Marion: Het persoonlijke aspect maakt een uitvaart extra mooi

Marion: „Ik heb twintig jaar in de zorg gewerkt, als manager in de zorgregistratie. Het was mijn taak om de artsen te vertellen wat ze allemaal moesten registreren. Vaak hoorde ik dan: ’Dit is niet de reden waarom ik voor dit vak heb gekozen. Ik ben hier om mensen beter te maken, niet om een administratiekantoor te runnen.’ Ik was het daar eigenlijk volkomen mee eens. En zelf vond ik geen voldoening in mijn werk; ik miste het persoonlijke aspect.” Uitvaart „Na het overlijden van mijn schoonmoeder hadden we een prachtige uitvaart. Er begon iets bij mij te kriebelen; dit vond ik wel een heel erg mooi vak. De uitvaartbegeleidster was zo’n lief en empathisch persoon. Zij was er altijd voor ons en we hadden een hechte band met haar. Zij heeft zoveel voor ons betekend. Bij dit vak draaide het wèl echt om het helpen van mensen.” Tot die tijd vond ik dode mensen best wel eng, maar toen mijn schoonmoeder opgebaard lag en ik haar mocht aanraken, viel het best mee. Als ik mijn idee om uitvaartbegeleidster te worden, voorlegde aan vrienden kreeg ik altijd dezelfde reactie: ’Oh, dat is echt iets voor jou, Marion! Dat moet je gaan doen!’ Uiteindelijk trok ik de stoute schoenen aan en begon met de opleiding bij Gaandeweg. En eigenlijk ben ik heel snel het vak ingerold. Dit was waar ik altijd naar op zoek was geweest! Emoties „Je moet voor dit vak eigenlijk wel al wat ouder zijn. Het helpt enorm bij het inleven als je al de nodige levenservaring hebt opgedaan; ik kan de emoties van de families nu veel beter begrijpen dan als ik jonger zou zijn geweest.” „Ik heb ervoor gekozen om als zelfstandig uitvaartbegeleider te beginnen, omdat ik mezelf niet wilde vastleggen aan de richtlijnen van een bedrijf. Veel grote uitvaartbedrijven hebben over het algemeen een standaardpakket met een vast aantal uur die je aan de familie mag besteden. Ik vind dat ieder persoon en elke uitvaart uniek is en dat je dat niet zomaar in hokjes kunt stoppen. Dat past niet bij mij en is niet hoe ik dit werk wil doen.” Jonge mensen „Ik vind het heel erg belangrijk om mijn werk zo perfect mogelijk uit te voeren. Zolang het afscheid waardig is, kan ik tevreden zijn. Zelf vind ik uitvaarten ook heel erg heftig, vooral die van jonge mensen. Ik heb immers ook emoties. Ik heb ook weleens een familie gehad waarvan een dierbare uit het leven was gestapt. Dat was heel heftig, die familie had het totaal niet zien aankomen. Het verdriet was groot, vooral bij de kinderen. Zoiets laat niemand koud, denk ik.” „Ik vind geen enkel uitvaartverzoek te ver gaan. Ik heb weleens een uitvaart gehad in Amsterdam waarbij de familie graag muziek wilde uit The Muppet Show. Ook proosten bij het graf komt best vaak voor. Het persoonlijke aspect maakt een afscheid extra mooi.” Molenaar „Ook heb ik een molenaar weleens zo ver gekregen om op de dag van de uitvaart de wieken van de molen in de rouwstand te zetten. De familie wilde graag een afbeelding van een molen in de rouwstand op de rouwkaart, omdat hun vader gek was op die molen, maar daarvan hadden ze geen foto kunnen vinden. Toen we op de betreffende dag langs de molen reden en ik vertelde dat de molen speciaal voor hun vader in de rouwstand stond, waren ze zwaar ontroerd. En dat is de allermooiste beloning die ik voor mijn vak kan krijgen.”