Hillary, wiens hooggesloten Mao-jasjes en bijpassende broeken inmiddels een iconische status hebben bereikt, strijdt om het presidentschap van de Verenigde Staten. Wie niet beter zou weten, zou denken dat ze in de running is voor stijlicoon van het jaar. Op de Amerikaanse websites van Harpers Bazaar en Vogue wordt haar kledingstijl tot in detail geanalyseerd en becommentarieerd.

In haar gebruikelijke broekpak

Dat zijn modetitels, maar ook bij de serieuzere media wordt bericht over wat Hillary draagt. Zo kopt The Huffington Post Drop everything: Hillary Clinton wore something other than a pantsuit, om aan te geven dat het een wonder is dat ze in iets anders dan haar gebruikelijke broekpak ten tonele verscheen. En in The Washington Post, toch een gerespecteerde krant, wordt Hillary Clinton aangemerkt als stijlicoon voor grote ontwerpers die zelfs hun collecties op haar zouden hebben gebaseerd.

De presidentskandidate fungeerde ook als inspiratiebron voor sportmerk Reebok, die kledinglijn POTUS (President of the United States) voor haar ontwierp. Een lijn die bestaat uit drie power outfits die comfortabel zitten en 'geschikt zijn om topprestaties neer te zetten'. Want, zo stelt het merk, 'debatteren met Donald Trump is al een sport op zich.' Een ludieke actie van Reebok dus.

House of Cards / Netflix

Wéér over haar uiterlijk

En zo gaat het wéér over haar uiterlijk, terwijl ze al decennia de ene politieke topfunctie na de andere bekleedt. Toch vreemd, dat dit vooral gebeurt wanneer het vrouwen betreft. En nu maken wij ons er in dit artikel opnieuw schuldig aan. De verklaring kan liggen in het feit dat mannen aan hun grijze pak, of doe gek: een donkerblauw exemplaar, een gemakkelijk en veilig uniform hebben waarin ze te allen tijde serieus genomen worden. Niemand die u de volgende dag bij het koffieapparaat hoort over de outfits van mannelijke politici.

Om bekeken te worden

"Vrouwen hebben nu eenmaal veel meer keuze, en juist die keuze biedt meer kans om de plank mis te slaan", stelt José Teunissen, professor Fashion Theory aan de University of the Arts London. "Mannen hebben een pak aan en daar ben je snel over uitgepraat, tenzij het een slecht zittend pak is. Overigens weten we van veel mannelijke politici ook wie de stylist, ontwerper of leverancier is. Zo droeg Wim Kok bijvoorbeeld altijd pakken van Frans Molenaar."

Daarnaast noemt Teunissen het een 'cultureel verschil' dat vrouwen op hun uiterlijk worden beoordeeld. "Vrouwen zijn er om bekeken te worden. Sla maar eens een mannenblad open, en leg daar een damesblad naast: een groot verschil."

AP

Gefronste wenkbrauwen

"Dankzij feministen en theoretici zijn de grootste verschillen tussen mannen en vrouwen wat verzacht", vervolgt ze. "Zo mogen mannen tegenwoordig aandacht besteden aan uiterlijke verzorging, zonder dat dit de wenkbrauwen doet fronsen. En dragen vrouwen broekpakken, iets wat jaren geleden natuurlijk absoluut not done was."

"Ik kan me Ien Dales in haar bloemetjesjurk nog herinneren, echt een moeke. Steeds meer vrouwen in topfuncties in het bedrijfsleven en de politiek laten zich adviseren. Minister Ploumen bijvoorbeeld ziet er stukken beter uit sinds ze een stylist heeft."

Zorgvuldig gekozen kleding

Ook mannen zijn gebaat bij zorgvuldig gekozen kleding, weet charisma-expert Lida van Doorn, die meerdere politici in Den Haag bijstaat. Ze wijt het aan de tijdgeest: "Vroeger stemde je op een partijprogramma, nu op een persoon. Op iemand die je geloofwaardig acht, die authentiek is. Kleding kan een instrument vormen om die geloofwaardigheid te versterken. Pas als iemand kleding draagt die bij zijn persoonlijkheid en uiterlijk past, wordt hij authentiek bevonden."

