Deel 507: ’Ze gaat me vast geen goed nieuws brengen’

Woensdag De brasserie is alleen nog open voor afhaalmaaltijden en dat is beter gegaan dan ik had durven hopen. Ik zit aan de keukentafel om op mijn laptop de inkomsten te bekijken. Precies op dat moment komt Rose binnen. „Zo, de zaken gaan goed!” roept ze uitgelaten. Ze is de laatste dagen extreem vrolijk, waarschijnlijk omdat zij en Max binnenkort gaan samenwonen. Ik kan me dat wel voorstellen. Ik weet nog hoe spannend ik het vond dat Paul en ik ons eerste huisje betrokken. Ineens kun je doen waarin je zin hebt, koken wat jij wilt, je hoeft met niemand rekening te houden. Het ís ook leuk. „Ja, we mogen niet klagen”, antwoord ik. Rose komt tegenover me zitten. „Helen, ik wil iets met je bespreken, kan dat?” Ik klap mijn laptop dicht en kijk haar vragend aan. Ik heb echt geen idee waarover ze het wil hebben. Ik zie dat ze zich ineens een stuk ongemakkelijker voelt dan een halve minuut geleden. Ze gaat me vast geen goed nieuws brengen. „Ik ben zo bang dat we het financieel niet gaan redden”, zegt ze dan. Daar schrik ik van. Zij en Max hadden het helemaal berekend en het moest prima lukken, verzekerden ze mij vorige week nog. En nu ineens dit? Ik snap het niet zo goed. „We hebben alle kosten op een rijtje gezet en als alle vaste lasten zijn betaald, blijft er heel weinig over. Zo weinig dat ik nog moet zien dat we de boodschappen kunnen betalen.” „Moeten jullie dit dan wel gaan doen?” vraag ik. Laat ze dan liever hier blijven. Wat heb je op die leeftijd aan geldzorgen? ’Max heeft zich er zo op verheugd. Ik wil hem niet teleurstellen”, zegt ze dan. Ze komen 200 tot 300 euro tekort, heeft ze berekend. „Dan draag ik dat bij, op voorwaarde dat ik zo nu en dan ook in de avond een oppasberoep op je mag doen.” Ze springt op en vliegt me om mijn nek. Als we uitgeknuffeld zijn, stelt ze mij nog een opmerkelijke vraag. „Wil je dit niet aan Max vertellen? Dat voelt gewoon beter voor me.” Ik knik. Zaterdag Over twee weken krijgen Rose en Max de sleutel van hun huis en ze hebben nog zoveel nodig dat ik vandaag even de deur uit ben gevlogen om wat praktische zaken in te slaan. Pannen, bestek, theedoeken... Dat soort dingen. Ik vind het leuk ze zo te verwennen, maar Boris heeft al laten weten dat ik niet te gek moet doen. En het gaat hem niet om het geld. „Ze moeten leren het zelf te betalen.” Van Paul krijgen ze een wasmachine en een droger. Ik wil ook niet achterblijven. Dit deel staat in het nieuwe VROUW Magazine (iedere zaterdag bij De Telegraaf). Als premiumlid kun je ’m online al eerder lezen.