Daphne heeft een voorstadium van baarmoederhalskanker: Beangstigend...

Een kleine twee jaar geleden ging Daphne met een aantal vage klachten naar de huisarts. „Ik had last van onverklaarbare blauwe plekken, mijn haar viel uit en ik bleef maar aankomen. Na een aantal onderzoeken bleek het al snel goed mis: er zaten verschillende tumoren op mijn lever. De meeste waren goedaardig, maar omdat de hormonen in de anticonceptiepil invloed hebben op de groei van de tumoren, moest ik daar direct mee stoppen.” Uitstrijkje „Ik slikte de pil al jaren, dus mijn cyclus was helemaal ontregeld. Pas na een half jaar kwam mijn menstruatie weer op gang. Meteen ook heel heftig en vaak. Soms werd ik na een week alweer ongesteld. Daarnaast had ik na de seks ook vaak last van bloedingen. Om het zekere voor het onzekere te nemen stuurde de huisarts mij door naar de gynaecoloog. Daar werd in eerste instantie gedacht aan een soa, maar al snel bleek er meer aan de hand.” De gynaecoloog maakte een uitstrijkje. Omdat Daphne toen 28 was, was dit niet eerder gebeurd. In Nederland krijg je pas een uitstrijkje vanaf je 30ste. Een kleine twee weken na het uitstrijkje werd Daphne gebeld: er waren afwijkende cellen gevonden. „Mijn wereld stortte wel even in. Het idee dat er kankercellen in mijn lichaam zitten, is zo beangstigend. Ik ben direct naar mijn ouders gereden en eenmaal daar stroomden de tranen over mijn wangen. Dat ik ziek ben, vind ik erg, maar ik vond het nog veel moeilijker om het aan mijn ouders, mijn vriend en vriendinnen te vertellen. Zo’n diagnose treft iedereen.” Onzekerheid Om de afwijkende cellen te verwijderen werd Daphne geopereerd. „Helaas zonder resultaat. Op de scan zag mijn arts vrijwel direct dat het nog steeds onrustig was in mijn baarmoederhals en ook mijn klachten verdwenen niet, waardoor ik opnieuw onder het mes moest. Inmiddels ben ik drie operaties verder, maar nog steeds ziet het er niet goed uit en is er ook iets in mijn baarmoeder zelf gezien. Levensbedreigend is het niet, maar ik zal nog wel verder behandeld moeten worden.” Daphne slikt nu eerst een kuur om haar lichaam wat rust te geven en in januari moet ze opnieuw het ziekenhuis in. „Dat wachten vind ik misschien nog wel het allermoeilijkst; constant die onzekerheid. Er zijn ook echt wel momenten waarop het mij aanvliegt. Dan kan ik alleen maar huilen en ben ik bang dat het allemaal verkeerd afloopt, of dat ik geen kinderen meer kan krijgen. Het is zo ongrijpbaar, ik weet ook niet wat er in mijn lichaam gebeurt.” Bevolkingsonderzoek Dat is ook waarom Daphne iedereen op het hart wil drukken om aan de bel te trekken als iets niet goed voelt. „Helemaal met ziektes zoals deze. Als je een knobbeltje in je borst voelt, weet iedereen dat het foute boel is. Maar het moment waarop de menstruatie verandert, of wanneer je vaker bloed verliest, denk je niet meteen aan het ergste. Bovendien is er ook veel schaamte; het is niet iets wat je zomaar met iedereen bespreekt. Dat terwijl het zó belangrijk is.” Vanaf 30 jaar worden vrouwen opgeroepen om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek tegen baarmoederhalskanker. „Als ik door mijn verhaal maar één iemand kan overtuigen om mee te doen, is mijn doel bereikt. Het is er niet voor niets. Als je er op tijd bij bent, is de kans op genezing zoveel groter! Bovendien stelt het echt niets voor; binnen een minuut sta je weer buiten. Echt, als je nog twijfelt: doe het!” Moeder worden Ondanks de onzekerheid probeert Daphne zoveel mogelijk te genieten. „Natuurlijk beheerst de ziekte mijn leven, maar ik ben geen type dat dagenlang onder de deken op de bank gaat liggen. Daar word ik helemaal niet gelukkig van. Ik ga veel liever aan het werk, leuke dingen doen met vriendinnen, mijn vriend of familie. Dááruit haal ik mijn kracht. Bovendien zit ik al twee jaar in de medische mallemolen, waardoor ik het ook wel kan relativeren.” „Ik kijk heel positief naar de toekomst. Ik ben in goede handen in het ziekenhuis en heb er alle vertrouwen in dat het allemaal goedkomt. En ik hoop dat ik ooit moeder zal worden. Maar ik hoop ook dat ik via deze weg meer bekendheid kan geven aan de ziekte. Dat vrouwen een uitstrijkje laten doen en meteen aan de bel trekken bij klachten. Ook al ben je nog geen 30. Je hebt maar één lichaam, wees daar zuinig op!” Elk jaar krijgen ongeveer 800 vrouwen in Nederland de diagnose baarmoederhalskanker, het vaakst in de leeftijd van 30 tot 44 jaar. En jaarlijks overlijden ongeveer 200 vrouwen in Nederland aan baarmoederhalskanker. Dit, terwijl de ziekte vaak is te voorkomen door vaccinatie en effectieve screening. Toch doen in Nederland maar ongeveer 6 op de 10 vrouwen mee aan het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker en laat maar 59% van de ouders hun dochter vaccineren. Meer dan 98% procent van de gevallen van baarmoederhalskanker wordt veroorzaakt door HPV. HPV is een virus dat erg besmettelijk is en kan door elk seksueel contact worden overgedragen. Vanaf 2021 is de HPV-vaccinatie in Nederland niet alleen meer voor meisjes, maar ook voor jongens. De inenting wordt opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma en de leeftijdsgrens wordt verlaagd naar 9 jaar. Baarmoederhalskanker is een ernstige ziekte. Als je het overleeft, dan heeft baarmoederhalskanker bijna altijd zeer ingrijpende gevolgen. Pijn, complicaties, verminking, blijvende vermoeidheid, lymfoedeem, ongewilde kinderloosheid, veel onzekerheden, seksuele problemen en het omgaan met emoties en sterfelijkheid.