Bij ons op de redactie kwamen de verhalen meteen los. Van de vriend die nog even zijn Netflix-serie wilde afkijken terwijl de weeën al een piek bereikten en zijn zwangere vriendin al met de koffer bij de deur stond, tot de aanstaande vader die flauw viel omdat hij niet tegen bloed kon.

Onder de noemer gedeelde smart is halve smart hierbij een bloemlezing van de reacties die we, onder andere op Facebook, kregen toen we al eerder over het onderwerp 'afwezige vader bij de bevalling' schreven.

Jolanda: “Het begon er al mee dat mijn (inmiddels ex-)man niet meeging naar pufcursus. Hij vond dat maar zweverig gedoe. ‘Drie keer persen en het kind is eruit,’ zei hij. Ja, hij had makkelijk praten. Ik moest het doen! Zat ik daar in mijn eentje tussen de stelletjes te puffen.”

Weeën in stilte weggepuft

“De bevalling van onze eerste duurde langer dan 48 uur en de tweede nacht was hij zo moe, zei hij, dat ik hem pas wakker mocht maken als het echt ging gebeuren. De weeën heb ik in stilte weggepuft. Vlak voor de volledige ontsluiting ging hij nog even een kopje koffie halen in het ziekenhuisrestaurant 'om wakker te blijven'. Hij bleef maar weg. Uiteindelijk bleek hij van de zenuwen ook nog even te zijn gaan roken buiten, ik ging bijna over mijn nek van zijn rokersadem toen hij weer terugkwam. Hij mocht niet meer bij mij in de buurt komen. Ik was zo boos op hem dat ik hem er niet meer bij wilde hebben en hem op de gang heb laten zetten door mijn moeder. Ik heb háár hand platgeknepen, zeker niet die van hem.

Bij de tweede ging het gelukkig een stuk beter. Ik had hem dan ook streng toegesproken. Dit ging ik nooit meer op die manier doen!”

Man bang voor bloed

Linda: "Mijn man is bang van ziekenhuizen, bloed, narcose en ga zo maar door. Ik was zo dom dat te melden. Nadat de zuster voor de vijfde keer aan mijn man vroeg of het wel ging, was ik er wel klaar mee. Uiteindelijk werd het een keizersnee. En ik had een fantastische anesthesist. Die keek een keer naar mijn man: 'Oké, als je je niet lekker voelt, of de kamer gaat draaien, ga dan op de grond liggen. Ik heb namelijk geen tijd voor jou'. Ik was weer helemaal gerustgesteld.”

Bevallen in stilte

Monique: “Mijn man wreef mij in dat de vrouw van Tom Cruise in serene stilte was bevallen en eiste van mij dat ik dat ook deed. Ik werd ingeleid en werd tweeënhalf uur geramd door een vrachtwagen. Als ik per ongeluk toch geluid maakte, hoorde ik 'tssssss, je stelt je aan. Denk aan onze afspraak.' Onze dochter is nu bijna zes en wonder boven wonder zijn we nog bij elkaar.”

Hij kon nauwelijks op de been blijven

Joyce: “Mijn man kwam net thuis na twee diensten te hebben gedraaid, dus hij keek alleen maar uit naar een warm bed in hartje winter. Hij lag er nauwelijks in of ik zei: ‘Ik denk dat we naar het ziekenhuis moeten.’ Zijn reactie: ‘Moet dat nu?’ Ik moest met de ambulance vanwege een prematuur geval en hij vergat gewoon alles. Wat te doen, wat mee te nemen. In het ziekenhuis kon hij nauwelijks op de been blijven. Ze hebben een bedje voor hem neergezet toen ze hoorden dat hij na twee diensten net thuis was. Hij heeft door alles heen geslapen tot het moment dat het kindje echt gehaald zou worden (na zeven uren narigheid). Hij zag het kindje er nog net uit floepen en tijdens het knippen van de navelstreng zei hij: 'Het lukt niet, het is te hard.'”

Man viel flauw

Diana: “Ik lag al in het ziekenhuis, vanwege vruchtwaterverlies. Ik was toen zeven maanden zwanger. De zuster heeft mijn man ongeveer om 7 uur in de morgen gebeld. Onze dochter is om 7.25 uur geboren, hij was te laat. Erg jammer! Ze lag net op mijn buik toen hij binnenkwam. Hij kon nog wel de navelstreng doorknippen.”

Lyke: “Mijn man viel flauw en werd op de grond opzij geschoven op het moment suprême...”

Antonia: “Mijn man heeft de auto in de prak gereden toen hij naar het ziekenhuis moest komen.”

Vader stond nog in file

Kim: “Mijn vriend zat samen met mijn moeder in de auto, met mij aan de telefoon, terwijl mijn moeder de politie belde, want ze wilde begeleiding over de vluchtstrook langs de file, want haar dochter lag drie maanden te vroeg te bevallen en de soon to be vader moest daarbij zijn. Dat feestje werd door de vriendelijke agent telefonisch rustig afgeblazen. Ik heb voor, tussen en na de bevalling en nageboorte met ze aan de telefoon gezeten. Dochter was eruit en werd meegenomen, terwijl manlief met moeder en ondertussen ook zus vanuit de andere kant van Nederland het ziekenhuis in stormden.”

Annemarie: “Mijn man is vrachtwagenchauffeur Hij was nog onderweg vanuit Duitsland en was er pas twee uur na de geboorte. Ik heb de bevalling met een buurvrouw gedaan.”

Was jouw man een held in de verloskamer, of heeft hij je laten zitten?

Praat mee!