Willie (62) is bodybuilder: Ik sta op het podium in bikini en voel me 40

„Mij niet gezien als ze weer opengaan”, zegt ze stellig. Hoewel de eerste bodybuildwedstrijden alweer op het programma verschijnen, blijft Willie voorlopig thuis. „Ik vond het al lastig toen de scholen opengingen – er is zoveel onzekerheid, ik wacht nog wel even af.” En dat zegt wat, voor iemand die normaal gesproken vier tot vijf keer per week in de sportschool staat. Stilzitten is er nu voor Willie overigens niet bij: „Ik mocht van de sportschool apparatuur lenen, omdat ze toch dicht waren. En de aan-huis-salon van mijn dochter moest ook dicht, dus hebben we daar een provisorische sportschool ingericht. Ik doe nu dagelijks daar wat oefeningen.” De motivatie is echter wel weg. „Ik train niet meer gericht, want het doel is verdwenen. Ik haal nu niet meer het beste in mezelf naar boven.” Tweede thuis Zo anders was dat vóór de coronacrisis. Toen was de sportschool voor haar – als oudste, vrouwelijke bodybuilder van het land – een tweede thuis. Als je denkt dat Willie als 62-jarige uit de toon valt tussen allemaal haantjes, heb je het verkeerd. „Ik train met alleen maar mannen en dat is heel gezellig. Rare blikken krijg ik niet.” En als ze die al wel zou krijgen, dan bewijst ze mede-sporters snel genoeg het tegendeel. „Er lopen ook veel jonge kerels rond, die zich willen uitsloven. Ik wilde een keer optrekken, dus ik vroeg zo’n jongen of ik even tussendoor mocht. Hij was een beetje aan het stuntelen, terwijl zijn vrienden aanwijzingen gaven. Ik mocht even voor, dus ik trek me netjes acht keer op. Je had die jongens moeten zien”, lacht ze. „Die stonden met open mond te kijken. ‘Dat doet u goed, mevrouw!’, zeiden ze.” Toch is uitsloven zeker niet waar de sport voor Willie om draait. „Het is flauwekul om jezelf te gaan vergelijken met anderen. Ik ben ook ooit met lichte gewichten begonnen en toen had ik geen idee wat ik eigenlijk aan het doen was; je bouwt het op en kan langzaam steeds meer.” Bodybuildende kleuterjuf In het geval van Willie begon die opbouw pas op haar vijftigste: ze wilde met krachttraining het verval van haar lichaam afremmen. Zo’n zeven jaar later deed ze mee aan haar eerste grote bodybuildwedstrijd. Dit jaar zou haar derde Nederlands Kampioenschap worden, nadat ze eerder al het Wereldkampioenschap won en in Las Vegas twee keer goud en één keer brons pakte in haar leeftijdscategorie. Het bodybuilden is onderdeel van haar leven geworden. Even normaal als tandenpoetsen, douchen en naar haar werk als kleuterjuf gaan. Tof om te winnen „Toen ik net begonnen was met bodybuilden moest ik aan de kleuters uitleggen wat ik nou precies aan het doen was. Maar ja, ik kan moeilijk in mijn bikini naar school komen, om ze te laten zien hoe dat er precies aan toegaat. Dus ik heb ze verteld dat ik tijdens de wedstrijd heb laten zien dat ik de sterkste was,” lacht Willie. „Het bodybuilden is echt mijn hobby, maar het is wel ontzettend tof om te winnen. Dat is een bevestiging dat mijn lichaam het mooiste en het sterkste is.” Toch kan Willie niet echt tevreden zijn met haar lichaam, ook als ze de eerste prijs wint. „In deze sport wil je steeds beter worden. Je wilt er beter uitzien dan de vorige keer. Alleen is dat in mijn geval moeilijker, want hoe ouder je bent, hoe minder snel je spieren vooruitgaan. Ik ben al blij als mijn lichaam blijft hoe het was.” Onzeker Het gaat eigenlijk zo ver dat Willie gewoon onzeker is over haar lichaam. „Ik ben 62! En ik sta in een bikini op een podium, terwijl een zaal vol mensen naar me kijkt. Doodeng! Je kent alle plus- en minpunten van je lichaam, en daar blijf je onzeker over. Júist als je bodybuilder bent.” Maar, geeft ze toe, haar lichaam ziet er wel beter uit dan tien jaar geleden. „Het verval tegengaan is wel gelukt”, grinnikt ze. „Toen ik net begon, zag ik er slapper uit. Wel slank, maar ik ben nu gewoon steviger. En strakker, ondanks dat ik ouder ben geworden. De sport houdt me jong. Ik mag dan wel 62 zijn en in een bikini op het podium staan, ik voel me 40.” Opa en oma fitness Ze kan zich overigens goed voorstellen dat een hoop mensen het raar vinden dat ze met haar leeftijd op een podium staat en zich laat beoordelen door een jury. „Maar ik doe gewoon wat ik leuk vind. Eigenlijk krijg ik er ook alleen maar positieve reacties op. Vooral van mijn man, die is – heel cliché – mijn grootste fan.” „Ik denk dat ik zonder hem allang was gestopt, maar hij vindt het ook superleuk.” Ze gaan altijd samen naar de sportschool en haar man is ook haar coach. „Ja, eigenlijk zijn we een fitnesskoppel. Op ons zestigste nog,” lacht Willie. „Opa en oma fitness.”