"Toen mijn moeder mij als kind vertelde hoe het zit met Sinterklaas, was ik woest. Ik kon niet begrijpen waarom iedereen om me heen zo lang had gelogen over zoiets groots. En als dit niet waar was, wat was dan allemaal nog meer een leugen?

Leugens

Ik nam mezelf toen meteen voor dat later anders aan te pakken. Het Sinterklaasverhaal zo in stand houden, gaat sowieso tegen mijn principes in. We leren onze kinderen telkens dat ze niet mogen liegen, maar zelf liegen we keihard. Wat geef je dan voor voorbeeld?

En het zijn ook niet de minste leugens: we vertellen onze kinderen dat de kans bestaat dat ze mee naar Spanje moeten, als ze niet lief genoeg zijn geweest... Dat er midden in de nacht onbekende mannen het huis binnendringen om een cadeautje achter te laten, of zout in de schoen.

Paard

Mijn dochter heeft dus nooit in Sinterklaas geloofd. Want vanaf het prille moment dat ze het Sinterklaasfeest een beetje begon te begrijpen, heb ik verklapt dat Sinterklaas niet echt bestaat. Ze was toen ook niet boos of verdrietig, ze had er immers nog helemaal geen beeld bij.

Ze mag natuurlijk gewoon haar schoen zetten en we vieren ook pakjesavond. Maar we doen niet alsof de cadeautjes door de schoorsteen komen en er een paard over het dak loopt.

School

Ik heb wel aan mijn dochter uitgelegd dat haar leeftijdsgenootjes vaak wel in Sinterklaas geloven en dat dit eigenlijk een 'grote mensen'-geheim is. Maar dat ik er niet van houd als wij geheimen voor elkaar hebben. En dat ik het daarom meteen heb verteld.

Ze vindt het wel stoer dat ze als een van de weinigen weet hoe het echt zit. Ondertussen gaat ze op school wel mee in het verhaal. Ze vindt het leuk om tekeningen te maken voor de Sint en om Sinterklaasliedjes te zingen.

Bewijs

Ik heb me nooit zorgen gemaakt dat ze het voor andere kinderen zou 'verpesten'. Kinderen krijgen van alle kanten 'bewijs' dat Sinterklaas niet echt bestaat, maar blijven toch geloven.

Ik wil evenmin aan mijn dochter vragen om tegen andere kinderen te liegen, maar ik heb wel tegen haar gezegd dat het fijner is als kinderen het van hun ouders horen. Als mijn dochter zich toch een keer zou verspreken, denk ik dat dat ook wel losloopt. Dan geeft een ouder er toch achteraf een draai aan als hij/zij wil dat zijn/haar kind nog even gelooft?

Paashaas

Als ik anderen vertel hoe ik het aanpak, krijg ik vaak reacties, soms zelfs heftig. Zo vinden sommigen dat ik mijn dochter een feest ontneem. Ik op mijn beurt vind dat hypocriet; veel kinderen geloven namelijk ook nooit in de Paashaas of de Kerstman. Daar maken we dan toch ook geen probleem van?

Als ik zie hoeveel kinderen slapeloze nachten hebben omdat ze het zo spannend vinden, begrijp ik niet dat niet meer ouders eerlijk zijn. Geen stress en spanning voor mijn dochter, maar wel de cadeautjes, liedjes, pepernoten en chocoladeletters. Veel gezelliger! En ik bespaar haar de teleurstelling van het moment dat alles 'uitkomt'!

Jij op VROUW.nl

Wil jij ook anoniem iets opbiechten?

Laat het ons weten!