En we hebben gelachen. Soms hard, soms zacht. Er vloeide wel eens een traan. En we hadden hoop. Heel veel hoop. En hoop werd voor mij gelukkig op een dag in februari, voor nu in ieder geval en hopelijk voor altijd, werkelijkheid.

Sommige volgers werden vrienden. Maar helaas mocht een aantal van hen dit jaar niet overleven. Terwijl tegelijkertijd anderen gelukkig genezen werden, of in ieder geval als 'chronisch' verder mogen.

Sneltreinvaart

Want zo is het leven schijnbaar. Hoe lastig ik daar ook aan kan wennen. Zo zit de realiteit in elkaar. Ik zou het liefste iedereen genezen zien. En zelfs die wens kwam en komt steeds dichterbij, de medische ontwikkelingen nemen een sneltreinvaart. Want alles kan gebeuren in zo’n jaar.

Bevlogen als het was, heerst er ook bovenal de schoonheid te midden van de duisternis. Zo werd 'Kankervrije Dagen' een begrip voor sommigen, zag ik laatst zelfs twee vriendinnen elkaar een Kankervrij dagje beloven, en leerde ik hoe ik met mijn positieve blik, anderen een hart onder de riem mocht steken.

'Sex op recept'

Langzamerhand werd ik tevens het gezicht van kanker. Ongewenst, doch niet onwelwillend. We filosofeerden en bespraken een keur aan onderwerpen. Van 'seks op recept' tot 'kurkuma snuiven', geen taboe bleef onbesproken.

En het was mooi. Mooi om te zien hoe we deelden en elkaar op een aangename manier emotioneel mochten raken. De woorden die ik het meest van jullie mocht ontvangen, waren: 'Dank je wel dat jij weet te beschrijven wat ik voel'. Daar ben ik jullie op mijn beurt weer heel erg dankbaar voor. Dankbaar dat ik het virtuele papier met woorden mocht blijven beschilderen, omdat jullie in groten getale lazen en deelden wat ik schreef.

Vrijheid

Nee, ik houd niet op met schrijven. Ik schreef al voor ik hier ging bloggen, en daar ga ik ook mee door. Maar zoals de trouwe lezers weten is er naast mijn reguliere werk als eigenaar van een PR-bureau, ook nog een aantal andere passies dat mijn hart sneller doet kloppen.

Zo is het de bedoeling dat mijn kookboek later dit jaar verschijnt, wordt het de hoogste tijd om de website www.kankervrijedagen.nl nog intensiever te gaan vullen met fijne, inspirerende informatie, en wil ik dolgraag meer tijd besteden aan mijn illustraties.

Meer dan eens per week

Toch laat ik jullie niet in de steek. Verre van zelfs. Want ook op de 'Kankervrije Dagen'- website zal ik gaan bloggen. Wellicht niet altijd op woensdag, maar wel iedere week. Of zelfs meer dan eens per week.

Met mijn nieuw verworven 'vrijheid', zonder behandelingen en met 17 mei als eerste – ontzettend spannende – onderzoeksdatum in het vooruitzicht, neem ik ook daar de vrije hand in. Wil je mij en alle bijbehorende activiteiten, gebeurtenissen en ‘gekke dansjes’ blijven volgen?

Geen afscheid

Dan nodig ik je bij deze van harte uit om mij te volgen op mijn persoonlijke Facebook pagina, of die van Kankervrije Dagen. Natuurlijk ben ik ook te vinden op Instagram en Twitter. Daarnaast, zoals ik al aangaf, zullen er ook op de website met regelmaat nieuwe items geplaatst worden. Wat dat betreft geen afscheid, maar een vervolg.

Natuurlijk rest mij niets anders op dit moment dan jullie allen liefdevol te bedanken voor alle mooie, fijne berichten die ik mocht ontvangen, evenals alle steun en support. Tevens wil ik het team van Vrouw.nl hartelijk danken voor een fijne samenwerking.

Levensmotto

Evenals de lieve vriendin M. die op een zonnige voorjaarsdag in 2015 zei: 'Wordt het niet eens de hoogste tijd dat jij voor Vrouw gaat bloggen, zodat de wereld deelgenoot wordt van een ander ‘kankergeluid?' Ik eindig met mijn levensmotto, dat nog altijd van toepassing is. En dat ook voor altijd zal blijven: Mensch durf te leven!

Alle blogs van Odette nog eens rustig nalezen? Je vindt ze hier.