thuis een spanningselement aan de late-night-borrel wordt toegevoegd. Ik mag dat niet missen! Zondag „Fleur vindt het maar gek, dat Eva met twee mannen bij ons slaapt.” Nina staat haar mooie lange haar in te vlechten - ze gaat zo naar haar vriendje toe. „Fleur is zelf gek”, antwoord ik, nogal kinderachtig. Nina kijkt me verstoord aan. „Ze heeft wel gelijk, vind ik. Waarom zou je aan één man niet genoeg hebben? Ik zou écht bij papa gaan wonen als jij en Boris er een vriend of vriendin bij zouden nemen.” Ondanks dat het compleet hypothetisch is, steekt haar opmerking me wel. Hoezo legt ze dit bij mij neer? „Nina, niet iedereen is hetzelfde. Nogal treurig van Fleur om te oordelen over een ander, terwijl ze nou zelf ook niet bepaald als een heilige heeft geleefd. Liever met z’n drieën gelukkig zijn, dan vreemdgaan, toch?” Die laatste opmerking komt uit mijn mond wel heel hypocriet over, dat voel ik ook. Ik krijg niet veel tijd er lang over na te denken, Nina wil me nog iets vragen: „Ben jij weleens vreemdgegaan?” Ik word warm en rood en stamel van niet: „Nee, dat zou ik nooit doen.” Zonder nog iets te zeggen loopt Nina de kamer uit. Ze laat me vertwijfeld achter. Zou ze iets weten? Wij snappen dat de wisseling van de oudere dagboeken van Helen naar de gloednieuwe dagboeken van Helen verwarrend is. Hier lees je alle oudere afleveringen t/m deel 149 - deze dagboeken worden vanaf nu niet meer gepubliceerd. In plaats daarvan lees je hier premium de allernieuwste Helen’s dagboeken uit het magazine dat elke zaterdag bij De Telegraaf zit.