Het laatste autoritje met mijn schoonvader

10 mrt. 2017 in VROUW

VROUW-lezeres Mirjam van 't Veen over het allerlaatste moment dat ze mocht delen met haar schoonvader. Een Lezerscolumn waar je kippenvel van krijgt...

Terwijl ik achter lief in de auto ga zitten, hoor ik hoe hij de motor start. Gauw trek ik met een klap de autodeur dicht en doe ik de gordel om.

De auto zet zich in beweging en rijdt de parkeerplaats van het crematorium af. Ik merk aan mijzelf dat ik niet goed raad weet met mijn houding. Moet ik nu wat zeggen of juist stil zijn? Moet ik hem nou vasthouden of niet?

Dan schraap ik mijn keel en terwijl ik kijk naar mijn medereiziger hoor ik mijzelf zeggen: "Zo, daar zitten we dan."

Wiebelig

"Ja, daar zitten we dan," hoor ik de ander zeggen. "Raar hoor."

"O gelukkig, u vindt het ook raar. Weet u, daar zat ik nou net over na te denken. Ik weet niet goed hoe ik moet reageren op deze situatie."

"Mmm, dat komt dan mooi uit want ik weet het ook niet," bromt mijn medepassagier.

"Hoe is het nou?"

"Wat zal ik daar nu op zeggen. Ik voel mij een beetje opgesloten en wiebelig. Ik ben ook een beetje bang dat als we de bocht nemen, ik dan omval. Zou jij mij vast kunnen houden?"

"Tuurlijk, geen probleem," zeg ik terwijl ik mijn hand op hem leg. "Ik ben wel blij dat ik wat kan doen. Ik voel mij een beetje machteloos in deze situatie. Ik zou graag wat meer willen doen, maar ik weet niet wat."

Naast elkaar

"Ach kind, je doet al zo veel en weet je, dat je er bent is al meer dan genoeg. Ik vind het fijn dat je er bent. Zo kunnen we toch nog even naast elkaar zitten."

"Ja, dat is fijn. Weet u, eigenlijk zou ik nog heel veel willen vragen. Maar ik merk ook dat dit eigenlijk niet nodig is. Zo samen zitten is eigenlijk precies goed."

"Precies, het is goed zoals het is."

Terwijl de auto zijn weg zoekt naar huis zwijgen we beiden.

Na een klein half uurtje stopt de auto; al die tijd hebben we gezwegen en heeft de stilte zijn werk gedaan. Lief opent de autodeur en terwijl ik de prachtige doos met de as van mijn schoonvader naast mij oppak, fluister ik heel zachtjes tegen hem: "Dank u wel voor deze fijne autorit. Het is goed zoals het is!"