Kathelijn (40) had eetbuienstoornis: ’Ik at de restjes van restaurantgasten op’

Zeker tien jaar lang, van haar 15e tot haar 25e, liep Kathelijn onbewust rond met BED. Ze zocht nooit iets achter haar oncontroleerbare eetbuien en trok daarom al die tijd niet aan de bel. Kathelijn: „Als twintiger had ik een relatie met een chefkok. We werkten beiden in hetzelfde restaurant, ik in de bediening. Restjes Ik at toen vaak alleen omdat onze schema’s langs elkaar heen liepen en had dus niet bepaald een betrouwbaar referentiekader. Een Knorr Wereldgerecht in mijn eentje opeten? Dat was de standaard voor mij. Ook tijdens het werken was ik continu aan het eten. Bij het afruimen plukte ik altijd wel wat restjes van tafels of van borden die niet leeggegeten waren. En als ik dan samen met mijn vriend thuiskwam, dan zetten we de frituurpan nog even aan. Ook in mijn eentje had ik vaak onbedwingbare eetbuien op momenten dat ik helemaal geen honger had. Dan at ik alles wat los en vast zat: zoet en hartig door elkaar, zelfs dingen uit de vriezer die nog bevroren waren… ik at tot ik geen boe of bah meer kon zeggen. Rustmoment Op een gegeven moment woog ik rond de 84 kilo, terwijl ik 1.60 meter was. Ik probeerde wel te diëten, maar bij nader inzien weet ik: als het in je hoofd niet goed zit, val je ook niet af. Wat je ook probeert. Inmiddels weet ik dat ik worstelde met BED, Binge Eating Disorder. Ik at om maar niet te voelen en stopte mijn negatieve emoties weg. Mijn ouders zijn vroeger gescheiden, ik heb geen goede band met mijn vader en ben gepest op school. Als ik at, vormde dat een rustmoment voor me. Dan hoefde ik even niet na te denken. Diagnose Pas toen ik rond mijn 25e ergens een test invulde op internet waaruit naar voren kwam dat ik weleens BED zou kunnen hebben, ging er een wereld voor me open. Ik wist wel dat ik iets deed wat niet gezond was, maar pas toen ik wist dat ik BED had kon ik gericht hulp zoeken. Alleen lijnen helpt namelijk niet, het gaat om je mindset en mentale begeleiding.” Onderliggende problematiek Dat benadrukt ook Corinne Broekman, psychiater bij eetstoorniskliniek Human Concern. „Aan alle eetstoornissen ligt een psychische oorzaak ten grondslag, ook bij BED. De stoornis is slechts de schil. Pas als je die pelt, kom je bij de ware problematiek. Dat kan van alles zijn: een trauma of depressie, maar ook persoonlijkheidsproblematiek of een angststoornis. Walging Mensen met BED kampen vaak met een negatief zelfbeeld en walging over hun eigen eetgedrag. Uit schaamte houden ze hun probleem dikwijls voor zichzelf, wat ervoor zorgt dat ze in een vicieuze cirkel belanden. De negatieve emoties veroorzaken op hun beurt weer een toename van het zogeheten ’overeten’. Omdat de achterliggende oorzaak voor iedere patiënt verschilt, is iedereen gebaat bij een op maat gemaakte behandeling om weer grip op het eetpatroon te krijgen. Structuur in eten behoort tot dat behandelplan, maar veel belangrijker is het om de oorzaken van het overeten te achterhalen. Om vervolgens tot een manier te komen waarop de patiënt weer kan gaan genieten van het eten en van het leven.” Schrijven Voor Kathelijn is gebleken dat ze haar gevoelens het best van zich af kan schrijven. Kathelijne: „Door veel met een diëtist te praten en mijn gevoelens onder woorden te brengen, heb ik mijn stoornis onder controle kunnen krijgen en ben ik veel afgevallen. BED blijft bij mij altijd sluimeren, maar ik weet nu wat ik moet doen om een terugval te voorkomen. Als ik iets wil gaan eten waarvan ik weet dat ik het beter niet kan nemen, pak ik een notitieblok en schrijf ik mijn gedachten op. De situatie kan ik daarmee niet veranderen, maar de gedachtenstroom in mijn hoofd wel. Omdenken dus, dat helpt me.”