Couturier Addy van den Krommenacker: Ik wil nog één keer knallen!

Na het tragische faillissement in oktober werd de Bossche couturier door vrienden en familie bedolven onder de hulpaanbiedingen, want hij heeft immers een hoge gunfactor. „Blijkbaar was het nog niet mijn tijd om te stoppen. En dat kan ook niet, want ik heb als creatieveling geen pensioen opgebouwd. Al mijn vermogen zit in mijn kleding.” „Als ik geld over had, maakte ik liever een nieuwe jurk dan dat ik op vakantie ging,” aldus de geliefde modekoning, die nog steeds de favoriet is van menig BN’er op de rode loper. Het bewijs wordt direct geleverd, want tijdens het interview komt Willeke Alberti spontaan binnenvallen. Ze heeft kleding nodig voor haar aankomende concerten. Werk aan de winkel dus voor Addy. Toeval bestaat niet? „Ik heb zo veel engeltjes op mijn schouder, niet te geloven. En toeval bestaat inderdaad niet, want alles valt op zijn plek. Meestal moet je eerst doodgaan als mensen niets dan goeds over je zeggen, maar bij mij gebeurde het nu al. Ik heb echt niks negatiefs gehoord. Van alle kanten werd hulp aangeboden, ik heb zelfs van een klant zegeltjes van de Jumbo gekregen. ’Kijk, die kun jij wel gebruiken,’ zei hij. Er werd gesproken over crowdfunding, maar dat wilde ik niet. Ik dacht eraan om mijn leven om te gooien en naar Milaan of Rome te vertrekken.” En toen werd de villa aangeboden… „Ja, Marijke van Oss bood Maasdonk aan als locatie, zij had namelijk ooit hetzelfde meegemaakt als ik, dus ze wist precies hoe ik me voelde. Dit is echt te mooi om waar te zijn, ik ben hier zo op mijn plek en kan hier events en shows houden. Alle kleding heb ik in themaruimtes uitgestald. Alles is in een stroomversnelling geraakt, ik heb niet eens stil kunnen zitten. De Meilandjes kwamen op mijn pad met hun kleding voor het Televiziergala en ik mocht daarvoor ook de paardenjurk van Britt Dekker maken. Dat gaf allemaal een enorme boost.” Ga je nu alles alleen doen? „Nee, ook wat dit betreft valt alles precies op zijn plek. Mijn zus ging met pensioen en bood aan mijn management te doen. We runnen nu samen de zaak en zij heeft me direct financieel gesteund. Mijn advocate, die me geholpen heeft bij de afwikkeling van het faillissement, is zo bevlogen geraakt door het modevak dat ze haar baan heeft opgezegd om bij mij in het team te komen. En het blijft maar doorgaan. Mijn moeder is 99 geworden, dus ik hoop dat ik nog even de tijd heb, ik denk namelijk nooit aan mijn leeftijd. Bovendien: als ik stop met wat ik doe dan val ik om, denk ik.” Ben je bang dat het ook nu weer mis kan gaan? „Helemaal niet. Het was destijds een combinatie van factoren. Het viel niet mee om de winkels draaiende te houden in deze tijden van online winkelen. Ik heb veel klanten gehad vanuit mijn showroom in Rome en verkocht ook in Rusland, Kazachstan en Dubai. Maar tijdens de crisis gingen veel bedrijven failliet en daardoor kreeg ik mijn geld niet. Ik had ook nog drie langdurig zieken onder het personeel en daar was geen verzekering voor. Ik heb best lang met het zwaard van Damocles boven mijn hoofd geleefd, want ik wilde gewoon volhouden.” „Het ergste vond ik nog dat ik daardoor mijn 65e verjaardag niet eens kon vieren. Ik nam me toen voor: op mijn zeventigste wil ik een groot feest, inclusief een 50-jarig jubileum. Mijn grootste uitdaging is dat ik binnenkort een jubileumshow kan geven in de villa met iedereen die mij dierbaar is. Ik wilde gewoon nog één keer knallen voordat ik ga en dat ga ik dus zeker ook doen!”