Na een aantal weken reizen door Afrika, stapte ik afgelopen woensdagnacht weer op het vliegtuig naar Nederland. Ik zag enorm op tegen de reis. Eén: omdat ik me weer twaalf uur lang alleen zou moeten zien te vermaken op een paar vierkante meter. Twee: omdat vliegen niet tot mijn favoriete bezigheden behoort (lees: omdat ik het gewoon heel eng vind).

Ome Jan uit Schagen

Ik hou er gewoon niet van, dat gehobbel in de lucht, urenlang gedwongen de controle uit handen geven en - misschien nog wel het ergste - die volslagen vreemden waarmee je automatisch voetje vrijt, die op je schouder in slaap dommelen en denken dat je geïnteresseerd ben in de verhalen over ome Jan uit Schagen, alleen omdat jouw 32C zich toevallig naast hun 32B bevindt. Nou, niet dus.

Ik stond dan ook niet te springen toen ik ontdekte dat mijn zitplek zich tussen twee mannen bevond. Gelukkig werd één van de twee, nadat ik me had geïnstalleerd op mijn B-stoel, gepromoveerd naar de business class. Ik bleef achter met de meneer op stoel A, een Zuid-Afrikaan die via Amsterdam naar Amerika vloog, zo bleek uit ons gesprek.

Romantische film

Dat gesprek zou uiteindelijk uren duren. Al vanaf de eerste minuut hadden we zo'n enorme klik. Ik had het gevoel dat ik deze man al járen kende. Het was zelfs zo ontspannen tussen ons dat ik bijna begon over de avonturen van Ome Jan uit Schagen - bij wijze van spreken dan. We kletsten honderduit, bestelden het ene na het andere wijntje en keken samen naar een romantische film.

Geloof me: nog steeds weet ik niet helemaal hoe het is gebeurd. Zeer waarschijnlijk heeft het te maken met het aantal glazen wijn dat we hadden genuttigd. Maar ineens was ik aan het zoenen met een Afrikaan, die ik pas een paar uur eerder had ontmoet. Gek genoeg was het niet eens ongemakkelijk. Het ging allemaal zo vanzelf.

Handjes onder de deken

Op een gegeven moment hadden we de smaak zo te pakken, dat het niet bleef bij alleen die intense zoen. Hij drapeerde het dekentje, dat we aan het begin van onze reis hadden gekregen van de stewardess, over onze benen en van het één kwam al snel het ander. Echt seks hebben we niet gehad, maar laten we het erop houden dat onze handen zich een hele tijd onder de dekens bevonden.

Ik voelde hoe zijn warme handen mijn lichaam verkenden terwijl ik mijn hand onder zijn shirt liet glijden. We konden onze ogen én handen maar niet van elkaar afhouden. Door het dekentje dat hij heel zorgvuldig had neergelegd, viel het ook niet op dat we seks met elkaar hadden. Nog steeds voel ik mijn wangen gloeien als ik terugdenk aan dat moment.

Iedereen in het vliegtuig

Enerzijds dacht ik steeds: wat ben ik in hemelsnaam aan het doen? Anderzijds ging het zo vanzelf en was het zo spannend dat ik gewoon niet kon stoppen. Hoewel iedereen in het vliegtuig sliep en de stewardessen - het was een nachtvlucht - niet meer door het gangpad wandelden, konden we toch ieder moment betrapt worden. Dat maakte het heel opwindend.

Na ons avontuurtje zijn we in slaap gedommeld om vervolgens een paar uur later op Schiphol afscheid van elkaar te nemen. Ik moet zeggen: dat was wel een klein beetje ongemakkelijk. Je bent samen heel intiem geweest, maar eigenlijk ken je elkaar helemaal niet. Tóch hebben we contactgegevens uitgewisseld, aangezien hij eind dit jaar in Amsterdam is. Misschien dat we elkaar dan nog kunnen opzoeken.

Nog steeds kan ik niet geloven dat ik dit gedaan heb. Het past zó niet bij mij. Normaal zou ik dit soort dingen nooit doen. Dat is ook de reden dat ik het niemand durf te vertellen. Ik schaam me er een beetje voor. Al had ik ons avontuur voor geen goud willen missen. Deze vliegreis zal ik mijn leven niet meer vergeten. Al houd ik het de volgende keer waarschijnlijk wel weer bij de avonturen van Ome Jan uit Schagen.