„Als ik naar mijn dochters kijk, zie ik twee mooie, sterke vrouwen die goed in hun vel zitten, genieten van het leven en keuzes maken waar ze voor de volle honderd procent achterstaan. Dát is waar ik jarenlang voor heb gevochten. Het uithuwelijken, het bewaren van je maagdelijkheid tot de huwelijksnacht, het idee dat je seksualiteit niet van jou is en dat je als vrouw niets waard ben.... Het is allemaal bij mij gestopt.”

„Doordat ik mijn eigen weg heb bewandeld en niet de weg die mijn moeder voor ogen had. Ik liet mij niet uithuwelijken, maar ging studeren aan de modeacademie, trouwde met een Nederlandse man en kreeg twee dochters, die ik vrij heb opgevoed. Ondanks mijn islamitische opvoeding was het geloof nooit iets waarin ik mij kon vinden. Ik denk dat ik 10 was toen ik uit nieuwsgierigheid aan mijn moeder vroeg of je als zwangere vrouw je buik kunt inhouden. Ik was mij van geen kwaad bewust, maar mijn moeder trok helemaal wit weg. Meteen werd mijn maagdelijkheid gecontroleerd.”

Maagdelijkheid

„Het was allemaal zo beklemmend. De regels, straffen en verdoemenis. De manier waarop God door mijn moeder werd geschetst, als een grote alziende straffer... Het klopte niet. Ik voelde aan alles dat het God niet kon zijn. Die is veel groter dan dat. Vanaf dat moment wist ik dat ik niet geloofde op de manier waarop mijn moeder dat deed. Het hardop uitspreken deed ik niet, daarmee zou ik mijn ouders te veel pijn doen. Bovendien werden mijn broertjes, zusjes en ik ook niet heel streng opgevoed. We moesten de Koran leren lezen, maar dat was het. Wel ging ik steeds meer leven volgens mijn eigen regels. 16 was ik, ik weet het nog precies, toen ik besloot om mijn maagdelijkheid niet te bewaren tot mijn huwelijksnacht. Ik zou het mezelf cadeau doen op het moment dat het voor mij goed zou voelen.”

„Die drang om mijn eigen keuzes te maken zat zo diep geworteld. Toch heeft het bijna anderhalf jaar geduurd voordat ik de verloving, met de jongen met wie ik zou trouwen, durfde te verbreken. Uiteindelijk was het mijn vader die tegen mij zei: ’Nazmiye, wat wil je écht?’ Ik wilde op kamers, studeren. Mijn moeder was hier fel op tegen, maar mijn vader liet mij gaan. Door hem heb ik mijn vleugels kunnen uitslaan. Ondanks dat ik hiermee tegen mijn hele gemeenschap inging, heb ik nooit het gevoel gehad dat ik moest kiezen tussen mijn leven in vrijheid en het leven met mijn familie. Het was zeker niet makkelijk, maar we zijn elkaar nooit kwijtgeraakt.”

Sterke vrouw

„Mijn moeder en ik hadden een moeilijke band. Dat wel. Na het verlies van mijn vader spraken we amper écht met elkaar. Dat is pas veranderd door mijn voorstelling Niet meer zonder jou, waarmee ik samen met mijn moeder op het podium stond en we onze diepste geheimen met elkaar deelden. Ik heb er zoveel bewondering voor dat ze dat heeft gedaan. Mijn moeder sprak niet goed Nederlands, is geen actrice en mag vanuit haar geloof niet op een podium staan. Voor iedere voorstelling ging ze daarom eerst twee keer bidden. Eén keer omdat ze een zonde zou begaan door als actrice mensen te vermaken én een keer omdat ze haar tekst niet wilde vergeten. Ik zag aan alles dat ze het eng vond, maar toch deed ze het. Zo’n dappere, sterke vrouw. Daarin herken ik mezelf en mijn dochters; het zit in ons DNA.”

„Ik ben zo trots op hoe wij ons hebben ontwikkeld. Hoe mijn moeder als eerste Turkse vrouw een baan heeft gevonden in Hengelo, alleen vier kinderen heeft grootgebracht en mij toch de ruimte heeft kunnen geven waarnaar ik zo verlangde. Hoe ik ondanks alle strubbelingen toch voor mijn vrijheid heb gekozen, mijn twee dochters vrij heb kunnen opvoeden en hoe die twee zich hebben ontwikkeld tot twee prachtige vrouwen. Dat is een verdienste voor ons allemaal.”

De complete drieluik is te lezen in VROUW Glossy. Daarin vertellen ook Nazmiye’s moeder en haar twee dochters over strijden voor vrijheid, het geloof en de liefde die hen verbindt.