Irene belandde met corona op de ic: Ik had verschrikkelijke waanbeelden

Irene: „Ik wist tijdens de delieren dat ik in het ziekenhuis lag en besmet was met corona. Dat ik tien dagen in slaap was gehouden, geloofde ik niet. Ik had immers levensechte dingen meegemaakt en de tijd was voor mijn gevoel normaal blijven doortikken. Pas later hoorde ik dat ik delieren had, vergelijkbaar met wanen. Alles van wat ik nu ga vertellen - tot en met de uitvaart van mijn man - was voor mij levensecht, maar is dus níet waargebeurd.” ’Dokter Covid’ „Op de ic maakte ik kennis met ’dokter Covid’. Het werd mij al snel duidelijk dat hij geen goede bedoelingen had. Hij wilde dat ik meedeed aan een medisch experiment voor een soort veiligheidsonderzoek, waarvan de ziekenhuisdirectie niets wist en kreeg hiervoor geld van rijke mensen uit India. Toen ik dit weigerde, deed hij er alles aan om mijn leven zuur te maken met als eindstadium: mij doden. Zijn dreigementen werden steeds heftiger en ik was doodsbang.” „Opeens was ik in Frankrijk. Daar was ik omdat ze een stuk van mijn longen moesten verwijderen. Toen ik na die operatie wakker werd, vertelden ze dat ze ook een stukje van mijn borst hadden moeten weghalen. Ze hadden flink zitten snijden in mijn lichaam, maar dat moest ik er voor over hebben als ik beter wilde worden.” Moord „Op de achtergrond gingen de bedreigingen van ’dokter Covid’ door. Toen ik na mijn operatie in Frankrijk thuis kwam, lag er een brief op de mat van het ziekenhuis in Nederland waar ik behandeld was. Ik maakte de brief open en schrok me laveloos. Het was de bevestiging van de dood van mijn man die was vermoord door... ’dokter Covid’.” „Ik wilde het eerst niet geloven, ’dokter Covid’ wilde mij alleen maar bang maken, toch? Maar toen zag ik een handgeschreven kaart van mijn schoonmoeder Daarop stonden de woorden die ik eerder niet had willen geloven, in exact hetzelfde handschrift als dat van mijn schoonmoeder: ze was diep bedroefd door het overlijden van haar zoon. Nu moest ik het wel geloven: ’dokter Covid’ had mijn man omgebracht. Ik kon geen uitvaart voor plannen, omdat ik (ondanks dat ik op het moment van lezen in mijn waan thuis was) in het ziekenhuis lag door corona. Ik zou daarom niet bij zijn uitvaart kunnen zijn.” Complot „En toen werd ik écht wakker: ik lag ’gewoon’ in het ziekenhuis in Nederland en er stond een verpleegkundige naast mijn bed. Een van de eerste dingen die ik na mijn tien dagen in slaap zei, was dat ik het zo erg vond dat mijn man dood was. Verbaasd zei ze dat mijn man nog leefde. Dat geloofde ik niet. Mijn schoonmoeder had het mij bovendien zelf geschreven, over zoiets zou ze nooit liegen. Ik betichtte haar ervan dat ze in het complot van ’dokter Covid’ zat.” „Maar de verpleegkundige bleef volhouden dat er geen complot was en dus videobelde zij mijn man - op de ic mocht immers geen bezoek komen. Ik maakte nog de opmerking: ’Als jij het nummer gaat bellen van iemand die niet gaat opnemen, dan doe je dat toch lekker?’ En ja hoor… een paar seconden later zag ik mijn man in beeld: springlevend en wel…” Delieren „Ik was volledig in de war en ging aan alles twijfelen. Zo was ik er ook nog altijd van overtuigd dat er een stuk van mijn longen en borst was verwijderd. Toen ik voor het eerst mocht douchen, wilde ik de verpleegkundige daarom verzoeken om voorzichtig te doen met de hechtingen. Ook wilde ik graag weten hoe het eruit zag; of ik erg was toegetakeld. Maar ik durfde niet. Wat als het niet echt was gebeurd? Zouden ze dan denken dat ik gek aan het worden was? Dus besloot ik mijn mond te houden.” „De verwardheid op de ic bleef aanhouden maar ze hadden gelukkig snel door dat ik delieren had. Met medicatie heb ze mij eruit gehaald. Ik ben nota bene zelf doktersassistente en was bekend met het fenomeen, maar ik wist niet dat delieren zo levensecht kunnen zijn.” Ziektewet „Gelukkig gaat het - naar omstandigheden - redelijk goed met mij. Wel ben ik nog altijd herstellende. Zo zit ik bijvoorbeeld nog steeds in de ziektewet, omdat ik er conditioneel nog niet ben. Al mijn ervaringen heb ik inmiddels opgetekend in het boek Nachtmerrie op de ic: hoe ik door het coronavirus in een waanwereld belandde. Met dit boek wil ik onder de aandacht brengen wat een delier met een mens doet: het is traumatiserend. Ik heb gehoord dat veel coronapatiënten last hebben gehad van delieren. Daarom blijf ik herhalen: ’Neem het coronavirus serieus.’”