Ⓒ Eigen beeld

Toen ik twee jaar na de plotselinge zelfdoding van mijn vader in een heel diep gat viel, heb ik lange tijd gedacht dat niets in het leven me nog blijdschap zou kunnen brengen. Die rouw, de rauwe, onvoorspelbare, diepe, enge en eenzame pijn, ik kon mijn hart er soms wel uitrukken van wanhoop. En toen ineens was daar iemand die met een zaklamp de put in scheen, me langzaam naar boven trok en me heel voorzichtig liet zien dat er iets is wat mijn hart wel kon verwarmen: de liefde.