Sinds een paar maanden zit er een nieuw cafeetje, Sal’s, in mijn buurt. Op de hoek van de straat waar de school van mijn dochter zit. Ik loop er dus nogal eens langs. Meestal in full mom modus; joggingbroek, geen make-up, haren in een hoge knot op mijn kop, minding my own business. Heel af en toe kom ik rechtstreeks uit mijn werk, draag ik mijn beste outfit, oorbelletjes in, haren perfect gestyled. Hoe dan ook: ik kom daar enkel en alleen om die kleine versie van mezelf op halen. Ik geef meestal niet veel weg en laat ook niet veel binnen; mijn closed circuit heeft geen tijd of behoefte aan kletsjes met ouders of andere ruis. Afzetten, oppikken en gaan.

Ogen in mijn rug

Maar hoe gesloten mijn systeem doorgaans ook is, er zit altijd wel een scheurtje in het pantser. Ik merkte al dat ik telkens een aparte sfeer oppikte als ik langs Sal’s liep. ’s Middags wemelde het er van de hippe vogels en het leek wel alsof ik toch altijd wat ogen in mijn rug voelde en gefluit en gekwetter kreeg (waar ik nooit wat van verstond). Deze week kwam de er zelfs een gemotoriseerd vogeltje achter me aan.

Lekker direct

Vlakbij mijn huis werd de graftakversie van mezelf uit het niets ingehaald door een man op een scooter die plots naast me stopte. Een knappe gast, maar wel een tikkeltje kemphaan. “Mag ik je iets vragen?”, tjirpte hij. “Zeg het eens”, zei ik lichtelijk geïrriteerd, want ik was die dag niet in de beste bui en had geen tijd voor onzin. Maar hij verraste me met zijn “Heb je een man?”. Wow, die was wel heel direct. Heb ik een man? Ik was even flabbergasted. “Ja, ik heb een vriend”, zei ik maar, ervan uitgaand dat hij meteen rechtsomkeert zou maken. Nafluiten mag, maar blijf uit mijn comfort zone. Maar zijn pootje zat nog tussen de deur...

Mag ik je nummer?

“Ik zie je altijd lopen bij Sal’s met je dochtertje. Je bent zo’n mooie vrouw. Maar je hebt dus je een vriend. Waarom zie ik je dan altijd alleen?” Uhhh tja, ik loop wel altijd alleen door de wijk. Daar had hij een punt. “Mijn vriend woont in Rotterdam”, loog ik. Toch was scooterboy nog steeds niet afgewimpeld. “Dus je hebt een vriend, geen mann…”, ging hij door. “We hebben net een half jaartje verkering”, verzon ik ter plekke. Alsof het een straatinterview was. Zijn ogen begonnen te twinkelen; de man zag kansen. “Oké oké, maar mag ik je nummer?”, forceerde hij. Mijn mond viel open van verbazing. Ik had te maken met een brutaal aanhoudertje. Ik heb veel meegemaakt, maar nog nooit ben ik in mijn leven zo uit het niets, recht voor zijn raap op straat ‘aangevlogen’. “Hoezo zou ik je mijn nummer geven dan? Dat is toch respectloos naar mijn vriend?” Mijn imaginaire boyfriend verdedigen tegenover een vreemde, het moest niet gekker worden.

Fictieve vriend

Hij gaf echter nog lang niet op: “Maar ehm, het is bijna zomer en in de zomer gaat alles kapot, toch? Dus ik kan alleen maar wachten totdat het uit gaat tussen jullie.” Ik lachte zijn antwoord weg. Dat ‘ie kon wachten tot ‘ie een ons woog, zei ik er niet bij. “Anders geef ik je mijn nummer?”, was zijn laatste ei. “Zal mijn vriend leuk vinden. Wat moet ik met je nummer dan? Ik ben helemaal in love he!” Dat die vriend fictief was, hoefde hij niet te weten. Dit ging om relationele normen en waarden en bezette nestjes zijn verboden terrein. Ik had natuurlijk ook al lang door moeten lopen, maar de kel was nog niet leeg...

Gekwetst vogeltje

Ik vroeg hem of híj weleens verliefd was geweest. (Waar die vandaan kwam…?) “Echt verliefd? Eén keer maar. Ik word niet meer zo snel verliefd”, was zijn eerlijke antwoord. Ik had opeens met hem te doen. Hij kwam zó smooth op me af, had zulke gladde praatjes, die hij waarschijnlijk een paar keer per week op verschillende vrouwen uitprobeerde, maar daaronder zat ook maar weer gewoon een gekwetst vogeltje met een klein hartje. Tijd om af te ronden: “Ga lekker genieten van je zomer. Je komt vast een leuke dame tegen en je ziet me nog wel een keer op de hoek met mijn dochtertje (wanneer ik als huismusje weer onopgemaakt voorbij slenter in mijn kloffie), naïef, unbothered, druk met mijn eigen zaken met een lekkere noncha attitude. Key ingredients kennelijk om indruk te maken. Daar kan geen fashion lookje tegenop. Hij zette z’n helm op. “Oké, ik zie je!” en scooterde weg. Mijn mood zat opeens een beetje in de lift. Ik had nog steeds geen vriend en de bromvogel was gevlogen, maar ik liep fluitend naar mijn nestje.