Rokjes zijn te bloot (laten we het dus maar niet over bikini’s hebben, dat is ook wat vroeg) en nu moet zelfs de legging het ontgelden. Het is van de zotte.

Kledingstukken

Ik vraag het me al af zolang ik mij kan herinneren: 'Waarom wordt er zo moeilijk gedaan over kledingstukken die laten zien hoe lang je benen zijn, hoe rond (of juist niet) je borsten zijn of hoe welke vrouwelijke lijn dan ook loopt?'

Van het weekend hoorde ik een groepje jongens roepen naar een meisje met een (nog best net) rokje dat ze eruit zag als een slet. Wie verzint die onzin? Geloof het niet, trap er niet in!

Vrouwenlijven

Het is juist zo’n feest om naar al die kokette dansende stukjes stof en de vrouwenlijven die erin zitten te kijken. Maar ook de legging (vooral de witte) moet het nu ontgelden. Terwijl ik, en vele mannen met mij dat weet ik zeker, hem juist hartstikke mooi vinden!

'Nee, nee, nee' heeft de leggingpolitie bepaald. 'Leggings zijn te strak, niet flatteus en ze laten teveel zien om in het openbaar gedragen te worden.' Maar waarom-waarom-waarom moet iedereen zich toch altijd zo vreselijk bemoeien met wat een ander fijn vindt om aan te trekken. En of die ander wel of niet iets aan de verbeelding overlaat?

Kuisheidsgordel

Klagen over vrouwenkleding deden ze al in de Victoriaanse tijd, zo'n anderhalve eeuw geleden, of recentelijker over de minirok. Maar je zou verwachten dat we inmiddels toch wat hebben bijgeleerd. Waarom moeten er meteen foto’s op internet gesmeten worden als iemand iets aan heeft dat afwijkt van de heersende kuisheidsgordel die mode steeds vaker is?

Wil iemand een decolleté tot op haar knieën, een wijd uitlopende broek, een string die ver boven haar broek uitkomt, een jurk tot op de grond of juist een miniminibikini van kokosnotenschil die slechts een centimetertje vlees bedekt?

Een compliment

Iets dat afwijkt van jouw smaak, van wat jij zelf zou durven? Nou en? Geef zo iemand juist een compliment, laat iedereen in haar waarde. Kijk eens met andere ogen en probeer te waarderen in plaats van te kleineren.

Respect is het toverwoord. Maak elkaar niet gek met moralistische opmerkingen op straat of op social media, ingegeven door welke godsdienst of moraal dan ook. Vrouwen van Nederland en ver daarbuiten, bepaal zelf wat je wel of niet draagt.

Wees vrouw

Doe je ding, voel je vrij. Dit is jouw leven en van niemand anders. Hoe je er ook uit ziet en hoe de vorm van jouw lijf ook is, je bent prachtig (echt!!!). En je hoeft je niks aan te trekken van wat anderen vinden of zeggen. Gisteren niet, vandaag niet, nooit niet!

Wees vrouw, voel je vrouw en trek aan wat jij leuk vindt. Wat een ander ook mag zeggen. Vergeet niet dat ondanks het feit dat negatieve opmerkingen altijd langer en luider blijven hangen, er ook heel veel mensen zijn die je wel mooi, aantrekkelijk en/of waardevol vinden.

Olifantenhuid

Ik weet, het vraagt een enorme kracht en olifantenhuid om je mentaal te wapenen tegen de mening van de eerste de beste voorbijganger. En voor scholieren geldt vaak de mening van de groep, en oh wee als je afwijkt…

Maar hé, wat wens ik het iedereen toe om in vrijheid te kunnen dragen wat ie wil. Altijd en overal. En wat wens ik tegelijk iedereen het vermogen om iemand te oordelen om hoe iemand is. Kijk naar de mensen, de personen, het karakter, de kracht die iedereen heeft.

Verwensingen

Tegen al diegenen die Rokjesdag als verwerpelijk zien of die moeilijk gaan doen als ze iemand in een legging zien wil ik graag zeggen 'Get a life. Waardeer juist iemands vermogen om zich te kleden zoals diegene dat wil en mooi vindt.'

In mijn omgeving zijn best wat vrouwen die aangeven zich in een rokje minder op hun gemak te voelen dan vroeger. Vanwege de verwensingen die ze van sommigen naar hun hoofd krijgen. Dat zou niet zo moeten en mogen zijn.

De grote vraag is wat mij betreft dan ook: 'Laat vrouwelijk Nederland zich in 2017 verder die moraalridderafgrond in meesleuren of gaan jullie - gesteund door ons mannen - eenduidig staan voor die zwaarbevochten vrijheid van kleding, lijf en leden? Ik zou het wel weten.