Deel 459: Kyles hand glijdt onder m’n rokje

Dinsdag Ik zet Boris af op Schiphol, hij moet de komende dagen zakelijk op pad. Hij tilt zijn koffer uit de auto en ik sta er ongeduldig bij. Ik vind het altijd zo’n rommelig gebeuren voor de vertrekhallen. En ik heb het koud, zo zonder jas. Boris slaat de achterklep dicht en komt bij me staan. „Vind je het niet vervelend dat ik ga?” vraagt hij - alsof ik daar een keuze in heb. Ik schud mijn hoofd. „Nee, ik vind het niet vervelend. Hooguit een beetje jammer. Als je maar voorzichtig doet en niet te veel hooi op je vork neemt. Luister naar je lichaam, maak het niet te laat en werk niet te hard. Ik wil je heelhuids terugkrijgen, niet in een kist.” Ik hoor zelf ook hoe dramatisch het klinkt, maar na Boris’ hartinfarct weet ik dat het tot de mogelijkheden behoort. „Doe jij ook rustig aan?” Hij kijkt me indringend aan, alsof hij weet wat ik van plan ben. Ik kan niet tegenhouden dat ik mijn ogen neersla als ik antwoord geef; een kenmerk van een niet zo doorgewinterde leugenaar. „Ja, beloofd. We houden het rustig, we hebben de afgelopen weken genoeg avonden gefeest. Ik ben moe.” We geven elkaar een knuffel en een zoen en enkele seconden later zie ik hem in de mensenmassa opgaan. Met kriebels in mijn buik, stap ik in de auto. Vrijdag Nina slaapt bij haar vriendje. Waar ik normaal moeilijk doe over dat soort slaapfeestjes, ben ik nu de toeschietelijkheid zelve. Sterker nog; ik heb het zelf voorgesteld. Ze keek ietwat verbaasd, maar nam vervolgens razendsnel de beslissing er niet tegenin te gaan. Max was lastiger uit huis te krijgen, maar hij heeft onverwacht een feest dat niet voor 02.00 uur is afgelopen. We hebben het rijk dus alleen en we nemen het er flink van. Er zijn inmiddels heel wat flessen prosecco leeg gegaan en Kyle kwam halverwege de avond met een ’verrassing’. Hij had via een vriend cocaïne geregeld. Ik moest even over een drempel heen, maar geniet nu van het heldere gevoel in mijn hoofd; alsof ik de hele wereld aankan. Ik voel me sexy en heb het idee dat elk woord dat ik uitspreek, raak is. Kyle zit naast me en luistert aandachtig naar wat ik te vertellen heb. Tegenover me aan tafel zoenen Eva en River elkaar. En dan gebeurt het. Kyles hand glijdt over mijn been onder m’n rokje. Hij komt dichterbij en ik voel zijn lippen op de mijne. En nét als ik zijn zoen wil beantwoorden, horen we de voordeur opengaan. In paniek gris ik alles van tafel wat daar niet hoort te liggen. Het is Max. Helen’s dagboek teruglezen?