Mag mijn kind zelf de middelbare school kiezen?

De criteria die jij als ouder hanteert voor het selecteren van een middelbare school, kunnen nogal eens verschillen van die van je kind. Waar jij je bijvoorbeeld vooral inleest over slagingspercentages, curriculums en de status van een school, laat je kind zich meer leiden door intuïtie en waar zijn vriendjes naartoe gaan. Beoordelingsvermogen Marina van der Wal is direct stellig in haar antwoord op de vraag wiens oordeel doorslaggevend zou moeten zijn: onderschat het beoordelingsvermogen van je kind niet en laat jouw oordeel vooral achterwege. Marina: „Kinderen weten heel goed wat ze willen en welke school bij hun wensen en gevoel past. Ze zijn zich, meer dan veel ouders misschien denken, zeer bewust van waar scholen voor staan en in welke sfeer en bij welke omgangsvormen binnen school zij zich prettig voelen.” „Dat oordeel kunnen ze prima vellen op basis van gesprekken met oudere broers of zussen, vrienden en vriendinnen, en door bezoeken die ze in aanloop naar de brugklas aan verschillende scholen brengen. Ik ben zelf iedere keer weer onder de indruk van hun wijsheid. Ze kiezen echt niet alleen voor een school omdat hun vrienden daar nu eenmaal heen gaan. Integendeel: ze maken een weloverwogen beslissing die echt bij hen past.” Gesprek „Dat neemt natuurlijk niet weg dat je niet in gesprek kunt gaan met je kind om te achterhalen wat de reden van de keuze is. Daarin mag je ook best prikkelende vragen stellen: ’Heb je ook het lesaanbod meegenomen in je overweging?’ en ’Weet je al meer van de leraren van die school?’. Het is niet meer dan normaal dat je benieuwd bent naar een onderbouwing. Maar wees in je vraagstellingen niet sturend. Als jouw oordeel een leidende rol neemt, merkt je kind ook algauw dat het in het gesprek weinig ruimte krijgt.” „Een middelbare school moet een veilige plek zijn waar kinderen zichzelf kunnen zijn. Aan welke voorwaarden een school moet voldoen om aan dat criterium tegemoet te komen verschilt per kind. Zo sprak ik bijvoorbeeld ooit een puber die aangaf niet naar een bepaalde school te willen omdat hij vond dat het gebouw aandeed als een fabriek.” „Nog geen week later sprak ik een andere puber die juist hield van de overzichtelijkheid van dat pand: alle tafeltjes stonden iedere dag in precies dezelfde rijen. Dát werkte voor haar nou juist goed. Ga op deze manier ook eens in gesprek met jouw kind. De antwoorden zouden je nog weleens kunnen verrassen!”