'Toen ik merkte dat ik móest overgeven na iedere eetbui, wist ik: dit is een serieus probleem'

In Nederland worstelen honderdduizenden mensen dagelijks met eetbuien, vaak zonder dat de partner, familie of vrienden er vanaf weten. Om hen te helpen, heeft Charlie een website in het leven geroepen. Want, zo houdt zij haar lotgenoten voor, "we moeten dit taboe samen doorbreken, want geloof mij: je bent echt niet alleen. Schaam je niet, maar deel vandaag je verhaal met lotgenoten en 'kom uit de kast met je eetbuien.' Eetbuien Het is niet voor niets dat Charlie in de bres spring voor mensen die worstelen met eetbuien. Ze kampte er zelf zeven jaar mee. "Vaak begon mijn dag heel goed, maar als de avond in zicht kwam, gingen alle remmen los. Dan at ik gerust een heel pak koekjes of een kilo drop weg of ging ik nog even langs de snackbar om een mega Mars te halen. Ik kon mezelf op die momenten gewoon niet in bedwang houden. Ik móest eten." "Zo'n eetbui gaf mij op dat moment een heel prettig gevoel. Alleen, niet snel daarna werd ik overspoeld door schuldgevoelens omdat ik zoveel had gegeten, waardoor ik in totale paniek alles er weer uitgooide op de wc. Zo ging het zeven jaar lang, dag in dag uit. In het begin was het voor mijn gevoel nog heel onschuldig, maar toen ik merkte dat ik móest overgeven na elke eetbui, wist ik: dit is een serieus probleem." Obsessie Charlie heeft wel een vermoeden hoe dit probleem bij haar is ontstaan. "In mijn tienerjaren kwam ik tot de ontdekking dat ik veel meer aandacht kreeg als ik een paar kilo lichter was. Ineens werd ik gezien. Vanaf dat moment werd eten voor mij steeds meer een ding. Periodes van heel streng lijnen en hevige eetbuien wisselden elkaar af. In mijn hoofd werd de strijd tussen het verlangen naar eten en het blijven afvallen steeds feller." "Onbewust was eten een enorme obsessie geworden. Ik kon nergens anders meer aan denken. Soms was ik 's ochtends al bezig met wat ik 's avonds allemaal kon gaan eten. Het neemt je hele leven over. Alle energie die je hebt, gaan naar gedachten over eten. Ik had helemaal niet de ruimte in mijn hoofd om te genieten, om contact te maken met de mensen om mij heen, om écht te leven. Ik was totaal mezelf niet meer." Groot geheim "Ik heb nooit iemand verteld over mijn obsessie voor eten. Vooral omdat ik mij zó enorm schaamde voor wat ik deed. Dat kon ik toch niet aan iemand opbiechten? Eetbuien had ik alleen thuis op de bank en ook overgeven deed ik nooit bij anderen. Heel soms nog wel eens in een restaurant als ik écht te veel had gegeten, maar daar bleef het bij. Stel je voor dat iemand het zou ontdekken? Dat was echt mijn grootste nachtmerrie." "Natuurlijk wist ik diep van binnen wel dat mijn eetpatroon verre van gezond was, maar dat het zo ernstig was? Dat heb ik heel lang weggedrukt. Hulp vragen was voor mijn gevoel uit den boze. Ik had dit zelf veroorzaakt en moest het ook zelf weer oplossen. Ik was er ook van overtuigd dat het mij zou lukken. Morgen zou alles anders zijn, zou ik stoppen met mijn eetbuien, stoppen met overgeven. Alleen die morgen kwam niet ..." Knop om Pas na zeven jaar, ging er bij Charlie een knop om. "Jaren had ik alles aan elkaar gelogen om mijn verslaving te verdoezelen. Ik kón niet meer. Werd helemaal gek van mijn dubbelleven. Bovendien werd ook mijn kinderwens steeds sterker. Maar een kind krijgen met deze stoornis? Dat ging niet. Stel dat ik mijn obsessie zou doorgeven, dat zou ik mezelf nooit vergeven. Er zat maar één ding op: stoppen!" Charlie neemt eerst met een aantal deskundigen haar eetpatroon op de schop. "Door eerst daarmee aan de slag te gaan, is het mij gelukt om binnen drie maanden mijn eetverslaving te overwinnen. Na zeven jaar. In de jaren daarna heb ik via workshops, coaching en opleidingen ook de onderliggende problematiek aangepakt. Er was natuurlijk veel meer aan de hand dan alleen maar een eetverslaving." Genezen Om andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten te helpen, is ze in 2006 haar eigen praktijk begonnen. "Ik vind het zo zonde dat duizenden mensen in ons land lijden aan eetbuien. Vooral omdat ik zelf heb ervaren wat een enorme bevrijding het is als je het achter je kunt laten. Die enorme vrijheid gun ik echt iedereen die nog dagelijks worstelt met eetbuien, een eetverslaving of boulimia. Ik hoop dat mensen zich, door het lezen van mijn verhaal, realiseren dat ze niet alleen zijn, verhalen delen en een sprankje hoop krijgen. Het voelt misschien als een onbegonnen missie, maar ik ben het levende bewijs dat je kúnt genezen van een eetverslaving. Wees niet bang om hulp te zoeken, want het is het meer dan waard. Het leven is té mooi om er niet van te genieten." Beeld: Janneke Walter