Deel 21: Zou ik dan tóch zwanger zijn?

Maar instinctief wist ik: niks voor mij. Daar was hij veel te braaf en te correct voor. Ik had nu eenmaal een enorm zwak voor foute mannen. Mannen die een beetje onvoorspelbaar zijn en aan elke vinger tien vrouwen kunnen krijgen. Mannen die je keer op keer een gebroken hart bezorgen. Dat soort mannen. DUIZELIG Het lukte me maar niet om in slaap te komen. Ik voelde me ineens heel naar. Mijn buik deed pijn en ik was een beetje duizelig. Zou ik iets verkeerds gegeten hebben? Of zou ik nu eindelijk ongesteld worden? Zo voelde het eigenlijk, maar toch anders. Ik was inmiddels gestopt met de pil, misschien was mijn lichaam in de war? Of zou ik griep krijgen? Of zou ik toch zwanger zijn? Maar dan was die test toch positief geweest? Ik was wel wat slordig geweest met slikken, maar toch ook niet weer zó slordig. Ik schudde mijn hoofd. Uitgesloten. Facebook Van mijn minnaar hoorde ik nog steeds niets. We waren natuurlijk al vaker ‘gestopt’, maar dat hadden we nooit lang volgehouden. Ik moest echt op mijn handen gaan zitten om hem niet te sms’en, maar ik wilde niet wéér als eerste een berichtje sturen. Ik keek op zijn Facebookaccount, maar hij had niks gepost. Ik keek op het account van Josien – voor de honderdste keer – maar gezien het feit dat wij geen vrienden waren kon ik alleen haar übergelukkige profielfoto samen met haar kinderen zien. Andere vrouw Stom. Hij was wel online op WhatsApp. Met wie zou hij aan het chatten zijn? Zou hij zijn oog alweer op een andere vrouw hebben laten vallen? Er waren tenslotte talloze collega’s die hem leuk vonden en nu ik veilig ver weg zat, wilde er vast één haar slag slaan. Het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik had het bloedheet, terwijl de airconditioning stond te loeien. Ik was kotsmisselijk en de pijn in mijn buik nam heel snel toe. Ik maakte me ineens ongelooflijk veel zorgen over mijn gezondheid. Blindedarmontsteking Als ik thuis was geweest had ik de huisartsenpost gebeld, maar ik was nu in een derdewereldland. Stel nu dat ik een blindedarmontsteking had, dan moest ik geopereerd worden. Dat wilde ik écht niet. Ik wist niet eens of ik dat zou overleven. Zou ik een miskraam krijgen? Maar zou je daar dan zoveel pijn van hebben? Ik werd helemaal gek van angst. Wat moest ik doen? Uiteindelijk trok ik een t-shirt en spijkerbroek aan en strompelde terug naar de bar waar Alex gelukkig nog steeds zat. Achterin een taxi Die aarzelde geen moment en sleurde me mee naar buiten, waar hij me achterin een taxi zette. "Naar het Siloam Hospital alstublieft", zei hij tegen de chauffeur. "Het gaat helemaal niet goed met deze vrouw!" WIL JE EEN MAILTJE ONTVANGEN ALS ER EEN NIEUWE AFLEVERING VAN DAGBOEK VAN EEN MINNARES ONLINE STAAT?