We waren het bijna vergeten, maar voordat de chique kleermaker Oger de premier kleedde, droeg Mark Rutte geruite overhemden. Toen hij opging voor het premierschap, heeft het fractiebestuur hem meegenomen naar Oger om iets passenders uit te zoeken. De roddel gaat dat goede vriend Jort Kelder hem heeft uitgelegd 'hoe het heurt', maar die antwoordt desgevraagd dat hij daar niets mee te maken heeft. "Dan had ik hem wel mijn eigen Suitsupply-pakkenlijn aangesmeerd; kwalitatief hoogwaardig, goed gesneden en betaalbaar voor de Balkenendenorm".

Spin doctor

Diederik Samsom ging pas aan de das toen hij fractieleider werd van de Partij van de Arbeid. Toen hij nog 'gewoon' Kamerlid was, liep hij proletarisch dasloos door Den Haag. De ommezwaai naar gestropt schijnt een slimme zet te zijn geweest van zijn toenmalig voorlichter Simon den Haak, spin doctor van de bovenste plank. Dit paste beter bij zijn statuur.

Achter de Haagse schermen gaat de anekdote dat Samsom destijds áltijd overal met das verscheen, ook als dit niet nodig was: hij hield hem om, omdat hij niet wist hoe hij een das moest strikken; dat deed zijn chauffeur altijd voor hem. Iets waar Samsom zelf nu ook smakelijk om schijnt te kunnen lachen.

Altijd hoge hakken

SP-voorman Jan Marijnissen huurde ooit styliste Dyanne Beekman in die, naar eigen zeggen, voor een fikse verkiezingszege heeft gezorgd in 2006. Ook Mona Keijzer, Kamerlid voor het CDA, erkent het belang van mode als middel om een imago te ondersteunen. "Vroeger droeg ik standaard een broek met een vestje - wellicht had dit ook te maken met het drukke gezinsleven met vijf jonge jongens - maar nu wissel ik af en heb ik er lol in gekregen."

"Mijn kleding kies ik zelf, uitgangspunt hiervoor is dat ik er netjes uitzie. Dat betekent een jurkje of broek met jasje. Wel altijd met een paar hoge hakken. En als ik een belangrijk optreden heb, bespreek ik mijn outfit met collega's of onze afdeling voorlichting. Ik zie hier het belang van in, want ik ben nu meer in beeld: in de Tweede Kamer draait altijd een camera en je weet nooit wanneer er een televisieploeg opduikt. Daarom besteed ik er aandacht aan. In de Kamer is het vooral belangrijk dat mijn uiterlijk niet afleidt van de boodschap die ik te vertellen heb. Dat is tenslotte waarvoor ik hier zit."

Schoon en glanzend

Maar ook Keijzer maakte mee dat het daags na haar publieke optreden over haar kleding ging in plaats van over de inhoud. "Toen ik voor het eerst bij Pauw & Witteman te gast was, had ik naar mijn smaak een heel mooi jasje aan. Achteraf begreep ik dat er mensen waren die het teveel vonden glimmen. Daar lig ik overigens niet van wakker, ik houd van een glimmertje. Mijn man zegt altijd dat hij daar goed aan kan zien dat ik een Volendamse ben. Wij houden van schoon en glanzend."

En zo houdt Hillary van haar Mao-jasje met bijpassende broek. En hoewel ze de kranten haalt op de dag waarop ze besluit iets anders te dragen, doet ze het goed, volgens professor Teunissen. "Ze heeft een herkenbare, eigen stijl. De broekpakken vind ik slim gekozen gezien haar leeftijd en figuur, ze flatteren haar wel. Kijk, de hooggehakte Claire Underwood van House of Cards is natuurlijk het summum van elegantie in een strakke kokerrok, maar niet iedereen heeft daar het juiste figuur voor."

Je persoonlijke touch

Het advies van de professor, dames opgelet, luidt dan ook: "Het is belangrijk om je goed te kleden. Daarmee blijft de discussie gaan over de inhoud. Goed gekleed gaan betekent eigenlijk dat men er weinig op aan te merken heeft, dat het gepast is. Daar moet je gevoel voor hebben. Maar als je in een bepaalde omgeving gaat werken dan moet je je aanpassen aan de heersende codes. Natuurlijk mag je er je persoonlijke touch aan toevoegen, maar in grote lijnen moet je je wel aan regels houden. Net zo goed als een man dat moet in pak."